«Μία κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, ή ακόμη και μία ασταθής κυβέρνηση
που δεν θα ήταν του ΣΥΡΙΖΑ, θα μπορούσε να αποσπάσει την προσοχή της
αγοράς από την αναπόδραστη παγίδα χρέους της Ιταλίας» σημειώνει το
άρθρο.
«Η σύγκρουση με μία εχθρική ελληνική
κυβέρνηση μπορεί να είναι χρήσιμη για τους γραφειοκράτες της ΕΕ
(eurocracy) και ορισμένες χώρες- μέλη της» υποστηρίζει δημοσίευμα της
εφημερίδας Financial Times, σημειώνοντας ότι αυτό δεν το αντιλαμβάνονται
πλήρως η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ και πολλοί από τους ευρωσκεπτικιστές.«Μία θυελλώδης έξοδος της Ελλάδας από το ευρώ δεν θα αποτελούσε
συστημικό κίνδυνο για την επιβίωση της Ευρωζώνης τώρα, όπως ήταν το 2011
και το 2012» τονίζει η εφημερίδα.
Αντίθετα, σημειώνει ο συντάκτης του άρθρου, Τζον Ντίζαρντ, «η έξοδος της Ελλάδας από το ευρώ (Grexit)- η οποία θα άρχιζε με ελέγχους στην κίνηση κεφαλαίων, συνοδευόμενους από περιορισμούς στις αναλήψεις τραπεζικών καταθέσεων και τις μεταβιβάσεις χρημάτων στο εξωτερικό- μπορεί ακόμη και να υποστηρίξει μία περαιτέρω μείωση των spreads των ομολόγων άλλων χωρών της περιφέρειας της Ευρωζώνης καθώς και του κόστους χρηματοδότησης των τραπεζών τους». Τα κυρίαρχα πολιτικά κόμματα της Πορτογαλίας, της Ισπανίας και της Ιταλίας θα μπορούσαν να χρησιμοποιήσουν τις εικόνες από τις διαδηλώσεις στους δρόμους, τις ουρές στις τράπεζες και τον θόρυβο για τη μείωση της αξίας των αποταμιεύσεων για να αποκρούσουν τους λαϊκιστές ανταγωνιστές τους, σημειώνει ο Ντίζαρντ.
Επίσης, αναφέρει το δημοσίευμα, μία ελληνική κρίση θα έστρεφε την προσοχή μακριά από πολύ μεγαλύτερα προβλήματα, όπως η αδυναμία της γαλλικής κυβέρνησης, ή ακόμη και της αντιπολίτευσής της, να παρουσιάσουν ένα πραγματικό μεταρρυθμιστικό πρόγραμμα, πόσο μάλλον να το εφαρμόσουν. «Μία κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, ή ακόμη και μία ασταθής κυβέρνηση που δεν θα ήταν του ΣΥΡΙΖΑ, θα μπορούσε να αποσπάσει την προσοχή της αγοράς από την αναπόδραστη παγίδα χρέους της Ιταλίας» σημειώνει το άρθρο.
Ο Ντίζαρντ υποστηρίζει στη συνέχεια ότι οι επενδυτές, που θα ήθελαν να κερδοσκοπήσουν με τα ομόλογα άλλων χωρών της περιφέρειας της Ευρωζώνης, δεν θα μπορούν να το κάνουν. «Ας πούμε, ότι θέλεις να πουλήσεις περιφερειακά ομόλογα πριν από μία ελληνική κρίση. Πώς θα δανεισθείς τα ομόλογα για να πουλήσεις; Αν προσπαθήσεις να το κάνεις σε κάποιο σημαντικό μέγεθος, τα ιδρύματα -για παράδειγμα γαλλικές ή ολλανδικές ασφαλιστικές εταιρείες- που έχουν ομόλογα να δανείσουν, θα αποθαρρυνθούν από τις εποπτικές Αρχές να τα δανείσουν μακροπρόθεσμα. Αν τα δανεισθείς βραχυπρόθεσμα, μπορεί να στριμωχτείς, όταν θα πρέπει να πληρώσεις το δάνειο. Αν προσπαθήσει να το κάνεις μέσω παραγώγων, η τράπεζα ή ο αντιπρόσωπος, θα έχουν το ίδιο πρόβλημα, ή ακόμη χειρότερο, επειδή έχουν και άλλες εποπτικές Αρχές που τους επιβλέπουν.
