Οι υποστηρικτές του Μόρσι, φίλοι
των ΗΠΑ και της Ε.Ε., μεταξύ αλλεπάλληλων λαθών, υποτίμησαν και την οργή
των πολιτών, δίνοντας πάσα στο στρατό να κάνει και πάλι κουμάντο. Το
μικρό τζαμί και η μεγάλη σύγκρουση.Στρατός και αστυνομία της Αιγύπτου κρατούν «το πεπόνι και το μαχαίρι»...
Γιατί επέλεξαν οι Αδελφοί Μουσουλμάνοι από τον Δεκέμβρη του
2012, ένα μικρό τζαμί, το Rabaa Al-Adwea, στην Αλ-Νασρ, τη συνοικία που
ίδρυσε ο μεγαλύτερος εχθρός τους, ο Τζαμάλ Αμπντέλ Αλ-Νασρ, μια
πραγματικά «πόλη-κράτος» του αιγυπτιακού στρατού στο Κάιρο, ως κέντρο
αγώνα; Ρωτάμε, γιατί γνωρίζουμε ότι το κίνημα των Αδελφών Μουσουλμάνων
σπανίως κάνει τυχαίες επιλογές και η πολιτική του ιστορία μάς απέδειξε
ότι διαθέτει «κινηματική» στρατηγική σκέψη, ανεξαρτήτως αν έχει θετικό ή
αρνητικό αποτέλεσμα.
Οι γνωρίζοντες τα του Καΐρου, τη γεωγραφία του, τα στενά, τις συνοικίες του μας είπαν πολλά και διάφορα. Αρκετά λέγονται και πολλά παραμένουν κρυφά. Οπως βλέπετε στον χάρτη, το μικρό τζαμί βρίσκεται στην καρδιά της «αυτοκρατορίας» του αιγυπτιακού στρατού. Δεν είναι μόνο οι νευραλγικές υπηρεσίες και εγκαταστάσεις. Πολλές πολυκατοικίες στην Αλ-Νασρ στεγάζουν ανθρώπους όλων των βαθμίδων και ειδικοτήτων όλων των σωμάτων του αιγυπτιακού στρατού, που εργάζονται στις εκεί εγκαταστάσεις και υπηρεσίες.
Αποφάσισαν, λοιπόν, και επέλεξαν το μικρό αυτό τζαμί ως «Δούρειο Ιππο», που θα προκαλέσει αλυσιδωτές αντιδράσεις και λιποταξίες μέσα στο στρατό, αν και όποτε επιχειρήσει να παρέμβει στην πολιτική διαμάχη με τις αντιδικτατορικές προοδευτικές, αριστερές και πατριωτικές δυνάμεις.
Οι Αδελφοί Μουσουλμάνοι ήταν απόλυτα σίγουροι, εξάλλου το έζησαν και «εξυπηρετήθηκαν» και οι ίδιοι από αυτό, ότι ανατροπή οποιουδήποτε δικτάτορα ή προέδρου στην Αίγυπτο δεν μπορεί να επιτευχθεί χωρίς να βάλει το χέρι του ο στρατός. Εν γνώσει τους ο στρατός «παραίτησε» το δικτάτορα Μουμπάρακ και ανάγκασε το διευθυντή των μυστικών υπηρεσιών, τον Σουλεϊμάν, να διαβάζει το γραμμένο από τον ίδιο το στρατό διάγγελμα παραίτησης του Μουμπάρακ.
Ο στρατός μετέπειτα διευκόλυνε με όλα τα μέσα την άνοδο των Αδελφών Μουσουλμάνων στην εξουσία και την πρόσβασή τους στους θεσμούς, βάσει «πολιτικής συμφωνίας», που περιελάμβανε κουκούλωμα της διαφθοράς στο στρατό, εικονική δίκη του Μουμπάρακ και των συνεργατών του και απελευθέρωση 60 πολιτικών κρατουμένων, μεταξύ των οποίων ισλαμιστές που μετείχαν το 1981 στη δολοφονία του πρώην προέδρου της Αιγύπτου, Ανουάρ Σαντάτ. Ετσι πίστευε ο στρατός πως εξασφαλιζόταν η πολιτική και οικονομική σταθερότητα και το «κράτος» του στη χώρα.
Δείτε το βίντεο στο οποίο ο Σάφουατ Χικάζι να δηλώνει στο 0:58 λεπτό: "και που είναι το πρόβλημα; δώσε μου την εξουσία και εγώ δεν θα ανοίξει το φάκελο διαφθοράς στο στρατό;"«Και πού είναι το πρόβλημα; Δώσε μου την εξουσία και εγώ δεν θα ανοίξω το φάκελο διαφθοράς στο στρατό» δήλωνε κυνικότατα ο Σάφουατ Χικάζι, ηγετικό στέλεχος των Αδελφών Μουσουλμάνων. http://www.youtube.com/watch?
