Του Κώστα Ράπτη-Συνάντηση Τσίπρα-Νταβούτογλου το
μεσημέρι. Ακολούθως γεύμα εργασίας και διευρυμένες συνομιλίες των δύο
αντιπροσωπειών, οι οποίες από ελληνικής πλευράς περιλαμβάνουν τους Νίκο
Κοτζιά και Γιάννη Μουζάλα. Επαφές με τις ηγεσίες των τουρκικών
κοινοβουλευτικών κομμάτων. Και για... χορταστικό επιδόρπιο η υποδοχή του
Έλληνα πρωθυπουργού από τον Τούρκο πρόεδρο και πραγματικό ισχυρό άνδρα
της γείτονος Ταγίπ Ερντογάν.Το επίσημο σκέλος του ταξιδιού του Αλέξη
Τσίπρα στην Τουρκία (το οποίο ανεπισήμως ξεκίνησε από χθες με την
παρακολούθηση από κοινού με τον Αχμέτ Νταβούτογλου φιλικού αγώνα των
εθνικών ομάδων ποδοσφαίρου Ελλάδας και Τουρκίας) είναι βαρυφορτωμένο.
Και ενδεικτικό του ενδιαφέροντος της τουρκικής πλευράς για την έκβασή
του είναι το γεγονός ότι Τούρκος πρωθυπουργός δέχεται τον ομόλογό του
ανάμεσα στην χθεσινή ανάληψη εντολής σχηματισμού νέας κυβέρνησης και τη
σημερινή ανακοίνωση της σύνθεσης του υπουργικού του συμβουλίου, το οποίο
αναμένεται να λάβει ψήφο εμπιστοσύνης στις 28 του μηνός.
Στην Αθήνα δεν φαίνεται να ήταν όλοι
σύμφωνοι με αυτήν την βιασύνη – αν και κύκλοι του Μαξίμου θέλησαν να
αποδώσουν τις όποιες αντιρρήσεις κυκλοφορούσαν αποκλειστικά στους
υπηρεσιακούς παράγοντες του υπουργείου Εξωτερικών.
Ο Πρωθυπουργός έχει λόγο να επείγεται –
και αυτός είναι η Ευρωτουρκική Σύνοδος Κορυφής της 29ης Νοεμβρίου, στο
φόντο προσφυγικής κρίσης η οποία έχει καταστήσει το Βερολίνο οιονεί
όμηρο του σκληρού παζαριού της Άγκυρας για ενισχυμένη συνεργασία επί του
θέματος, με αντάλλαγμα χρηματοδοτική βοήθεια τουλάχιστον 3 δισ. ευρώ,
χαλάρωση του καθεστώτος της βίζας για τους Τούρκους πολίτες και άνοιγμα
περισσότερων κεφαλαίων της ευρω-τουρκικής ενταξιακής διαπραγμάτευσης.Εξ ού και ο Αλέξης Τσίπρας είχε πριν
αναχωρήσει για την Τουρκία τηλεφωνική επικοινωνία με την Angela Merkel, η
οποία και τον ενημέρωσε για τα αποτελέσματα της Συνόδου της G20 στην
Αττάλεια και τις εκεί επαφές της με την τουρκική ηγεσία.
Διακηρυγμένος στόχος του Πρωθυπουργού
είναι το να αποτραπεί μια διαπραγμάτευση Ε.Ε.-Τουρκίας η οποία θα
παρακάμπτει την Αθήνα και να αναδειχθεί αντίθετα η ελληνική πλευρά σε
πρωταγωνιστή αυτής της διαδικασίας και "εκπρόσωπο των 28”, όπως ανέφερε ο
πληθωρικός σε δηλώσεις πρόεδρος του Ευρωκοινοβουλίου Matin Schultz.
Η προσδοκία αυτή δύσκολα μπορεί να
ευοδωθεί στο περιβάλλον που έχει διαμορφωθεί. Από τη μία, η Γερμανία,
καθιστά σαφές ότι επιδιώκει τον έλεγχο όλων των πτυχών της υπόθεσης –
όπως δείχνει και το ταξίδι του υπουργού Εξωτερικών Frank-Walter
Steinmeier την Τρίτη στη Λευκωσία, ως κομιστή υποσχέσεων γερμανικής
βοήθειας στην επίλυση του Κυπριακού και με πραγματικό στόχο την αποτροπή
ενός κυπριακού βέτο στο άνοιγμα νέων διαπραγματευτικών κεφαλαίων.
