Την περασμένη εβδομάδα στο αεροδρόμιο του Λονδίνου συνελήφθη, κρατήθηκε και ανακρίθηκε για εννέα ώρες ένα άτομο που ταξίδευε από την Γερμανία για τη Βραζιλία μέσω Λονδίνου. Το άτομο ανέκριναν δέκα περίπου Εγγλέζοι διαφόρων υπηρεσιών χωρίς παρουσία δικηγόρου και χωρίς να του επιτραπεί η επικοινωνία. Κρατήθηκε και ανακρίθηκε incοmmunicandο όπως λένε στη γλώσσα της εξουσίας. Του προσφέρθηκε μόνο νερό το οποίο αρνήθηκε φοβούμενος για τη ζωή του. Τον άφησαν τελικά ελεύθερο αφού κατέσχεσαν τον ηλεκτρονικό του υπολογιστή, κάρτες μνήμης, το προσωπικό του τηλέφωνο και μια κονσόλα ηλεκτρονικών παιχνιδιών.
Το άτομο που συνέλαβαν οι Εγγλέζοι ήταν ο Βραζιλιάνος πολίτης Ντέιβιντ Μιράντα (David Miranda), σύντροφος του Αμερικανού νομικού για τα ανθρώπινα δικαιώματα και επιφανούς δημοσιογράφου Γκλέν Κρήνγουολτ (Glenn Greenwald). Οι δυο συζούν στη Βραζιλία. Και είναι εδώ που το παιχνίδι χοντραίνει, παίρνει διεθνείς διαστάσεις και μας αφορά όλους, προσωπικά, συλλογικά αλλά και εθνικά.
Ο δημοσιογράφος Κρήνγουολτ είναι αυτή την περίοδο μαζί με τον αντιφρονούντα και αντικατάσκοπο Έντουαρντ Σνόουντεν (Edward Snowden), οι υπ’ αριθμόν ένα εχθροί των ευρωατλαντικών χωρών (Ευρωπαϊκή Ένωση και ΝΑΤΟ) οι οποίες λειτουργούν με τις υποδείξεις, εντολές και νοήματα (εικαζόμενα ή μη) της Ουάσιγκτον. Έχουν την περίοδο αυτή τα δυο αυτά άτομα, ο ένας ελεύθερος και ο άλλος κυνηγημένος, υποκαταστήσει σε επίπεδο «προτεραιότητας» εθνικής ασφάλειας της Δύσης, τον επίσης αντιφρονουντα αντικατάσκοπο Τζούλιαν Ασσαντζ (Julian Assange) των Wikileaks, που κυνηγημένος και αυτός από τους Εγγλέζους βρήκε προσωρινό καταφύγιο στην πρεσβεία του Ισημερινού στο Λονδίνο.
Το αμάρτημα των ατόμων αυτών, όπως και του φυλακισμένου πλέον για 35 χρόνια στρατιωτικού Μπράντλεϊ Μάνινγκ (Bradley Manning) που διέρρευσε χιλιάδες χαρακτηρισμένα αμερικανικά έγγραφα (μέσω του Άσσαντζ και των Wikileaks), είναι ότι αποκάλυψαν σε όλον τον κόσμο το λευκό πρόσωπο του φασισμού. Του φασισμού που μας λένε ότι δεν χαρακτηρίζει αυτούς αλλά τους άλλους. Όχι τα δικά τους κράτη αλλά τα άλλα.
Αφήνω κατά μέρος το ιστορικό γεγονός ότι ο φασισμός έχει τις καταβολές του στην κατά τα άλλα «πεφωτισμένη Ευρώπη». Ο Φασισμός είναι συνυφασμένος με την κάθε μορφής εξουσίας, συνήθως κρατική και κορπορίστικη, αλλά όχι μόνο. Οι φασιστικές νοοτροπίες που λειτουργούν ως καθ’ αυτές εκφάνσεις της εξουσίας εκκολάπτονται και εξουσιοδοτούνται από αυτήν, και πράττουν με την ανοχή της και την επίκλησή της.