Νέα μονοπώληση εξουσίας
Σαν ανέλαβαν οι Α.Μ. την εξουσία κερδίζοντας τις βουλευτικές εκλογές με 43%, άρχισαν μαζί με τους ισλαμιστές συμμάχους τους, που πήραν 22%, μια συστηματική μονοπώληση της εξουσίας και επέλαση στους κρατικούς θεσμούς και εγκατέλειψαν την πολιτική συνεργασιών που είχαν ως αντιπολίτευση με όλα τα άλλα αντιδικτατορικά πολιτικά κόμματα.
Οι πολίτες μιας επαναστατημένης κοινωνίας άρχισαν πολύ γρήγορα να χάνουν την εμπιστοσύνη τους και την υπομονή τους στο Κίνημα των Α.Μ. και αυτό απτόητο συνέχισε την ίδια πολιτική, αδιαφορώντας αλαζονικά για την αυξημένη οργή των πολιτών. Απεναντίας δεν αδιαφορούσε καθόλου για εμβάθυνση της συμμαχίας με τις ΗΠΑ, την Ε.Ε. και διεθνείς οργανισμούς όπως το ΔΝΤ και διατήρηση όλων των σχέσεων με το Ισραήλ.
Ετσι βλέποντας ότι η πολιτική του που από τη μια αποτύχαινε να λύσει τα οξυμένα κοινωνικά, πολιτικά και οικονομικά προβλήματα, και από την άλλη έφερε τεράστια λαϊκή οργή, άρχισε από τον Δεκέμβρη του 2012 να επεξεργάζεται σχέδιο αντιπαράθεσης με το στρατό. Οι Αδελφοί Μουσουλμάνοι εκτίμησαν ότι η λαϊκή οργή δεν θα μπορούσε να βρει το δρόμο της ανατροπής τους, αν δεν παρέμβει ο στρατός. Αποφάσισαν, λοιπόν, να οργανώσουν μια επιχείρηση που μπορεί να παρομοιαστεί με «Δούρειο Ιππο» στο προπύργιο του στρατού στη συνοικία Αλ-Νασρ.
Ο αρχηγός του στρατού, ο Αλ-Σίσι, έστειλε το δικό του μήνυμα τον Μάη του 2013. Σε μια «πολεμική επιθεώρηση», είπε παρουσία πολιτικών, πολιτών και καλλιτεχνών: «Μην παίζετε τον στρατό ούτε να παίζετε με τον στρατό... ο στρατός είναι φωτιά».
Βίντεο με τις δηλώσεις του Αλ-Σίσι:
http://www.youtube.com/watch?
Οι Αδελφοί Μουσουλμάνοι όμως είχαν υπερτιμήσει τις δυνάμεις και τις συμμαχίες τους. Πίστευαν ότι η κίνησή τους αυτή θα έστελνε ηχηρό μήνυμα στα στελέχη και στους απλούς στρατιώτες που θα έλεγε: «τώρα εμείς έχουμε το πάνω χέρι» και ότι «δεν πρέπει να φοβούνται πια την ηγεσία του στρατού» και πως «ήρθε η ώρα να ενταχθούν στο Κίνημα των Α.Μ.».
Πίστευαν ότι η συμμαχία τους με τις ΗΠΑ και η άμεση εμπλοκή τους ως Διεθνούς Κινήματος στο αμερικανικό σχέδιο στη Συρία, από τη μια θα τους έδινε μεγαλύτερη διείσδυση στο στράτευμα, και από την άλλη θα αποθάρρυνε τη στρατιωτική ηγεσία να αντιπαραταχθεί μαζί τους, γιατί θα ερχόταν έτσι σε κόντρα με τις ΗΠΑ, την υπερδύναμη που ετησίως χρηματοδοτεί τον αιγυπτιακό στρατό με πάνω από 2 δισεκατομμύρια δολάρια. Και μάλιστα ήταν τόσο σίγουροι για την εξουσία τους που αποφάσισαν να στήσουν το κέντρο αγώνα τους σε σημείο που απέχει μόλις εκατοντάδες μέτρα από την ιστορική εξέδρα, εκεί όπου το 1981 οι ισλαμιστές επιχείρησαν να εκτελέσουν όλη την στρατιωτική ηγεσία της Αιγύπτου και κατάφεραν μόνο να εκτελέσουν τον πρώην πρόεδρο της Αιγύπτου και αρχηγό των ενόπλων δυνάμεων, τον Ανουάρ Αλ-Σαντάντ.