Επομένως, καταλήγει το άρθρο, «παρά τους τίτλους των ειδήσεων, τα χρέη του ελληνικού δημοσίου και του ελληνικού τραπεζικού συστήματος δεν αποτελούν συστημικό κίνδυνο για την Ευρωζώνη, αντίθετα με το χρέος της Ιταλίας ή της Ισπανίας. Αν αναζητείτε κάποιον που να έχει συμφέρον να ξεκινήσει μία νέα ελληνική κρίση, μην ψάχνετε στη Wall Street ή στο Σίτι του Λονδίνου. Μάλλον, να ψάξετε στις Βρυξέλλες, τη Φρανκφούρτη και τις άλλες ευρωπαϊκές πρωτεύουσες όπου υπάρχουν απειλές από λαϊκιστές που πρέπει να αντιμετωπιστούν».
http://www.kathimerini.gr/
Αντίθετα, σημειώνει ο συντάκτης του άρθρου, Τζον Ντίζαρντ, «η έξοδος της Ελλάδας από το ευρώ (Grexit)- η οποία θα άρχιζε με ελέγχους στην κίνηση κεφαλαίων, συνοδευόμενους από περιορισμούς στις αναλήψεις τραπεζικών καταθέσεων και τις μεταβιβάσεις χρημάτων στο εξωτερικό- μπορεί ακόμη και να υποστηρίξει μία περαιτέρω μείωση των spreads των ομολόγων άλλων χωρών της περιφέρειας της Ευρωζώνης καθώς και του κόστους χρηματοδότησης των τραπεζών τους». Τα κυρίαρχα πολιτικά κόμματα της Πορτογαλίας, της Ισπανίας και της Ιταλίας θα μπορούσαν να χρησιμοποιήσουν τις εικόνες από τις διαδηλώσεις στους δρόμους, τις ουρές στις τράπεζες και τον θόρυβο για τη μείωση της αξίας των αποταμιεύσεων για να αποκρούσουν τους λαϊκιστές ανταγωνιστές τους, σημειώνει ο Ντίζαρντ.
Επίσης, αναφέρει το δημοσίευμα, μία ελληνική κρίση θα έστρεφε την προσοχή μακριά από πολύ μεγαλύτερα προβλήματα, όπως η αδυναμία της γαλλικής κυβέρνησης, ή ακόμη και της αντιπολίτευσής της, να παρουσιάσουν ένα πραγματικό μεταρρυθμιστικό πρόγραμμα, πόσο μάλλον να το εφαρμόσουν. «Μία κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, ή ακόμη και μία ασταθής κυβέρνηση που δεν θα ήταν του ΣΥΡΙΖΑ, θα μπορούσε να αποσπάσει την προσοχή της αγοράς από την αναπόδραστη παγίδα χρέους της Ιταλίας» σημειώνει το άρθρο.
Ο Ντίζαρντ υποστηρίζει στη συνέχεια ότι οι επενδυτές, που θα ήθελαν να κερδοσκοπήσουν με τα ομόλογα άλλων χωρών της περιφέρειας της Ευρωζώνης, δεν θα μπορούν να το κάνουν. «Ας πούμε, ότι θέλεις να πουλήσεις περιφερειακά ομόλογα πριν από μία ελληνική κρίση. Πώς θα δανεισθείς τα ομόλογα για να πουλήσεις; Αν προσπαθήσεις να το κάνεις σε κάποιο σημαντικό μέγεθος, τα ιδρύματα -για παράδειγμα γαλλικές ή ολλανδικές ασφαλιστικές εταιρείες- που έχουν ομόλογα να δανείσουν, θα αποθαρρυνθούν από τις εποπτικές Αρχές να τα δανείσουν μακροπρόθεσμα. Αν τα δανεισθείς βραχυπρόθεσμα, μπορεί να στριμωχτείς, όταν θα πρέπει να πληρώσεις το δάνειο. Αν προσπαθήσει να το κάνεις μέσω παραγώγων, η τράπεζα ή ο αντιπρόσωπος, θα έχουν το ίδιο πρόβλημα, ή ακόμη χειρότερο, επειδή έχουν και άλλες εποπτικές Αρχές που τους επιβλέπουν.
Επομένως, καταλήγει το άρθρο, «παρά τους τίτλους των ειδήσεων, τα χρέη του ελληνικού δημοσίου και του ελληνικού τραπεζικού συστήματος δεν αποτελούν συστημικό κίνδυνο για την Ευρωζώνη, αντίθετα με το χρέος της Ιταλίας ή της Ισπανίας. Αν αναζητείτε κάποιον που να έχει συμφέρον να ξεκινήσει μία νέα ελληνική κρίση, μην ψάχνετε στη Wall Street ή στο Σίτι του Λονδίνου. Μάλλον, να ψάξετε στις Βρυξέλλες, τη Φρανκφούρτη και τις άλλες ευρωπαϊκές πρωτεύουσες όπου υπάρχουν απειλές από λαϊκιστές που πρέπει να αντιμετωπιστούν».
http://www.kathimerini.gr/