Θεωρητικά η εξουσία είναι νομιμοποιημένη ισχύς. Είναι ισχύς που λογοδοτεί. Εκεί που υπάρχει νομιμοποιημένη εξουσία υφίσταται ταυτόχρονα λογοδοσία, ευθυνοδοσία και διαφάνεια. Απόντων αυτών, η άσκηση εξουσίας είναι καταχρηστική διότι στερείται νομιμότητας. Σε τέτοιες περιπτώσεις έχουμε αυθαιρεσία της εξουσίας η οποία λειτουργεί πολλαπλασιαστικά μέσα στο σύστημα και την κοινωνία με όλα όσα συνεπάγονται. Αυτά μπορεί να είναι τραμπουκισμοί κάθε μορφής. Αλλά είναι επίσης και συμπεριφορές κρατικών αξιωματούχων και υπαλλήλων, είναι συμπεριφορές εκτελεστικών οργάνων, ημικρατικών οργανισμών, είναι συμπεριφορές τραπεζιτών και των ενεργούμενών τους, για ίδιον και κορποριστικό πλουτισμό. Είναι επίσης συμπεριφορές των εκλεγμένων εκπροσώπων του λαού και άλλων αιρετών αρχόντων. Εδώ έχουμε και έγκλημα καθοσιώσεως. Έχουμε την κατ’ εξοχήν απιστία στο δημοκρατικό όρκο και στο λαό. Εδώ έχουμε την απόλυτη πολιτική κατάντια.
Η Κύπρος ειδικά, το λευκό πρόσωπο του φασισμού και τα παράγωγά του – συνεχιζόμενες φασιστικές νοοτροπίες – το βίωσε πρόσφατα και το βιώνει με τις φασιστικές αποφάσεις του Eurogroup το δεύτερο δεκαήμερο του περασμένου Μαρτίου. Σε δυο συναντήσεις, και πίσω από κλειστές πόρτες, το Eurogroup αποφάσισε να καταληστέψει και να δεσμεύσει τις οικονομίες χιλιάδων καταθετών στις κυπριακές τράπεζες. Έτσι φασιστικά.
Επανέρχομαι όμως στον ταξιδιώτη Μιράντα διότι το κοινό στοιχείο εδώ είναι ο φασισμός και οι εκφάνσεις του. Ο Μιράντα, στη βάση μιας εγγλέζικης νομοθεσίας, παρόμοιες της οποίας υπάρχουν σε όλα τα ευρωατλαντικά κράτη διότι υπαγορεύονται από την Ουάσιγκτον, θεωρήθηκε ύποπτος για υπόθαλψη τρομοκρατίας. Και αυτό επειδή συζούσε με τον Κρήνγουολτ, δημοσιογράφο της βρετανικής εφημερίδας Γκάρντιαν (Guardian) και μέσω του οποίου ο Σνοουντεν (Snowden) αποκάλυψε το αμερικανικό σύστημα κατασκοπίας των πάντων – εχθρών, φίλων και Αμερικανών πολιτών. Αποκάλυψε το πώς δηλαδή η αμερικανική κυβέρνηση και οι εκάστοτε Πρόεδροί της (συμπεριλαμβανομένου και του «ανθρωπιστή» Ομπάμα, κατόχου Νόμπελ Ειρήνης) έλεγαν ψέματα κατά συρροή, τουλάχιστον στους πολίτες τους, ότι κάθε άλλο παρά παραβιάζουν το Σύνταγμα και τα δικαιώματά τους.
Το πρόβλημα με το δίδυμο Κρήνγουολτ – Σνόουντεν είναι ότι η αμερικανική κυβέρνηση δεν γνωρίζει τι ακριβώς έχουν στην κατοχή τους διότι οι δυο αυτοί και με τη βοήθεια ίσως κάποιων άλλων όπως του Ασσαντζ , έχουν κερδίσει το αμερικανικό κράτος στο παιχνίδι του. Έχουν δηλαδή καταφέρει να κρυπτογραφήσουν σε τέτοιο υψηλό βαθμό ασφάλειας τις μεταξύ τους επικοινωνίες, που οι Αμερικανο-Εγγλέζοι δεν μπορούν να σπάσουν τους κωδικούς. Αν είναι δυνατόν! Και όμως είναι!