Ανεδαφική στρατηγική
Μια χούφτα νέων της πλατείας Ταχρίρ αναποδογύρισε το τραπέζι στα κεφάλια των Α.Μ. Γιατί οι νέοι αυτοί έβλεπαν ότι η αυξημένη οργή των πολιτών μπορεί να εκφραστεί μαζικά, επειδή η επιρροή των Α.Μ. στον κόσμο μειωνόταν με ταχύτερους ρυθμούς και αριθμούς. Στην Πλατεία Ταχρίρ έφτιαξαν το «Κίνημα Ανταρσία-Ταμάρουντ» και μέσα στις ανοιχτές συνελεύσεις συνέλαβαν την ιδέα της «υπεύθυνης δήλωσης». Εστησαν δίκτυα συλλογής υπογραφών σε όλη σχεδόν τη χώρα και έτσι κατάφεραν σε λίγους μήνες να μαζέψουν πάνω από 22.000.000 υπογραφές, παρά τις συλλήψεις και τραμπουκισμούς από την αστυνομία και από μέλη του Κινήματος Α.Μ. σε όλη τη χώρα.
Στις 20/6/2013 ο Σάφουατ Χικάζι είπε: «οι υπογραφές αυτές είναι ένα τίποτα (...) και εκατομμύρια πολίτες να κατέβουν στους δρόμους, ο Μόρσι δεν θα παραιτηθεί».
Δείτε το βίντεο των δηλώσεων του στα αραβικά και συγκεκριμένα στο 04:50:
http://www.youtube.com/watch?
Τη δράση του Κινήματος Ταμάρουντ-Ανταρσία παρακολουθούσε ο στρατός με μεγάλη προσοχή. Δεν πίστευε ούτε ο ίδιος αλλά και πολλοί άλλοι ακόμα και μέσα στο Ταμάρουντ ότι στις 30/6/2013 εκατομμύρια πολίτες θα γεμίσουν τις πλατείες και τους δρόμους. Ένας στρατός που βρέθηκε στη γωνία πολιτικά, άδραξε την ιστορική ευκαιρία, την παρουσία των 25.000.000 πολιτών, για να ανατρέψει τον Μόρσι.
Γιατί είδε με τα ίδια του τα μάτια ότι ο «Δούρειος Ιππος» έξω από το μικρό τζαμί ήταν «κούφιος». Δεν είχε την «ομάδα» που θα πυρπολούσε το κάστρο. Μπορεί να γέμισε η διασταύρωση μπροστά από το μικρό τζαμί με δεκάδες χιλιάδες πολίτες-η έκτασή της δεν ξεπερνάει τα 7.000 τετραγωνικά μέτρα άρα δεν μπορεί να χωρέσει πάνω από 35.000 άτομα -από την πόλη του Καΐρου και των γύρω δήμων αλλά και από μεταφερόμενους με μικρά λεωφορεία πολίτες από άλλους κοντινούς κι λίγο μακρινούς νομούς όπως Beni Suef, Dakahlia, Kafr el-Sheikh, Damietta και Minya, αλλά αυτό δεν έφτανε.
Δείτε τις λίστες-στα αραβικά-των συλληφθέντων από την αστυνομία που ανάρτησαν οι ίδιοι οι διοργανωτές έξω από το μικρό τζαμί. Εκεί φαίνονται πολλά άτομα μόνιμοι κάτοικοι άλλων νομών και μάλιστα εργάζονταν μόνιμα εκεί:
https://www.facebook.com/
Ο αριθμός των 35.000 όχι μόνο ήταν πολύ κάτω των προσδοκιών των εγκεφάλων της επιχείρησης «Δούρειος Ιππος», όταν λαμβάνει κανείς υπόψη ότι στην πόλη του Καΐρου ζουν πάνω από 7.000.000 και στους γύρω δήμους πάνω από 21.000.000 πολίτες, και αυτό χωρίς να υπολογίσουμε τους κοντινούς νομούς, από όπου μεταφέρθηκαν με λεωφορεία και ιδιωτικά αυτοκίνητα στη συγκέντρωση στο μικρό τζαμί, αλλά ήταν πολύ μικρότερος και από τους υπολογισμούς του στρατού.
Δείτε δυο βίντεο που τραβήχτηκαν για την συγκέντρωση της 21ης του Ιουνίου έξω από το μικρό αυτό τζαμί στην οποία μετείχαν 30 ισλαμικά κόμματα και οργανώσεις:
http://www.youtube.com/watch?
http://www.youtube.com/watch?
