Του Βαγγέλη Καραγεώργου
Προχθές με τον Παπαδημούλη, χθες με τον ΣΥΡΙΖΑ για τις παρελάσεις,
σήμερα με τον Μωραΐτη για το αν στο ΠΑΣΟΚ είναι όλοι λαμόγια, ο Φαήλος ο Κρανιδιώτης και πολύς είναι και πολύ πατριώτης είναι και πολύ
συγκρουσιακός είναι. Εγώ πάλι όταν άκουγα κάποιους που ήταν πολύ από
κάτι, κράταγα μικρό καλάθι. Ξέρετε τώρα, πολύ αριστερούς, πολύ πατριώτες
κ.ο.κ. Το «πολύ» πειράζει. Ακόμα και στ΄ αβγά, πάνω από δυο-τρία την
ημέρα θα σου ανεβάσουν τη χοληστερίνη στον θεό.Αυτοί που πάντα μου δημιουργούσαν πανικό όμως ήταν οι πολύ πατριώτες.
Και ο πανικός, μου φέρνει πάντα στο μυαλό τον φίλο και σύμβουλο του
πρωθυπουργού Φαήλο Κρανιδιώτη, καθότι και πολύ πατριώτης είναι και
φαίνεται. Ασε που έχει υπηρετήσει στις Ειδικές Δυνάμεις -κάτι που
υπογραμμίζει συνέχεια εν είδει αδιόρατης απειλής.
Οταν λοιπόν τον ακούω να καταγγέλλει τον ΣΥΡΙΖΑ -για ενδοτισμό; για εθνοπροδοσία; θα σας γελάσω- επειδή προτείνει να σταματήσουν οι στρατιωτικοποιημένες μαθητικές παρελάσεις, ανησυχώ. Πολύ περισσότερο που οι μαθητικές παρελάσεις γίνονται μόνον εδώ, ενώ τις ξεκίνησε το δικτατορικό καθεστώς της 4ης Αυγούστου του Μεταξά. Οταν, λοιπόν, ο Φαήλος παριστάνει ότι αγνοεί τα προηγούμενα, με κόβει κρύος ιδρώτας.
Ο κρύος ιδρώτας παγώνει όταν ο τσαμπουκαλεμένος δικηγόρος απαιτεί την ημέρα που η νεολαία παρελαύνει –με το ζόρι, είναι αλήθεια, ή για να χάσει κάνα μάθημα στις πρόβες– για να τιμήσει τους νεκρούς ήρωες του ΄40, να σταματήσει κάθε λαϊκή διεκδίκηση. Οσο για τον ΣΥΡΙΖΑ που καλεί τον κόσμο να μετατρέψει τις παρελάσεις σε μαζικές, ειρηνικές διαδηλώσεις για την ανατροπή της μνημονιακής κυβέρνησης, ο Φαηλός τον κατακεραυνώνει για… κουκουλοφορισμό. Για να εξηγούμαι: όταν οι Ελληνες της Διασποράς ξεχύνονται στις εθνικές εορτές με τη σημαία στους δρόμους των πόλεων, στις οποίες είναι μια μικρή μειοψηφία, για να δηλώσουν Ελληνες, αυτό μου φαίνεται απόλυτα φυσιολογικό. Οταν όμως κάνουν το ίδιο εδώ κάποιοι, βροντοφωνάζοντας πόσο Ελληνες είναι στη χώρα των δέκα εκατομμυρίων Ελλήνων, ενώ δεν τους το έχει αμφισβητήσει κανείς, τότε με ζώνουν τα φίδια, αρχίζω και υποψιάζομαι, βρε αδερφέ, πώς το λένε…
Υποψιάζομαι ότι πουλάνε ένδοξο παρελθόν για να ξεχάσουμε το άδοξο παρών της μνημονιακής εξαθλίωσης που μας βουλιάζει στην ανθρωπιστική κρίση. Υποψιάζομαι ότι οι Φαήλοι τιμούν τους νεκρούς ήρωες για να μην αναρωτηθούμε τι απέγιναν οι ζωντανοί ήρωες του έπους του ‘40.
