Του Μιχαήλ Βασιλείου
Κακήν-κακώς η Άγκυρα των Ερντογάν και Νταβούτογλου, αναδιπλώνεται σε όλα τα μέτωπα, ευθυγραμμίζοντας απόλυτα την πολιτική της με τις Ηνωμένες Πολιτείες, ενταφιάζοντας οριστικά τους πειραματισμούς του Νταβούτογλου υπό το πρόσχημα της «πολιτικής μηδενικών προβλημάτων».Η πολιτική αυτή, όμως προκάλεσε χάος στην περιοχή και τεράστιες επιπλοκές στην τουρκική εξωτερική πολιτική, με τη χώρα να μένει, κυριολεκτικά, από συμμάχους.
Ενώ κοινός τόπος των αναλυτών τους τελευταίους μήνες, ότι η Τουρκία είχε βρει κοινή γλώσσα συνεννόησης με τους Κούρδους του Βορείου Ιράκ στο ενεργειακό επίπεδο, με αποτέλεσμα οι σχέσεις να βελτιώνονται συνεχώς και να δημιουργούνται ελπίδες ότι θα υπάρξουν θετικές επιπτώσεις στο θέμα της ειρηνευτικής διεξόδου στο πρόβλημα με το αντάρτικο του PKK στην Τουρκία, τα πράγματα δεν εξελίχθηκαν ακριβώς έτσι…Ο πόλεμος στη Συρία και η υποστήριξη εξτρεμιστών ισλαμιστών κατά των Κούρδων της Συρίας, με την παράλληλη συνειδητοποίηση από την τουρκική ηγεσία της χρεοκοπίας της ασκούμενης εξωτερικής πολιτικής, φαίνεται πως οδηγεί σε ραγδαίες αναθεωρήσεις…
Η Άγκυρα επιχειρεί να αποκαταστήσει τις σχέσεις της με τους γείτονές της, το Ιράκ και το Ιράν, αμφότεροι του «σιιτικού μπλοκ», μετά τη μαζική υποστήριξη σουνιτικών ισλαμικών καθεστώτων και πολιτικών, με στόχο την επαύξηση της επιρροής της και την ανάληψη της ηγεμονίας στο μπλοκ των δυνάμεων που στόχο έχουν να ακυρώσουν την ιρανική επιρροή στη Μέση Ανατολή, όπου είναι δυνατό και με οποιοδήποτε κόστος. Και όλα αυτά με άξονα τη Μουσουλμανική Αδελφότητα (όπως π.χ. στην Αίγυπτο).
Ως αποτέλεσμα, κι ενώ οι Κούρδοι του Βορείου Ιράκ θεωρούσαν ότι η Τουρκία θα αποτελούσε την εναλλακτική οδό εξαγωγών των δικών τους υδρογονανθράκων, αφού με την κυβέρνηση της Βαγδάτης βρίσκονται συνεχώς σε σύγκρουση και διαφωνούν, η Άγκυρα φαίνεται ότι τα γυρίζει, παρότι όπως ανακοινώθηκε, θα κατασκευαστεί και δεύτερος αγωγός…
Συγκεκριμένα, αίσθηση προκαλούν οι δηλώσεις του υπουργού Ενέργειας, Τανέρ Γιλντίζ, σύμφωνα με τις οποίες, η Τουρκία δεν θα εισαγάγει υδρογονάνθρακες από το κουρδικό Βόρειο Ιράκ, εάν δεν έχει εξασφαλίσει τη σύμφωνη γνώμη της Βαγδάτης, με την οποία δηλώνει ότι επιθυμεί να αναπτύξει τις σχέσεις.
Επίσης, ότι η Τουρκία είναι διατεθειμένη να καταθέτει τα χρήματα που αντιστοιχούν στα έσοδα της κεντρικής ιρακινής κυβέρνησης, σε «λογαριασμό μεσεγγύησης» (escrow account), ώστε να διασφαλίζεται ότι θα καταλήγουν στον δικαιούχο.