Τους ξεπέρασε η πλατεία
Η επιχείρηση απέτυχε επίσης να προσελκύσει υπαλλήλους-κατοίκους της στρατιωτικής «αυτοκρατορίας» στην «πόλη-κράτος». Οι Αδελφοί Μουσουλμάνοι πίστευαν ότι ο λαός θα γέμιζε όλους τους γύρω δρόμους, και ειδικά το μέρος εκείνο της λεωφόρου Al Tayaran που εκτείνεται από το τζαμί, όπου βρίσκονται τα γραφεία της Υπηρεσίας Διαχείρισης Κρίσεων και το κτήριο του Πενταγώνου-Υπουργείο Εθνικής Αμυνας-δρόμο, και τελειώνει στην κεντρική πύλη του στρατοπέδου και διοικητηρίου της Προεδρικής Φρουράς.
Πίστευαν, επίσης, ότι ο λαός θα γέμιζε εκείνο το κομμάτι της Λεωφόρου Αλ-Νασρ που ξεκινάει από την εξέδρα των παρελάσεων, εκεί όπου δολοφονήθηκε ο Σαντάτ, και περνάει από την Κεντρική Υπηρεσία Οικονομικών Υποθέσεων του Αιγυπτιακού Στρατού_βρίσκεται ακριβώς απέναντι από το μικρό τζαμί, και το τέλος της συγκέντρωσης θα έφτανε στη διασταύρωση με την οδό Αλ-Νούζχα, όπου βρίσκονται το κτήριο των Στρατιωτικών Μυστικών Υπηρεσιών και πολυκατοικίες, οικόπεδα, εταιρείες, σχολές, Ινστιτούτα και εκπαιδευτικά κέντρα του αιγυπτιακού στρατού και οργανισμοί του υπουργείου Οικονομικών όπως ο Εθνικός Οργανισμός Φυσικού Αερίου. Η αποτυχία λοιπόν των Αδελφών Μουσουλμάνων να γεμίζουν όλη αυτή την έκταση και να δημιουργήσουν έτσι μηχανισμό αντιπαράθεσης και πιέσεων στο στρατό και συνθήκες λιποταξίας και, παράλληλα η τεράστια και απρόσμενη για πολλούς επιτυχία του Κινήματος Ταμάρουντ-Ανταρσία να γεμίζει στις 30/6/2013 πλατείες και δρόμους με εκατομμύρια πολίτες.
Μόνο στο Κάιρο συγκεντρώθηκαν, σε μια έκταση πάνω από 240.000 τετραγωνικά μέτρα, πάνω από 1.200.000 πολίτες εναντίον του καθεστώτος των Α.Μ. Το γεγονός αυτό οδήγησε τους Α.Μ. σε μια εφιαλτική σκέψη ότι θα δώσει την ιστορική ευκαιρία στο στρατό να πάρει τα πράγματα στα χέρια του. Ετσι αποφάσισαν να ανεβάσουν τον πήχη της σύγκρουσης με το στρατό, για να εντείνουν τους φόβους και προβληματισμούς του.
Ετσι σκέφτηκαν πως αφού δεν ερχόταν ο στρατός να διαλύσει τη συγκέντρωση στο μικρό αυτό τζαμί πρέπει το «μικρό τζαμί» να πάει στο στρατό, μια τακτική που βασίζεται στη θεωρία, όπου η καλύτερη άμυνα είναι η επίθεση. Στις 8/7/2013 ομάδες από το συγκεντρωμένο πλήθος στο μικρό τζαμί φεύγουν τις πρώτες πρωινές ώρες, ώρες που λείπουν οι κάμερες των καναλιών και επιτίθενται στην πύλη της προεδρικής φρουράς, η οποία δεν δίστασε να πυροβολήσει εναντίον των ομάδων, που όπως ανακοίνωσε επιχείρησαν να εισβάλουν στο στρατόπεδο της προεδρικής φρουράς. Στο περιστατικό αυτό σκοτώθηκαν δεκάδες άτομα και εκατοντάδες τραυματίστηκαν.
Η μηχανή προπαγάνδας των Αδελφών κατάφερε άριστα να εκμεταλλευτεί αυτό το περιστατικό διότι: πρώτον, πίστευε ότι θα προκαλούσε τη λαϊκή οργή εναντίον του στρατού και θα μαζικοποιούσε τη συγκέντρωση στο μικρό τζαμί. Δεύτερον, ότι θα προκαλούσε τη διεθνή κατακραυγή εναντίον του «πραξικοπήματος» και τρίτον, ότι θα ανέτρεπε και θα έσβηνε τη θετική εικόνα που είχε επικρατήσει στη διεθνή κοινή γνώμη για την Επανάσταση των εκατομμυρίων της 30ής Ιουνίου. Ηθελαν να αντικαταστήσουν την Επανάσταση της 30ής Ιουνίου με το πραξικόπημα.
