Οταν η Οργή κι ο Φόβος Συναντούν την Αξιοπρέπεια

Το ποινικό σκέλος της υπόθεσης Ρωμανού  ( για το όποιο και ορθά διώκεται) είναι ξέχωρο ζήτημα από αυτό των σπουδών του αυτό είναι το πρώτο που πρέπει αν επισημανθεί. Το ποινικό κομμάτι της υπόθεσης συνδέθηκε με τρομοκρατική οργάνωση χωρίς αυτό να αποδειχθεί στην δικαστική αίθουσα μέχρι σήμερα..Ο  εν λόγω νεαρός έζησε από πρώτο χέρι την δράση ανεγκέφαλου αστυνομικού, την προσπάθεια διαστρέβλωσης των γεγονότων  από μέρους κρατικών δομών, χωρίς να παραγνωρίζεται η πολιτική εκμετάλλευση ενός τυχαίου περιστατικού, όσο τυχαίο μπορεί να ήταν.  Κατά συνέπεια στον παράφορο ψυχισμό του, η οργή κι ο φόβος κυριαρχούν μαζί με το πάθος για εκδίκηση.Το ότι δεν αναγνωρίζει την Ελληνική Πολιτεία και δεν δέχεται την επιβραβευση των προσπαθειών του απο αυτήν την ώρα που επιθυμεί να κάμει χρήση των αγαθών που αυτή προσφέρει, σχήμα οξύμωρο. Ομως η Δημοκρατία ως πολίτευμα και ως πολιτικό σύστημα δεν πρέπει να εκδικείται  ούτε  και τους αρνητές της.

 Το κράτος ως μηχανισμός εξουσίας έχει ταξικό χαρακτήρα , στο διάβα του χρόνου απο πάροχος έχει μεταβληθεί σε δυνάστη του πολίτη και αυτό το βιώνουμε άπαντες συχνά πυκνά σε όλες τις εκφάνσεις της ζωής μας. Ενα καχεκτικό κρατικό σύστημα  παράγει με την λειτουργία του σοβαρά προβλήματα στο ήδη υπάρχον καχεκτικό δημοκρατικό πολιτικό σύστημα,αποτελεί δε την κύρια  αιτία της ατομικής ή ομαδικής παρανομίας  Η όποια άσκηση κρατικής βίας δικαιολογείται μόνο στην βάση της ρύθμισης της ζωής των πολιτών του., και επουδενί δεν φέρει εκδικητικό χαρακτήρα.

Σε αυτή την τραγελαφικη κατάσταση που η κάθε πλευρά κατασκευάζει το αφήγημα της προκειμένου να δικαιολογήσει την παρουσία της , την αυτουργία της φυσική ή ηθική, την απουσία της , ο κοινός πολίτης κυριολεκτικά η μεταφορικά κινδυνεύει να χάσει την λογική του

Πως αλλιώς μπορεί να εξηγηθεί  το γεγονός πως σε μια κοινωνία που αρκεί η παραμικρή σπίθα να λειτουργήσει ως θρυαλλίδα στην  δικαιολογημένα συσσωρευμένη κοινωνική οργή άπαντες ερωτροπούν με την πιθανότητα αυτή;

Πως αλλιώς μπορεί να εξηγηθεί το γεγονός πως πολιτικοί παράγοντες που φέρουν ακέραια την πολιτική ευθύνη των εντολών που δίνουν αδυνατούν να προβλέψουν τι θα παράγει αυτή κατα την εκτέλεση της;

Πως αλλιώς μπορεί να εξηγηθεί ότι άπαντες κινούνται σε λογικές συμψηφισμών σε μια χώρα που το ιστορικό παρελθόν της δεν ενδείκνυται για τέτοιες στάσεις ;

Πόσα χρόνια πρέπει να περάσουν για να γίνει αντιληπτό το κενό δημοκρατίας που ταλανίζει αυτόν τον τόπο και στερεί απο τους πολίτες του το βασικό ανθρώπινο δικαίωμα της Αξιοπρέπειας;

Το παρελθόν είναι παρελθόν, όσοι εργάζονται πάνω στην νεκρανάσταση του είναι εγκληματικά ηλίθιοι.

Το Ηθικό πλεονέκτημα  συνίσταται στο δικαίωμα της αξιοπρέπειας  , στο δικαίωμα της αντίστασης όταν αυτή με τρόπο βάναυσο καταπατάτε,  ή δε αντίσταση ως πράξη αποτελεί κομβικό σημείο αναφοράς για ολάκερη την κοινωνία  ειδικά  όταν λαμβάνει χώρα σε συνθήκες ως οι σημερινές. Οι Βαστίλλες δεν πέφτουν απο τους αγανακτισμένους πολίτες, πέφτουν απο τους πολίτες που δεν εννοούν να απογοητευθούν ποτέ ανεξαρτήτως  των λόγων που προκαλούν την στάση αυτή. Τι θα συμβεί λοιπόν όταν το δικαίωμα στην αξιοπρεπή ζωή λάβει καθολική κοινωνική διάσταση;