Πριν τρία χρόνια ο αρμενικός ιστότοπος newsam αναφερόταν στο πώς το βαθύ κράτος της Τουρκίας (κεμαλικό, ερντογανικό,κοινότητς Ιμάμη Γκουλέν )εκβίαζε την Εβραϊκή κοινότητα της Τουρκίας. Το 2013 πλήθος δημοσιευμάτων φέρουν κύμα φυγής της Εβραϊκής κοινότητας της Τουρκίας πρός ΗΠΑ , Ευρώπη και Ισραήλ. Αιτία η περιρρέουσα ατμόσφαιρά της απόρριψης, του φόβου για την προσωπική τους ασφάλεια και της συνολικής αβεβαιότητας καθώς η Τουρκία αφήνει πίσω της τα οποία δημοκρατικά χαρακτηριστικά.Ο Τούρκος έχει φίλο μόνο τον Τούρκο και αυτόν πιστεύει.Ο Τουρκικός εθνικισμός με αξιακό υπόβαθρο τον Παντουρκισμό, τον Παντουρανισμό (οι οποίες ιδεολογίες οποίες αποτέλεσαν την μήτρα του κεμαλισμού) τροφοδοτείται σήμερα και απο τον Πανισλαμισλό ( ίδρυση τουρκικού Χαλιφάτου το οποίο θα ξεπερνά την σημερινή τουρκική επικράτεια και ταυτόχρονη ηγεμονία της Τουρκίας επί του σουνιτικιού κόσμου) δεν αφήνει περιθώρια σε κανέναν Τούρκο Μουσουλμάνο να δεχθεί άλλη Εθνοτική ή Θρησκευτική ομάδα.Η «Οι Μουσουλμάνοι δεν κάνουν διάκριση μεταξύ των Ισραηλινών και των εντόπιων Εβραίων. Πιστεύουν ότι όταν είσαι Εβραίος, δεν μπορεί να είσαι Τούρκος».«Μπορεί να υπηρετήσεις στον τουρκικό στρατό, μπορεί να έχει τουρκική ταυτότητα, αλλά δεν πιστεύουν ότι είσαι Τούρκος. Για αυτούς δεν είσαι Τούρκος, αν είσαι Εβραίος».Αυτή η κοινωνική συλλογική ήρθε στην επιφάνεια μετά την επιδείνωση των σχέσεων Ισραήλ- Τουρκίας
Πρόσφατη έρευνα στην Τουρκία την οποία επέβλεψαν οι καθηγητές Αλί Τσάρκογλου του πανεπιστημίου Κος και Ερσίν Καλαΐκογλου του πανεπιστημίου Σαμπανσί κατέγραψε πλήθος συμπερασμάτων. Διαπίστωσε ότι «η Τουρκία παραμένει έθνος συμμαζεμένο παρόλο που η κυβέρνηση της είναι πολύ δραστήρια. Ο Τούρκος φοβάται τις προκλήσεις και τις απειλές από το εξωτερικό. Έτσι βλέπει τους μετανάστες εχθρικά μολονότι επιφανειακά δείχνει ηρεμος--δείγμα κι αυτό του πόσο περιορισμένης αντίληψης για τον κόσμο είναι. Αυτοί που δεν μιλούν τη γλώσσα του είναι πηγή απειλής.Μολονότι η Τουρκία είναι ανοικτή στην διεθνή οικονομία η τουρκική κοινωνία «παραμένει πολύ επιφυλακτική. Σαν άτομο, ο Τούρκος είναι ανήσυχος για την οικονομία της αγοράς. Σχεδόν κανένας δεν είναι υπέρ της ιδιωτικοποίησης, δεν υποστηρίζει καθόλου τον περιορισμό της κρατικής εξουσίας, τον ρόλο της στο να καθορίζει. Αντίθετα, ο λαός θέλει δυνατή κυβερνητική παρέμβαση, το κράτος να κανονίζει την οικονομία του. Πιστεύει πως αν η οικονομία πάει καλά αυτό σημαίνει ότι το κράτος κάνει πράγματα σωστά. Υπάρχει δηλαδή ένα χάσμα ανάμεσα στην πραγματικότητα και σ' εκείνα που ο λαός πιστεύει. Ο Τούρκος είναι αρκετά αφελής. Όταν ακούει την ηγεσία να μίλα νιώθει περήφανος. Σε ερώτηση τι διαφέρει η Τουρκιά από τον υπόλοιπο κόσμο λέγει ότι η έρευνα έδειξε ότι «η εθνική μας ταυτότητα είναι πρωτίστως η θρησκευτική ταυτότητα. Εκείνο που κάνει έναν Τούρκο,Τούρκο δεν είναι τόσο η εθνότητα είτε η γλώσσα αλλά πρώτα και κύρια το ότι είναι μουσουλμάνος. Αυτό σημαίνει ότι η Τουρκία είναι χωρά ομογενής, ο κόσμος δεν αποδέχεται τις θρησκευτικές μειονότητες και το ότι αυτές έχουν δικαιώματα. Ο λαός αποδέχεται αυτή την δημοκρατία της επιβολής της πλειοψηφίας. Οι Τούρκοι πιστεύουν ότι δεν διέπραξαν τίποτε το κακό στο παρελθόν. Δεν έχουν ιστορική μνήμη ότι λ.χ. έχασαν τον Ψυχρό Πόλεμο ή τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο. Γιατί να ντρέπονται για κάτι; Αυτή είναι η γενική αντίληψη στη χώρα. Η μεγάλη μάζα δεν είναι συνηθισμένη να έχει μια σωστή, μια ανοικτή συζήτηση όπου ακούγεται και γίνεται σεβαστή η κάθε γνώμη. Είναι βέβαια σπάνιο να ακουστεί διαφορετική άποψη και όταν συμβεί να ακουστεί σχεδόν πάντοτε τιμωρείται σκληρά και αποσιωπάται. Για τον Τούρκο είναι πάντοτε καλύτερο να συμφωνεί με την επίσημη άποψη".