Υπολόγισαν λάθος
Οι Αδελφοί Μουσουλμάνοι γνωρίζουν την αρνητική εικόνα που έχει η διεθνής κοινή γνώμη για τα «πραξικοπήματα» ειδικά σε αριστερά ρεύματα, επειδή έχει τυπωθεί στο μυαλό τους ότι αυτά οργανώνονται από τη CIA. Μόνο μια μικρή μερίδα αριστερών πείσθηκε από την προπαγάνδα των Α.Μ. και αγνόησε τα εκατομμύρια των πολιτών που πλημμύρισαν τους δρόμους και τις πλατείες.
Αυτή η μερίδα, δυστυχώς αγνόησε την δυναμική παρουσία της αιγυπτιακής αριστεράς στην Επανάσταση, γεγονός και αποτελεί και τη βασική αιτία ανησυχίας στα γεράκια των πολέμων στις ΗΠΑ όπως ο Τζον Μακέιν, που έσπευσαν να καταδικάσουν το «πραξικόπημα», να καλύψουν τη συγκέντρωση των Α.Μ. στο μικρό τζαμί και να συνεχίσουν να ασκούν ασφυκτικές πιέσεις στο Λευκό Οίκο για να προστατευτεί ο «Δούρειος Ιππος», ελπίζοντας ότι μια μέρα θα βάλει τη φωτιά στο προπύργιο του στρατού.
Γιατί; Γιατί ήθελαν να τιμωρήσουν τον αιγυπτιακό στρατό που αρνήθηκε να εμπλακεί στο σχέδιο εναντίον της Συρίας, όπως το είχαν συμφωνήσει με τον Τούρκο ισλαμιστή Ερντογάν και το Κίνημα των Αδελφών Μουσουλμάνων της Συρίας και της Ιορδανίας.
Καταλύτης ο στρατός
Στο Κίνημα των Α.Μ. πίστεψαν ότι είχαν καταφέρει πολύ γρήγορα να εδραιώσουν την εξουσία των ισλαμιστών. Ελεγαν μάλιστα ότι σε μήνες κατάφεραν περισσότερα από αυτά που κατάφερε ο Ερντογάν σε χρόνια. Πίστευαν ότι οι στρατηγοί της Αιγύπτου είχαν κατά νου την ήττα των Τούρκων στρατηγών και ότι δεν θα θελήσουν να έχουν την ίδια τύχη, να σέρνονται τώρα σε δίκες και καταδίκες. Η μηχανή προπαγάνδας σήκωσε υψηλά στην ατζέντα της το «ισλαμικό μοντέλο» της Τουρκίας και τόνιζε την αποδοχή του από τις ΗΠΑ και την Ε.Ε. Υπήρχε η σκέψη ότι όπως κατάφερε ο Ερντογάν μέσου του σχεδίου «ένταξης της Τουρκίας στην Ε.Ε.» να απαλλαγεί από το βαθύ κράτος στην Τουρκία, έτσι μπορεί το Κίνημα των Α.Μ. να χρησιμοποιήσει το αμερικανικό σχέδιο για ανατροπή του Άσαντ στη Συρία ως μέσο για την ανατροπή του κράτους του στρατού στην Αίγυπτο.
Η σκέψη αυτή απέκτησε μεγαλύτερη επιρροή μετά τις δηλώσεις του αρχηγού του αιγυπτιακού στρατού, του Αλ-Σίσι τον Μάη του 2012, όταν είπε ότι: «προτιμώ οι στρατιώτες να κάθονται 15 ώρες έξω από τα εκλογικά τμήματα από το να καταστρέψουν τη χώρα με την παρέμβασή τους στις πολιτικές εξελίξεις». Αποδείχτηκε όμως ότι ο Μόρσι ήταν ένα «κινέζικο αντίγραφο» του Ερντογάν. Παίρνει κανονικά εμπρός αλλά πολύ γρήγορα καίγεται. Και ο Αλ-Σίσι, τελικά όπως ήρθαν τα πράγματα, κατέστρεψε το όνειρο των Μόρσι-Ερντογάν για αναγέννηση του ισλαμικού χαλιφάτου.
Βίντεο και λινκ με τις δηλώσεις του Αλ-Σίσι:
http://www.youtube.com/watch?
http://www.youtube.com/watch?
http://www.aawsat.com/leader.
Οι γνωρίζοντες τα του Καΐρου, τη γεωγραφία του, τα στενά, τις συνοικίες του μας είπαν πολλά και διάφορα. Αρκετά λέγονται και πολλά παραμένουν κρυφά. Οπως βλέπετε στον χάρτη, το μικρό τζαμί βρίσκεται στην καρδιά της «αυτοκρατορίας» του αιγυπτιακού στρατού. Δεν είναι μόνο οι νευραλγικές υπηρεσίες και εγκαταστάσεις. Πολλές πολυκατοικίες στην Αλ-Νασρ στεγάζουν ανθρώπους όλων των βαθμίδων και ειδικοτήτων όλων των σωμάτων του αιγυπτιακού στρατού, που εργάζονται στις εκεί εγκαταστάσεις και υπηρεσίες.
Αποφάσισαν, λοιπόν, και επέλεξαν το μικρό αυτό τζαμί ως «Δούρειο Ιππο», που θα προκαλέσει αλυσιδωτές αντιδράσεις και λιποταξίες μέσα στο στρατό, αν και όποτε επιχειρήσει να παρέμβει στην πολιτική διαμάχη με τις αντιδικτατορικές προοδευτικές, αριστερές και πατριωτικές δυνάμεις.
Οι Αδελφοί Μουσουλμάνοι ήταν απόλυτα σίγουροι, εξάλλου το έζησαν και «εξυπηρετήθηκαν» και οι ίδιοι από αυτό, ότι ανατροπή οποιουδήποτε δικτάτορα ή προέδρου στην Αίγυπτο δεν μπορεί να επιτευχθεί χωρίς να βάλει το χέρι του ο στρατός. Εν γνώσει τους ο στρατός «παραίτησε» το δικτάτορα Μουμπάρακ και ανάγκασε το διευθυντή των μυστικών υπηρεσιών, τον Σουλεϊμάν, να διαβάζει το γραμμένο από τον ίδιο το στρατό διάγγελμα παραίτησης του Μουμπάρακ.
Ο στρατός μετέπειτα διευκόλυνε με όλα τα μέσα την άνοδο των Αδελφών Μουσουλμάνων στην εξουσία και την πρόσβασή τους στους θεσμούς, βάσει «πολιτικής συμφωνίας», που περιελάμβανε κουκούλωμα της διαφθοράς στο στρατό, εικονική δίκη του Μουμπάρακ και των συνεργατών του και απελευθέρωση 60 πολιτικών κρατουμένων, μεταξύ των οποίων ισλαμιστές που μετείχαν το 1981 στη δολοφονία του πρώην προέδρου της Αιγύπτου, Ανουάρ Σαντάτ. Ετσι πίστευε ο στρατός πως εξασφαλιζόταν η πολιτική και οικονομική σταθερότητα και το «κράτος» του στη χώρα.
Δείτε το βίντεο στο οποίο ο Σάφουατ Χικάζι να δηλώνει στο 0:58 λεπτό: "και που είναι το πρόβλημα; δώσε μου την εξουσία και εγώ δεν θα ανοίξει το φάκελο διαφθοράς στο στρατό;"«Και πού είναι το πρόβλημα; Δώσε μου την εξουσία και εγώ δεν θα ανοίξω το φάκελο διαφθοράς στο στρατό» δήλωνε κυνικότατα ο Σάφουατ Χικάζι, ηγετικό στέλεχος των Αδελφών Μουσουλμάνων. http://www.youtube.com/watch?
Νέα μονοπώληση εξουσίας
Σαν ανέλαβαν οι Α.Μ. την εξουσία κερδίζοντας τις βουλευτικές εκλογές με 43%, άρχισαν μαζί με τους ισλαμιστές συμμάχους τους, που πήραν 22%, μια συστηματική μονοπώληση της εξουσίας και επέλαση στους κρατικούς θεσμούς και εγκατέλειψαν την πολιτική συνεργασιών που είχαν ως αντιπολίτευση με όλα τα άλλα αντιδικτατορικά πολιτικά κόμματα.
Οι πολίτες μιας επαναστατημένης κοινωνίας άρχισαν πολύ γρήγορα να χάνουν την εμπιστοσύνη τους και την υπομονή τους στο Κίνημα των Α.Μ. και αυτό απτόητο συνέχισε την ίδια πολιτική, αδιαφορώντας αλαζονικά για την αυξημένη οργή των πολιτών. Απεναντίας δεν αδιαφορούσε καθόλου για εμβάθυνση της συμμαχίας με τις ΗΠΑ, την Ε.Ε. και διεθνείς οργανισμούς όπως το ΔΝΤ και διατήρηση όλων των σχέσεων με το Ισραήλ.
Ετσι βλέποντας ότι η πολιτική του που από τη μια αποτύχαινε να λύσει τα οξυμένα κοινωνικά, πολιτικά και οικονομικά προβλήματα, και από την άλλη έφερε τεράστια λαϊκή οργή, άρχισε από τον Δεκέμβρη του 2012 να επεξεργάζεται σχέδιο αντιπαράθεσης με το στρατό. Οι Αδελφοί Μουσουλμάνοι εκτίμησαν ότι η λαϊκή οργή δεν θα μπορούσε να βρει το δρόμο της ανατροπής τους, αν δεν παρέμβει ο στρατός. Αποφάσισαν, λοιπόν, να οργανώσουν μια επιχείρηση που μπορεί να παρομοιαστεί με «Δούρειο Ιππο» στο προπύργιο του στρατού στη συνοικία Αλ-Νασρ.
Ο αρχηγός του στρατού, ο Αλ-Σίσι, έστειλε το δικό του μήνυμα τον Μάη του 2013. Σε μια «πολεμική επιθεώρηση», είπε παρουσία πολιτικών, πολιτών και καλλιτεχνών: «Μην παίζετε τον στρατό ούτε να παίζετε με τον στρατό... ο στρατός είναι φωτιά».
Βίντεο με τις δηλώσεις του Αλ-Σίσι:
http://www.youtube.com/watch?
Οι Αδελφοί Μουσουλμάνοι όμως είχαν υπερτιμήσει τις δυνάμεις και τις συμμαχίες τους. Πίστευαν ότι η κίνησή τους αυτή θα έστελνε ηχηρό μήνυμα στα στελέχη και στους απλούς στρατιώτες που θα έλεγε: «τώρα εμείς έχουμε το πάνω χέρι» και ότι «δεν πρέπει να φοβούνται πια την ηγεσία του στρατού» και πως «ήρθε η ώρα να ενταχθούν στο Κίνημα των Α.Μ.».
Πίστευαν ότι η συμμαχία τους με τις ΗΠΑ και η άμεση εμπλοκή τους ως Διεθνούς Κινήματος στο αμερικανικό σχέδιο στη Συρία, από τη μια θα τους έδινε μεγαλύτερη διείσδυση στο στράτευμα, και από την άλλη θα αποθάρρυνε τη στρατιωτική ηγεσία να αντιπαραταχθεί μαζί τους, γιατί θα ερχόταν έτσι σε κόντρα με τις ΗΠΑ, την υπερδύναμη που ετησίως χρηματοδοτεί τον αιγυπτιακό στρατό με πάνω από 2 δισεκατομμύρια δολάρια. Και μάλιστα ήταν τόσο σίγουροι για την εξουσία τους που αποφάσισαν να στήσουν το κέντρο αγώνα τους σε σημείο που απέχει μόλις εκατοντάδες μέτρα από την ιστορική εξέδρα, εκεί όπου το 1981 οι ισλαμιστές επιχείρησαν να εκτελέσουν όλη την στρατιωτική ηγεσία της Αιγύπτου και κατάφεραν μόνο να εκτελέσουν τον πρώην πρόεδρο της Αιγύπτου και αρχηγό των ενόπλων δυνάμεων, τον Ανουάρ Αλ-Σαντάντ.
Ανεδαφική στρατηγική
Μια χούφτα νέων της πλατείας Ταχρίρ αναποδογύρισε το τραπέζι στα κεφάλια των Α.Μ. Γιατί οι νέοι αυτοί έβλεπαν ότι η αυξημένη οργή των πολιτών μπορεί να εκφραστεί μαζικά, επειδή η επιρροή των Α.Μ. στον κόσμο μειωνόταν με ταχύτερους ρυθμούς και αριθμούς. Στην Πλατεία Ταχρίρ έφτιαξαν το «Κίνημα Ανταρσία-Ταμάρουντ» και μέσα στις ανοιχτές συνελεύσεις συνέλαβαν την ιδέα της «υπεύθυνης δήλωσης». Εστησαν δίκτυα συλλογής υπογραφών σε όλη σχεδόν τη χώρα και έτσι κατάφεραν σε λίγους μήνες να μαζέψουν πάνω από 22.000.000 υπογραφές, παρά τις συλλήψεις και τραμπουκισμούς από την αστυνομία και από μέλη του Κινήματος Α.Μ. σε όλη τη χώρα.
Στις 20/6/2013 ο Σάφουατ Χικάζι είπε: «οι υπογραφές αυτές είναι ένα τίποτα (...) και εκατομμύρια πολίτες να κατέβουν στους δρόμους, ο Μόρσι δεν θα παραιτηθεί».
Δείτε το βίντεο των δηλώσεων του στα αραβικά και συγκεκριμένα στο 04:50:
http://www.youtube.com/watch?