Οι Εγγλέζοι κατακρατούν τον υπολογιστή του Μιράντα υποπτευόμενοι ότι περιέχει κρυπτογραφημένα έγγραφα. Από την Βραζιλία ο Κρήνγουολτ τους διαμήνυσε ότι και αν υπάρχουν τέτοια έγγραφα θα τους πάρει κάποια χρόνια μέχρι να σπάσουν τους κωδικούς. Ότι ανεξάρτητα, υπάρχουν αντίγραφα και χιλιάδες έγγραφα στην κατοχή του και των συνεργατών του. Και ότι με το να τρομοκρατούν τον σύντροφό του δεν πετυχαίνουν το δικό του εκβιασμό.
Από την κατακραυγή γύρω από το ζήτημα μάθαμε και άλλες λεπτομέρειες, χαρακτηριστικές, τόσο φασιστικών νοοτροπιών στη Δύση όσο και του συνδρόμου του σφογγοκωλάριου που χαρακτηρίζει τις σχέσεις Λονδίνου και Ουάσιγκτον.
Όταν διαπιστώθηκε από το μανιφέστο επιβατών ότι ο Μιράντα θα περνούσε από το Λονδίνο, οι αρμόδιοι αξιωματούχοι δεν ενημέρωσαν το αρμόδιο εγγλέζικο υπουργείο. Ενημέρωσαν πρώτα την Ουάσιγκτον! Ως σφογγοκωλάριοι που είναι. Και οι Αμερικανοί, κατά παραδοχή τους, τους έκαναν «νόημα» με το δάχτυλο (hands up). Δεν τους είπαν τι να κάνουν, δήλωσε Αμερικανός αξιωματούχος με κάθε σοβαρότητα. Οι Εγγλέζοι, δήλωσε, αποφάσισαν μόνοι τους. Αυτά για όσους συνεχίζουν να πιστεύουν ότι οι Εγγλέζοι χειραγωγούν τους Αμερικάνους και οι τελευταίοι άγονται και φέρονται από τον κάθε Εγγλεζάκο που κυκλοφορεί ανάμεσά τους.
Ολοκληρώνω με μια παραδοξότητα στην οποία έχω και στο παρελθόν αναφερθεί και η οποία υποδηλώνει την ύπαρξη αντίρροπων δυνάμεων και συνεπώς την ύπαρξη προοπτικής για να κερδηθεί ο πόλεμος κατά του λευκού φασισμού. Οι αντίρροπες δυνάμεις που καταπολεμούν την πολιτικά και κοινωνικά εφιαλτική αυτή εξέλιξη υφίστανται και λειτουργούν στην Αμερική. Εκεί μόνο. Ξεχνάτε την Ευρώπη που αποδεικνύει σε κάθε περίπτωση ότι λειτουργεί ως αμερικανική σατραπεία.
Αμερικανοί είναι ο Σνόουντεν, ο Κρήνγουολτ και ο Μάνινγκ. Είναι ταυτόχρονα πραγματικοί πατριώτες αλλά και πραγματικοί οικουμενιστές. Ο άλλος, ο Άσσαντζ, μπορεί να μην είναι Αμερικάνος αλλά είναι η πολιτική και οικονομική αρωγή που του παρέχει το αμερικανικό σύστημα και οι εκεί υποστηρικτές του, που έχουν αποτρέψει τη σύλληψή του και επιτρέπουν η δράση του.
Πίσω από όλα τα άτομα αυτά που πολεμούν για όλους εμάς, υπάρχουν και λειτουργούν χιλιάδες άτομα και οργανώσεις με μεγάλο οικονονικό εκτόπισμα και με λάβαρα το αμερικανικό Σύνταγμα και τις περί δικαιωμάτων Τροπολογίες του, εφάμιλλα των οποίων δεν υπάρχουν πουθενά στον κόσμο. Το αμερικανικό σύστημα διακυβέρνησης είναι εκ φύσεως αντι-εξουσιαστικό. Είναι αυτό που κατά τον αείμνηστο Γερουσιαστή Γουίλιαμ Φούλμπράιτ εκπροσωπεί το «άλλο πρόσωπο» της Αμερικής. Αυτό των σημερινών αντιεξουσιαστών και αντιφρονούντων. Αυτών που πρέπει να επικρατήσουν για να επιβιώσουμε και εμείς οι υπόλοιπο, ελεύθεροι και με αξιοπρέπεια.
* Ο Μάριος Ευρυβιάδης είναι Αναπληρωτής Καθηγητής Διεθνών Σχέσεων του Τμήματος Διεθνών και Ευρωπαϊκών Σπουδών στο Πάντειο Πανεπιστήμιο