Από την άλλη, η επιδίωξη περιορισμού των
επαφών Τσίπρα στην προσφυγική κρίση δεν δεσμεύει τους συνομιλητές του.
Και μόνο το γεγονός ότι ο Πρωθυπουργός θα θέσει το θέμα της εφαρμογής
της διμερούς συμφωνίας για επανεισδοχή και του καλύτερου συντονισμού των
δύο χωρών σε θέματα μετανάστευσης, αστυνόμευσης και ακτοφυλακής ανοίγει
την ακανθώδη διμερή ατζέντα.
Το κυριότερο, όμως, είναι ότι ο
περίγυρος έχει δραματικά αλλάξει μετά τις τρομοκρατικές επιθέσεις στο
Παρίσι, που σε κάποιους φαίνεται πως γέννησε ιδέες αναβολής του
πρωθυπουργικού ταξιδιού, για να λάβουν την απάντηση ότι ίσα ίσα η
συγκυρία επιβάλλει την απευθείας συνεννόηση με την Άγκυρα.
Στην πραγματικότητα, ο Αλέξης Τσίπρας
καλείται να μιλήσει στην Άγκυρα εξ ονόματος μιας Ε.Ε. της οποίας οι
εσωτερικές τριβές ενισχύονται – παρά την επίδειξη ενότητας που συνιστά η
εν πολλοίς συμβολική αποδοχή του γαλλικού αιτήματος για ενεργοποίηση
του άρθρου 42.7 των ευρωπαϊκών συνθηκών για αμοιβαία στρατιωτική
συνδρομής σε περίπτωση ένοπλης επίθεσης εναντίον κράτους-μέλους.
Η αποστροφή του Φρανσουά Ολλάντ ότι η
ασφάλεια υπερτερεί του Συμφώνου Σταθερότητας, η προαναγγελία του Γάλλου
πρωθυπουργού Μανουέλ Βαλς ότι ο φετινός γαλλικός προϋπολογισμός θα
ξεπερνά κατά πολύ το όριο ελλείμματος του 3%, η συνηγορία της Μαδρίτης
στην ιδέα της αναθεώρησης των δημοσιονομικών στόχων λόγω των έκτακτων
συνθηκών αποτελούν επαρκή λόγο για να τεθεί σε συναγερμό το Βερολίνο. Το
οποίο απαντά αποκλείοντας, δια στόματος Στάινμαϊερ, την πιθανότητα
εμπλοκής της Γερμανίας σε στρατιωτικές επιχειρήσεις και αποδομώντας
εμμέσως, δια στόματος του Σοσιαλδημοκράτη αντικαγκελαρίου Ζίγκμαρ
Γκάμπριελ, το διάγγελμα Ολλάντ, με την παρατήρηση ότι η πολεμική
φρασεολογία είναι άστοχη σε ό,τι φορά την καταπολέμηση των τρομοκρατών,
και ότι η σφαγή στο Παρίσι "δεν τα άλλαξε όλα”, ιδίως ως προς τις
δημοκρατικές ελευθερίες και την ανάγκη επίδειξης αλληλεγγύης στους
πρόσφυγες. Το τοπίο συμπληρώνει η εκρηκτική πλέον δυσφορία των
ανατολικοευρωπαϊκών ηγεσιών για την ευρωπαϊκή προσφυγική πολιτική, με
τον Τσέχο πρόεδρο Μίλος Ζέμαν να συμμετέχει σε διαδήλωση που διοργάνωσε
ισλαμοφοβική αντιμεταναστευτική οργάνωση.
Η δε προαναγγελία από τον Βλαντίμιρ
Πούτιν γαλλο-ρωσικού επιχειρησιακού συντονισμού στη Συρία θα συνιστά, αν
επαληθευτεί, μια μείζονα αλλαγή, πιθανότατα δυσάρεστη για την Άγκυρα
που μέχρι πρότινος αποτελούσε μαζί με το Παρίσι την "πρωτοπορία” των
θιασωτών της "αλλαγής καθεστώτος” στη Δαμασκό.Το να διαπραγματεύεται η Αθήνα με την
Άγκυρα τη στιγμή ακριβώς που τριγύρω αλλάζουν όλα αυτά είναι επιλογή
αμφίβολης αποτελεσματικότητας.
Διαβάστε ακόμη:
