Το ελληνικό εκλογικό σύστημα ως ισχύει διά του Νόμου 3231/2004 (Νόμου Σκανδαλίδη) είναι ένα σύστημα το οποίο συνδυάζει στοιχεία απλής αναλογικής και πλειοψηφικούΟι 250 από τις 300 έδρες κατανέμονται βάσει της απλής αναλογικής.Οι δε υπόλοιπες 50 παραχωρούνται στον πρώτο σχηματισμό, ανεξάρτητα από το ποσοστό του ή την ποσοστιαία διαφορά του από τον δεύτερο σχηματισμό. Η διάταξη αυτή αποτελεί στοιχείο πλειοψηφικού συστήματος και βασίζεται στο δόγμα της δημιουργίας σταθερής κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας.Με πολύ εύσχημο τρόπο δηλαδή μεταφράζεται η αλλοίωση της λαϊκής εντολής και η εκλογική λεηλασία του πρώτου σχηματισμού σε βάρος των άλλων
Απο τις τελευταίες εκλογές του Ιουνίου του 2012 έχει διαφανεί πως η Ελληνική κοινωνία αρνείται να αποδεχθεί το σχήμα μονοκομματικής κυβέρνησης ως το πλέον κατάλληλο για την επίλυση των δομικών και διαρθρωτικών προβλημάτων της. Η επίκληση της αναγκαιότητας επίτευξης αυτοδυναμίας απο την Ν.Δ. ή τον ΣΥΡΙΖΑ υπό τις παρούσες συνθήκες αποτελεί ουτοπική σκέψη.Η Ελληνική πολιτική σκηνή αργά και σταθερά εισέρχεται στην εποχή διακυβέρνησης σχημάτων συνεργασίας Κατά συνέπεια ορθώς υποστηρίζει ο Κος Κουβέλης πως οι σημερινές πολιτικές συνθήκες έχουν αφαιρέσει κάθε επιχείρημα για τη διατήρηση του υπάρχοντος εκλογικού νόμου.
Το βασικό λάθος στην συλλογιστική του Κου Κουβέλη έγκειται στο πέρας της εποχής του παλαιού δικομματισμού.Ο δικομματισμός και υπαρκτός είναι και ισχυρός και έχει προσαρμοστεί στα νέα πολιτικά δεδομένα. Βασικά χαρακτηριστικά του πολιτικού σκηνικού στην Ελλάδα είναι η ενίσχυση της Ακροδεξιάς η οποία εκπροσωπείται απο το νεοναζιστικό μόρφωμα της Χ.Α και η συμπίεση στα όρια της εξαφάνισης του επονομαζόμενου ως Κέντρου . Πολύ σωστά αναφέρει πως έντονη κινητικότητα του εκλογικού σώματος και η συνεχή αναδιάταξη των πολιτικών δυνάμεων εκφραζόμενη στην βάση της αρχής της ισοδυναμίας θα νομιμοποιήσει περαιτέρω το δημοκρατικό μας πολιτικό σύστημα.
Η γνήσια καταγραφή των πολιτικών δυνάμεων των κομμάτων σε επίπεδο κοινωνίας αποτελεί αναγκαία συνθήκη ώστε το δημοκρατικό μας πολιτικό σύστημα να υπερκεράσει την καχεκτικότητα του Οχι όμως και ικανή στο βαθμό που τα πολιτικά κόμματα λειτουργούν σήμερα ως γραφειοκρατικοί μηχανισμοί με αποχρώσες ενδείξεις σύζευξης με ισχυρές οικονομικές και κοινωνικές ελίτ και όχι ως εθελοντικές φυσικές ενώσεις πολιτών . Στον Ανωτέρω Πίνακα καταγράφεται η δύναμη των πολιτικών κομμάτων με βάση συγκεκριμένη δημοσκόπηση .Ο Κος Μανόλης Δρεττάκης αναλύοντας της καταγράφει τις έδρες που θα έπαιρναν τα κόμματα τόσο με βάση το ισχύον εκλογικό σύστημα όσο και με το σύστημα της απλής άδολης αναλογικής Το νεοναζιστικό μόρφωμα της Χ.Α. ως έχει και ως πολιτικός σχηματισμός δεν εξυπηρετεί την ελεύθερη λειτουργία του δημοκρατικού πολιτεύματος
.Κατά συνέπεια και πέραν της ταύτισης του βασικού της πυρήνα με τον πυρήνα εγκληματικής οργάνωσης είναι απο την φύση του αντισυνταγματικό. Σε όσους λοιπόν σπεύσουν να ανασύρουν το αριθμό των εδρών που θα καταλάβει η Χ.Α. ως επιχείρημα της μη συνταγματικής κατοχύρωσης της Απλής Αναλογικής η απάντηση είναι απλή και καθαρή. Το Νεοφασιστικό κίνημα στην Ελλάδα διαχρονικά χρησιμοποιήθηκε απο κυβερνήσεις ως ανάχωμα στην συνεχώς διογκούμενη λαική δυσαρέσκεια και κοινωνική περιθωριοποίηση.Ηταν πάντα δε οργανωμένο στην βάση παραστρατιωτικού και παρακρατικού μηχανισμού Ο βαθμός χρησιμότητας τους διαχρονικά είναι σε ευθεία αναλογία με την χειραγώγηση τους.
Οι εκάστοτε εκφραστές του Νεοφασιστικού κινήματος είχαν την δική τους πολιτική ατζέντα την οποία και ξεδίπλωναν όταν πλέον είχαν επιτύχει την υποκατάσταση των κρατικών μηχανισμών.Με την πραγμάτωση της ξεδιπλωνόταν και η αυτονόμηση τους απο τα εκάστοτε πολιτικά κέντρα . Εκεί έπαυε η έμμεση ανοχή (και ενθάρρυνση) και επακολουθούσε η "ανάκληση τους". Ο μόνος λόγος λοιπόν που οι δύο βασικοί μονομάχοι αποκηρύσσουν μετά βδελυγμίας την απλή ανόθευτη αναλογική ως εκλογικό σύστημα έχει σχέση με την καθεστηκυία (παγιωμένη) αντίληψη σε συγκεκριμένες ελίτ πως το κράτος αποτελεί το έπαθλο του πολιτικά κυρίαρχου κόμματος..Ελίτ που όλων τυχαίως συγκεντρώνουν τον πλούτο και την ισχύ στα χέρια τους, τούτο δε αποτελεί το πραγματικό, κεφαλαιώδες και δυσεπίλυτο πρόβλημα όλων των σύγχρονων Δημοκρατιών
