"Το Κολοσσαίο δεν παύει να είναι Κολοσσαίο ακόμα κι όταν στην αρένα του ρίχνονται οι μέχρι χτες πραιτοριανοί του."

Ένα μοντέλο οικονομικής ανάπτυξης το οποίο βασίστηκε στον διττό άξονα, Ελλάδα - αποικία χρέους και Ελλάδα - προτεκτοράτο. Ένα καχεκτικό δημοκρατικό πολιτικό σύστημα το οποίο βασίστηκε στην εκτροπή της λαϊκής θέλησης στην νόθευση της λαικής εντολής. Στην στρατηγική αυτή κορυφαία αναγκαιότητα αποτελούσε και αποτελεί η συνύπαρξη του κράτους με το παρακράτος, του συντάγματος με το παρά-σύνταγμα. H ανύπαρκτη ιστορικά αστική τάξη αντικαταστάθηκε απο φατρίες ολιγομελών ανθρώπων, των οποίων η οικονομική δραστηριότητα ήταν κύρια μεταπρατικού χαρακτήρα .Μέσω αυτής προμήθευσαν τις ντόπιες υποτακτικές πολιτικές φατρίες με τα αναγκαία πολιτικά καύσιμα. Η νομιμοποίηση τους σε όλα τα επίπεδα επήλθε τόσο απο τους ξένους προστάτες τους δια μέσω της αναγνώρισης τους, όσο και απο τις υποτακτικές πολιτικές ηγεσίες μέσω της διαπλοκής.Το οτι όλοι αυτοί εργάστηκαν συστηματικά, μεθοδικά και συνειδητά στο να παραμείνει η Ελλάδα υπανάπτυκτη περνάει απαρατήρητο. Το σύστημα έλεγχου του δημόσιου λόγου πάντα προβάλει το δέον κατά συνέπεια διαμορφώνει την κυρίαρχη άποψη σε επίπεδο κοινής γνώμης παραμορφώνοντας την πραγματικότητα
Έτσι ερχόμαστε πολλοί εκ των υστέρων και με βολικό τρόπο να καταγράφουν τα κακώς κείμενα ενω θα μπορούσανν να είχαν έγκαιρα προειδοποιήσει την ελληνική κοινή γνώμη. Οι πληροφορίες υπήρχαν ελάχιστοι όμως τόλμησαν να τους δώσουν την πραγματική τους διάσταση και όταν συνέβη αυτό δεν συνάντησαν ευήκοα ώτα, το σύστημα παραπληροφόρησης- αποπληρόφορησης, ήταν και παραμένει πανίσχυρο.Κόρακας κορακιού μάτι δεν βγάζει ποτέ

 Σε αυτό το σύστημα πρέπει να ενταχθεί η εναλλαγή ρόλων πραιτοριανού- δήμιου, θύματος και μονομάχων.Σε αυτό το σύστημα πρέπει να ενταχθεί και η εξατομίκευση των όποιων ευθυνών προκύπτουν όταν οι θεατές διψούν για "αίμα."Υπάρχει και μια δεύτερη παράμετρος εξίσου εντυπωσιακή, η μετατροπή των "θεατών" απο ένθερμους οπαδούς σε οργισμένο πλήθος και τούμπαλιν.
 
Έχουμε να κάνουμε κατά συνέπεια με ένα δομικό στοιχείο του Ελληνικού καπιταλιστικού συστήματος, με δομές και σχέσεις εξουσίας σε όλα τα επίπεδα, Το δυσάρεστο οτι όλα αυτά εξιτάρουν την φαντασία και τις συνειδήσεις πολλών, άλλωστε ως έχει καταδειχθεί η συνεχή επιδερμική αναφορά σε ζητήματα τέτοιου βάθους τό μόνο που αποκαλύπτει είναι την πίκρα της μη συμμετοχής στο δούναι και λαβείν των δομών αυτών

Το “δάσος - Λαγκάρντ” και το “δέντρο - Παπακωνσταντίνου”