Η πολιτική αυτή της Τουρκίας ακολουθεί πλήρως τις αμερικανικές επιθυμίες που σε αυτή τη φάση τουλάχιστον, δεν επιθυμεί την αποσταθεροποίηση του Ιράκ, ούτε και να προχωρήσουν σχέδια αλλαγής συνόρων στην περιοχή… Όμως, μια δυνητική επίπτωση θα μπορούσε να είναι η δραματική επιδείνωση των σχέσεων με τους Κούρδους του PKK, ένα πρόβλημα ασφαλείας το οποίο προφανώς δεν θα επιλύσουν αμερικανικές δυνάμεις…
ΠΗΓΗ: www.defence-point.gr
Κακήν-κακώς η Άγκυρα των Ερντογάν και Νταβούτογλου, αναδιπλώνεται σε όλα τα μέτωπα, ευθυγραμμίζοντας απόλυτα την πολιτική της με τις Ηνωμένες Πολιτείες, ενταφιάζοντας οριστικά τους πειραματισμούς του Νταβούτογλου υπό το πρόσχημα της «πολιτικής μηδενικών προβλημάτων».Η πολιτική αυτή, όμως προκάλεσε χάος στην περιοχή και τεράστιες επιπλοκές στην τουρκική εξωτερική πολιτική, με τη χώρα να μένει, κυριολεκτικά, από συμμάχους.
Ενώ κοινός τόπος των αναλυτών τους τελευταίους μήνες, ότι η Τουρκία είχε βρει κοινή γλώσσα συνεννόησης με τους Κούρδους του Βορείου Ιράκ στο ενεργειακό επίπεδο, με αποτέλεσμα οι σχέσεις να βελτιώνονται συνεχώς και να δημιουργούνται ελπίδες ότι θα υπάρξουν θετικές επιπτώσεις στο θέμα της ειρηνευτικής διεξόδου στο πρόβλημα με το αντάρτικο του PKK στην Τουρκία, τα πράγματα δεν εξελίχθηκαν ακριβώς έτσι…Ο πόλεμος στη Συρία και η υποστήριξη εξτρεμιστών ισλαμιστών κατά των Κούρδων της Συρίας, με την παράλληλη συνειδητοποίηση από την τουρκική ηγεσία της χρεοκοπίας της ασκούμενης εξωτερικής πολιτικής, φαίνεται πως οδηγεί σε ραγδαίες αναθεωρήσεις…
Η Άγκυρα επιχειρεί να αποκαταστήσει τις σχέσεις της με τους γείτονές της, το Ιράκ και το Ιράν, αμφότεροι του «σιιτικού μπλοκ», μετά τη μαζική υποστήριξη σουνιτικών ισλαμικών καθεστώτων και πολιτικών, με στόχο την επαύξηση της επιρροής της και την ανάληψη της ηγεμονίας στο μπλοκ των δυνάμεων που στόχο έχουν να ακυρώσουν την ιρανική επιρροή στη Μέση Ανατολή, όπου είναι δυνατό και με οποιοδήποτε κόστος. Και όλα αυτά με άξονα τη Μουσουλμανική Αδελφότητα (όπως π.χ. στην Αίγυπτο).
Ως αποτέλεσμα, κι ενώ οι Κούρδοι του Βορείου Ιράκ θεωρούσαν ότι η Τουρκία θα αποτελούσε την εναλλακτική οδό εξαγωγών των δικών τους υδρογονανθράκων, αφού με την κυβέρνηση της Βαγδάτης βρίσκονται συνεχώς σε σύγκρουση και διαφωνούν, η Άγκυρα φαίνεται ότι τα γυρίζει, παρότι όπως ανακοινώθηκε, θα κατασκευαστεί και δεύτερος αγωγός…
Συγκεκριμένα, αίσθηση προκαλούν οι δηλώσεις του υπουργού Ενέργειας, Τανέρ Γιλντίζ, σύμφωνα με τις οποίες, η Τουρκία δεν θα εισαγάγει υδρογονάνθρακες από το κουρδικό Βόρειο Ιράκ, εάν δεν έχει εξασφαλίσει τη σύμφωνη γνώμη της Βαγδάτης, με την οποία δηλώνει ότι επιθυμεί να αναπτύξει τις σχέσεις.
Επίσης, ότι η Τουρκία είναι διατεθειμένη να καταθέτει τα χρήματα που αντιστοιχούν στα έσοδα της κεντρικής ιρακινής κυβέρνησης, σε «λογαριασμό μεσεγγύησης» (escrow account), ώστε να διασφαλίζεται ότι θα καταλήγουν στον δικαιούχο.
Η πολιτική αυτή της Τουρκίας ακολουθεί πλήρως τις αμερικανικές επιθυμίες που σε αυτή τη φάση τουλάχιστον, δεν επιθυμεί την αποσταθεροποίηση του Ιράκ, ούτε και να προχωρήσουν σχέδια αλλαγής συνόρων στην περιοχή… Όμως, μια δυνητική επίπτωση θα μπορούσε να είναι η δραματική επιδείνωση των σχέσεων με τους Κούρδους του PKK, ένα πρόβλημα ασφαλείας το οποίο προφανώς δεν θα επιλύσουν αμερικανικές δυνάμεις…
ΠΗΓΗ: www.defence-point.gr
