Με τον Λάζαρο ΜαύροΥ Π Η Ρ Ξ Α Ν ΠΟΛΛΟΙ με σημαντική επιρροή στα
κέντρα λήψης των αποφάσεων, όπως και πολλοί διαμορφωτές της Κοινής
Γνώμης, οι οποίοι, σε ύψιστης εθνικής σημασίας θέμα, αποδείχθηκε ότι
έσφαλαν. Ότι δεν ανέγνωσαν ορθά, δεν εκτίμησαν επαρκώς, έτρεφαν
ψευδαισθήσεις, καλλιεργούσαν αυταπάτες κι εναπέθεσαν φρούδες ελπίδες,
στην άνοδο των ισλαμιστών του Ερντογάν στην εξουσία πριν από μια 11ετία.
Ψευδαισθήσεις σε ό,τι αφορά την πολιτική της Τουρκίας και στο Κυπριακό
και στις άλλες επεκτατικές βλέψεις της Άγκυρας σε Αιγαίο και Θράκη.
Π Ο Λ Υ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟ είναι το πρόβλημα: Παρά το γεγονός ότι η 11ετία 2002-2013 των κυβερνώντων στην Τουρκία ισλαμιστών και η διακηρυγμένη από τους ίδιους νεο-οθωμανική τους στρατηγική, έχει εμπράκτως διαψεύσει πατόκορφα εκείνους που εναπέθεσαν ελπίδες στον Ερντογάν, υπάρχουν ακόμη οι ξεροκέφαλα αγκυλωμένοι στις ιδεοληψίες τους, προσδεδεμένοι στο ίδιο μαγγανοπήγαδο, που συνεχίζουν ν’ ασκούν επιρροή και στους κυβερνώντες και σε κομματικές ηγεσίες και στη διαμόρφωση της Κοινής Γνώμης. Και εδώ και στην Αθήνα.
Υ Π Η Ρ Ξ Ε ΕΝΑ από τα μείζονα μειονεκτήματα των ηγεσιών του Ελληνισμού, από τη δεκαετία του 1950 ώς σήμερα, η λάθος ανάγνωση της Τουρκίας. Η άγνοια, η παραγνώριση, η αδυναμία ορθής αποκρυπτογράφησης και η λανθασμένη εκτίμηση της τουρκικής στρατηγικής και τακτικής. Αυτή η μειονεξία οδήγησε τον Ελληνισμό να σπάει τραγικά τα μούτρα του και να υφίσταται μέχρι σήμερα ανεπανόρθωτες τις συνέπειές της. Αδύναμος ν’ αντιμετωπίσει αποτελεσματικά την Τουρκία.
Ε Ν Α Σ ΚΑΘΟΡΙΣΤΙΚΗΣ σημασίας παράγοντας που παράγει διαχρονικά αυτό το μειονέκτημα είναι -κατά τη γνώμη μας- το χρόνιο έλλειμμα Στρατηγικής Σκέψης που χαρακτηρίζει τις πολιτικές ηγεσίες και τους πέριξ των εκάστοτε κυβερνώντων. Επειδή ακριβώς δεν έχουν στρατηγικά μυαλά, στερούνται και της ικανότητας να αντιληφθούν τα στρατηγικά μυαλά των Τούρκων. Επειδή αδυνατούν να εκπονήσουν οποιοδήποτε Σχέδιο Εθνικής Στρατηγικής, νομίζουν ότι και η Άγκυρα πολιτεύει όπως οι ίδιοι. Μετρούν τον εχθρό με τα δικά τους μέτρα...
Α Υ Τ Ο ΔΕΝ επέτρεψε ούτ’ επιτρέπει ακόμη να δουν το πασιφανές και διαχρονικώς αποδεικνυόμενο: Ότι η Τουρκία, από τις Εκθέσεις Νιχάτ Ερίμ του 1956 και το επιτελικό «Σχέδιο Επανάκτησης Κύπρου» του 1957 μέχρι σήμερα, ΥΛΟΠΟΙΕΙ αταλάντευτα κι επίμονα εμπλουτιζόμενη, την ίδια στρατηγική, με όλες ανεξαιρέτως τις διαδοχικές έκτοτε κυβερνήσεις, εκλελεγμένες ή πραξικοπηματικές, αμιγώς κεμαλικές, δεξιές ή αριστερές, κεμαλοϊσλαμικές ή αμιγώς ισλαμικές. Δηλαδή, το περίπου πλήρως αντίθετο από τις διαδοχικές κυβερνήσεις Αθηνών και Λευκωσίας, της ίδιας χρονικής περιόδου…
ΕΡΩΤΗΣΗ
Μετά από τόσα πολλά χρόνια εφαρμογής της πολιτικής της «επαναπροσέγγισης» (αν τη θυμάται πλέον κανείς) και τόσες εκατοντάδες συναντήσεις εκατέρωθεν κομματικών στο Λήδρα Πάλας και ων ουκ έστι αριθμός «αδελφικές» σχέσεις με τις «προοδευτικές» και «δημοκρατικές» και «αριστερές» δυνάμεις των «συντρόφων και φίλων» και «συμπατριωτών» Τουρκοκυπρίων, είδατε λ.χ. να συγκροτείται κάποιο, έστω και «επιστημονικό», συνέδριο που να μελετήσει γιατί όλ’ αυτά δεν πέτυχαν έστω και κατά ένα «ν» ν’ αλλάξουν την πολιτική των Τουρκοκυπρίων και της Τουρκίας στο Κυπριακό;