Ξέρετε, αυτοί που πολέμησαν στην Αλβανία και, μην αντέχοντας να σκύψουν το κεφάλι στον Γερμανό, εντάχτηκαν στο ΕΑΜ και τον ΕΛΑΣ. Σε ποιο ξερονήσι να κατέληξαν αυτοί οι ήρωες και τα πυρά από τα οποία κάποιοι πέθαναν ήταν εχθρικά ή φίλια. Αναρωτιέμαι τι ν’ απέγιναν οι συνεργάτες των Γερμανών, η κυβέρνηση Τσολάκογλου, οι ταγματασφαλίτες, οι μαυραγορίτες, οι χίτες, μετά την απελευθέρωση σε ποια πολιτική παράταξη να κρύφτηκαν και τι σχέση να έχει μ’ αυτήν την πολιτική παράταξη ο κύριος Κρανιδιώτης; Αλήθεια, τι γνώμη να έχει ο Φαήλος για τον Γλέζο; Την κατέβασε τη σημαία ή είναι ένας μύθος της Αριστεράς; Kαι πόσο θράσος χρειάζεται για να χαρακτηρίζει δημόσια τον δικτάτορα Μεταξά κεντροδεξιό ενώ τον Γλέζο ακραίο του ΣΥΡΙΖΑ;
Και για να μην παρελθοντολογώ και με κατηγορήσει ο Φαήλος για περσινά ξινά σταφύλια, τι το αδούλωτο, πατριωτικό και εθνικά υπερήφανο έχει η στάση της κυβέρνησης που υπηρετεί, μιας κυβέρνησης που τραβάει κόκκινες γραμμές σε κάθε αξίωση της τρόικας για να την αποδεχτεί αμέσως μετά, βυθίζοντας σε πένθος ανάλογο του Δίστομου και των Καλαβρύτων ολόκληρο τον ελληνικό λαό;
Βέβαια, ο Φαήλος δεν μασάει με κάτι τέτοια ερωτήματα και με όλο το θράσος και την επιθετική ρητορική που τον χαρακτηρίζει θα εξηγήσει ότι όλα αυτά γίνονται για το καλό μας. Για το εθνικό καλό μας. Για να πάρουμε τη δόση, να μη χρεοκοπήσουμε, να μείνουμε στο ευρώ. Για το πρωτογενές πλεόνασμα, βρε αδερφέ!
Αλλά, βρε Φαήλο, και ο Τσολάκογλου ή οι συνεργάτες των Γερμανών, ποιο άλλοθι νομίζεις ότι είχαν; Οτι η συνεργασία με τον κατακτητή είναι η μόνη υπεύθυνη και απόλυτα εθνική στάση. Οτι η ανυπακοή, τα σαμποτάζ, η Αντίσταση και το Αντάρτικο θα μας βάλουν σε εθνικές περιπέτειες, θα εκτελεστούν πατριώτες!
Γι’ αυτό σου λέω, κάνε μας τη χάρη, βρε Φαήλο.
Προχθές με τον Παπαδημούλη, χθες με τον ΣΥΡΙΖΑ για τις παρελάσεις,
σήμερα με τον Μωραΐτη για το αν στο ΠΑΣΟΚ είναι όλοι λαμόγια, ο Φαήλος ο Κρανιδιώτης και πολύς είναι και πολύ πατριώτης είναι και πολύ
συγκρουσιακός είναι. Εγώ πάλι όταν άκουγα κάποιους που ήταν πολύ από
κάτι, κράταγα μικρό καλάθι. Ξέρετε τώρα, πολύ αριστερούς, πολύ πατριώτες
κ.ο.κ. Το «πολύ» πειράζει. Ακόμα και στ΄ αβγά, πάνω από δυο-τρία την
ημέρα θα σου ανεβάσουν τη χοληστερίνη στον θεό.Αυτοί που πάντα μου δημιουργούσαν πανικό όμως ήταν οι πολύ πατριώτες.
Και ο πανικός, μου φέρνει πάντα στο μυαλό τον φίλο και σύμβουλο του
πρωθυπουργού Φαήλο Κρανιδιώτη, καθότι και πολύ πατριώτης είναι και
φαίνεται. Ασε που έχει υπηρετήσει στις Ειδικές Δυνάμεις -κάτι που
υπογραμμίζει συνέχεια εν είδει αδιόρατης απειλής. Οταν λοιπόν τον ακούω να καταγγέλλει τον ΣΥΡΙΖΑ -για ενδοτισμό; για εθνοπροδοσία; θα σας γελάσω- επειδή προτείνει να σταματήσουν οι στρατιωτικοποιημένες μαθητικές παρελάσεις, ανησυχώ. Πολύ περισσότερο που οι μαθητικές παρελάσεις γίνονται μόνον εδώ, ενώ τις ξεκίνησε το δικτατορικό καθεστώς της 4ης Αυγούστου του Μεταξά. Οταν, λοιπόν, ο Φαήλος παριστάνει ότι αγνοεί τα προηγούμενα, με κόβει κρύος ιδρώτας.