Όπως σωστά έχει επισημανθεί όποιος προσεγγίζει το τουρκικό γίγνεσθαι με όποια ιδιότητα κι αν το πράττει θα πρέπει να γνωρίζει σε απόλυτο βαθμό τα ανωτέρω.Με βάση δε αυτά πρέπει να επισημανθεί πως η θέση της Ελλάδας (Αιγαίο και Θράκη) και της Κύπρου για την τουρκική στρατηγική ορίζεται ως εκ των μερών του τουρκικού στρατηγικού βάθους, του τουρκικού ζωτικού χώρου και του τουρκικού σουνιτικού χαλιφάτου.
(Εφημερίδα Δημοκρατία, Εφημερίδα Βήμα,Βαλκανικό Περισκόπιο - Γιῶργος Ἐχέδωρος)
Πρόσφατη έρευνα στην Τουρκία την οποία επέβλεψαν οι καθηγητές Αλί Τσάρκογλου του πανεπιστημίου Κος και Ερσίν Καλαΐκογλου του πανεπιστημίου Σαμπανσί κατέγραψε πλήθος συμπερασμάτων. Διαπίστωσε ότι «η Τουρκία παραμένει έθνος συμμαζεμένο παρόλο που η κυβέρνηση της είναι πολύ δραστήρια. Ο Τούρκος φοβάται τις προκλήσεις και τις απειλές από το εξωτερικό. Έτσι βλέπει τους μετανάστες εχθρικά μολονότι επιφανειακά δείχνει ηρεμος--δείγμα κι αυτό του πόσο περιορισμένης αντίληψης για τον κόσμο είναι. Αυτοί που δεν μιλούν τη γλώσσα του είναι πηγή απειλής.Μολονότι η Τουρκία είναι ανοικτή στην διεθνή οικονομία η τουρκική κοινωνία «παραμένει πολύ επιφυλακτική. Σαν άτομο, ο Τούρκος είναι ανήσυχος για την οικονομία της αγοράς. Σχεδόν κανένας δεν είναι υπέρ της ιδιωτικοποίησης, δεν υποστηρίζει καθόλου τον περιορισμό της κρατικής εξουσίας, τον ρόλο της στο να καθορίζει. Αντίθετα, ο λαός θέλει δυνατή κυβερνητική παρέμβαση, το κράτος να κανονίζει την οικονομία του. Πιστεύει πως αν η οικονομία πάει καλά αυτό σημαίνει ότι το κράτος κάνει πράγματα σωστά. Υπάρχει δηλαδή ένα χάσμα ανάμεσα στην πραγματικότητα και σ' εκείνα που ο λαός πιστεύει. Ο Τούρκος είναι αρκετά αφελής. Όταν ακούει την ηγεσία να μίλα νιώθει περήφανος. Σε ερώτηση τι διαφέρει η Τουρκιά από τον υπόλοιπο κόσμο λέγει ότι η έρευνα έδειξε ότι «η εθνική μας ταυτότητα είναι πρωτίστως η θρησκευτική ταυτότητα. Εκείνο που κάνει έναν Τούρκο,Τούρκο δεν είναι τόσο η εθνότητα είτε η γλώσσα αλλά πρώτα και κύρια το ότι είναι μουσουλμάνος. Αυτό σημαίνει ότι η Τουρκία είναι χωρά ομογενής, ο κόσμος δεν αποδέχεται τις θρησκευτικές μειονότητες και το ότι αυτές έχουν δικαιώματα. Ο λαός αποδέχεται αυτή την δημοκρατία της επιβολής της πλειοψηφίας. Οι Τούρκοι πιστεύουν ότι δεν διέπραξαν τίποτε το κακό στο παρελθόν. Δεν έχουν ιστορική μνήμη ότι λ.χ. έχασαν τον Ψυχρό Πόλεμο ή τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο. Γιατί να ντρέπονται για κάτι; Αυτή είναι η γενική αντίληψη στη χώρα. Η μεγάλη μάζα δεν είναι συνηθισμένη να έχει μια σωστή, μια ανοικτή συζήτηση όπου ακούγεται και γίνεται σεβαστή η κάθε γνώμη. Είναι βέβαια σπάνιο να ακουστεί διαφορετική άποψη και όταν συμβεί να ακουστεί σχεδόν πάντοτε τιμωρείται σκληρά και αποσιωπάται. Για τον Τούρκο είναι πάντοτε καλύτερο να συμφωνεί με την επίσημη άποψη".
Όπως σωστά έχει επισημανθεί όποιος προσεγγίζει το τουρκικό γίγνεσθαι με όποια ιδιότητα κι αν το πράττει θα πρέπει να γνωρίζει σε απόλυτο βαθμό τα ανωτέρω.Με βάση δε αυτά πρέπει να επισημανθεί πως η θέση της Ελλάδας (Αιγαίο και Θράκη) και της Κύπρου για την τουρκική στρατηγική ορίζεται ως εκ των μερών του τουρκικού στρατηγικού βάθους, του τουρκικού ζωτικού χώρου και του τουρκικού σουνιτικού χαλιφάτου.
(Εφημερίδα Δημοκρατία, Εφημερίδα Βήμα,Βαλκανικό Περισκόπιο - Γιῶργος Ἐχέδωρος)