Ο κρύος ιδρώτας παγώνει όταν ο τσαμπουκαλεμένος δικηγόρος απαιτεί την ημέρα που η νεολαία παρελαύνει –με το ζόρι, είναι αλήθεια, ή για να χάσει κάνα μάθημα στις πρόβες– για να τιμήσει τους νεκρούς ήρωες του ΄40, να σταματήσει κάθε λαϊκή διεκδίκηση. Οσο για τον ΣΥΡΙΖΑ που καλεί τον κόσμο να μετατρέψει τις παρελάσεις σε μαζικές, ειρηνικές διαδηλώσεις για την ανατροπή της μνημονιακής κυβέρνησης, ο Φαηλός τον κατακεραυνώνει για… κουκουλοφορισμό. Για να εξηγούμαι: όταν οι Ελληνες της Διασποράς ξεχύνονται στις εθνικές εορτές με τη σημαία στους δρόμους των πόλεων, στις οποίες είναι μια μικρή μειοψηφία, για να δηλώσουν Ελληνες, αυτό μου φαίνεται απόλυτα φυσιολογικό. Οταν όμως κάνουν το ίδιο εδώ κάποιοι, βροντοφωνάζοντας πόσο Ελληνες είναι στη χώρα των δέκα εκατομμυρίων Ελλήνων, ενώ δεν τους το έχει αμφισβητήσει κανείς, τότε με ζώνουν τα φίδια, αρχίζω και υποψιάζομαι, βρε αδερφέ, πώς το λένε…
Υποψιάζομαι ότι πουλάνε ένδοξο παρελθόν για να ξεχάσουμε το άδοξο παρών της μνημονιακής εξαθλίωσης που μας βουλιάζει στην ανθρωπιστική κρίση. Υποψιάζομαι ότι οι Φαήλοι τιμούν τους νεκρούς ήρωες για να μην αναρωτηθούμε τι απέγιναν οι ζωντανοί ήρωες του έπους του ‘40.
Ξέρετε, αυτοί που πολέμησαν στην Αλβανία και, μην αντέχοντας να σκύψουν το κεφάλι στον Γερμανό, εντάχτηκαν στο ΕΑΜ και τον ΕΛΑΣ. Σε ποιο ξερονήσι να κατέληξαν αυτοί οι ήρωες και τα πυρά από τα οποία κάποιοι πέθαναν ήταν εχθρικά ή φίλια. Αναρωτιέμαι τι ν’ απέγιναν οι συνεργάτες των Γερμανών, η κυβέρνηση Τσολάκογλου, οι ταγματασφαλίτες, οι μαυραγορίτες, οι χίτες, μετά την απελευθέρωση σε ποια πολιτική παράταξη να κρύφτηκαν και τι σχέση να έχει μ’ αυτήν την πολιτική παράταξη ο κύριος Κρανιδιώτης; Αλήθεια, τι γνώμη να έχει ο Φαήλος για τον Γλέζο; Την κατέβασε τη σημαία ή είναι ένας μύθος της Αριστεράς; Kαι πόσο θράσος χρειάζεται για να χαρακτηρίζει δημόσια τον δικτάτορα Μεταξά κεντροδεξιό ενώ τον Γλέζο ακραίο του ΣΥΡΙΖΑ;
Και για να μην παρελθοντολογώ και με κατηγορήσει ο Φαήλος για περσινά ξινά σταφύλια, τι το αδούλωτο, πατριωτικό και εθνικά υπερήφανο έχει η στάση της κυβέρνησης που υπηρετεί, μιας κυβέρνησης που τραβάει κόκκινες γραμμές σε κάθε αξίωση της τρόικας για να την αποδεχτεί αμέσως μετά, βυθίζοντας σε πένθος ανάλογο του Δίστομου και των Καλαβρύτων ολόκληρο τον ελληνικό λαό;
Βέβαια, ο Φαήλος δεν μασάει με κάτι τέτοια ερωτήματα και με όλο το θράσος και την επιθετική ρητορική που τον χαρακτηρίζει θα εξηγήσει ότι όλα αυτά γίνονται για το καλό μας. Για το εθνικό καλό μας. Για να πάρουμε τη δόση, να μη χρεοκοπήσουμε, να μείνουμε στο ευρώ. Για το πρωτογενές πλεόνασμα, βρε αδερφέ!
Αλλά, βρε Φαήλο, και ο Τσολάκογλου ή οι συνεργάτες των Γερμανών, ποιο άλλοθι νομίζεις ότι είχαν; Οτι η συνεργασία με τον κατακτητή είναι η μόνη υπεύθυνη και απόλυτα εθνική στάση. Οτι η ανυπακοή, τα σαμποτάζ, η Αντίσταση και το Αντάρτικο θα μας βάλουν σε εθνικές περιπέτειες, θα εκτελεστούν πατριώτες!
Γι’ αυτό σου λέω, κάνε μας τη χάρη, βρε Φαήλο.