Τη δράση του Κινήματος Ταμάρουντ-Ανταρσία παρακολουθούσε ο στρατός με μεγάλη προσοχή. Δεν πίστευε ούτε ο ίδιος αλλά και πολλοί άλλοι ακόμα και μέσα στο Ταμάρουντ ότι στις 30/6/2013 εκατομμύρια πολίτες θα γεμίσουν τις πλατείες και τους δρόμους. Ένας στρατός που βρέθηκε στη γωνία πολιτικά, άδραξε την ιστορική ευκαιρία, την παρουσία των 25.000.000 πολιτών, για να ανατρέψει τον Μόρσι.
Γιατί είδε με τα ίδια του τα μάτια ότι ο «Δούρειος Ιππος» έξω από το μικρό τζαμί ήταν «κούφιος». Δεν είχε την «ομάδα» που θα πυρπολούσε το κάστρο. Μπορεί να γέμισε η διασταύρωση μπροστά από το μικρό τζαμί με δεκάδες χιλιάδες πολίτες-η έκτασή της δεν ξεπερνάει τα 7.000 τετραγωνικά μέτρα άρα δεν μπορεί να χωρέσει πάνω από 35.000 άτομα -από την πόλη του Καΐρου και των γύρω δήμων αλλά και από μεταφερόμενους με μικρά λεωφορεία πολίτες από άλλους κοντινούς κι λίγο μακρινούς νομούς όπως Beni Suef, Dakahlia, Kafr el-Sheikh, Damietta και Minya, αλλά αυτό δεν έφτανε.
Δείτε τις λίστες-στα αραβικά-των συλληφθέντων από την αστυνομία που ανάρτησαν οι ίδιοι οι διοργανωτές έξω από το μικρό τζαμί. Εκεί φαίνονται πολλά άτομα μόνιμοι κάτοικοι άλλων νομών και μάλιστα εργάζονταν μόνιμα εκεί:
https://www.facebook.com/
Ο αριθμός των 35.000 όχι μόνο ήταν πολύ κάτω των προσδοκιών των εγκεφάλων της επιχείρησης «Δούρειος Ιππος», όταν λαμβάνει κανείς υπόψη ότι στην πόλη του Καΐρου ζουν πάνω από 7.000.000 και στους γύρω δήμους πάνω από 21.000.000 πολίτες, και αυτό χωρίς να υπολογίσουμε τους κοντινούς νομούς, από όπου μεταφέρθηκαν με λεωφορεία και ιδιωτικά αυτοκίνητα στη συγκέντρωση στο μικρό τζαμί, αλλά ήταν πολύ μικρότερος και από τους υπολογισμούς του στρατού.
Δείτε δυο βίντεο που τραβήχτηκαν για την συγκέντρωση της 21ης του Ιουνίου έξω από το μικρό αυτό τζαμί στην οποία μετείχαν 30 ισλαμικά κόμματα και οργανώσεις:
http://www.youtube.com/watch?
http://www.youtube.com/watch?
Τους ξεπέρασε η πλατεία
Η επιχείρηση απέτυχε επίσης να προσελκύσει υπαλλήλους-κατοίκους της στρατιωτικής «αυτοκρατορίας» στην «πόλη-κράτος». Οι Αδελφοί Μουσουλμάνοι πίστευαν ότι ο λαός θα γέμιζε όλους τους γύρω δρόμους, και ειδικά το μέρος εκείνο της λεωφόρου Al Tayaran που εκτείνεται από το τζαμί, όπου βρίσκονται τα γραφεία της Υπηρεσίας Διαχείρισης Κρίσεων και το κτήριο του Πενταγώνου-Υπουργείο Εθνικής Αμυνας-δρόμο, και τελειώνει στην κεντρική πύλη του στρατοπέδου και διοικητηρίου της Προεδρικής Φρουράς.
Πίστευαν, επίσης, ότι ο λαός θα γέμιζε εκείνο το κομμάτι της Λεωφόρου Αλ-Νασρ που ξεκινάει από την εξέδρα των παρελάσεων, εκεί όπου δολοφονήθηκε ο Σαντάτ, και περνάει από την Κεντρική Υπηρεσία Οικονομικών Υποθέσεων του Αιγυπτιακού Στρατού_βρίσκεται ακριβώς απέναντι από το μικρό τζαμί, και το τέλος της συγκέντρωσης θα έφτανε στη διασταύρωση με την οδό Αλ-Νούζχα, όπου βρίσκονται το κτήριο των Στρατιωτικών Μυστικών Υπηρεσιών και πολυκατοικίες, οικόπεδα, εταιρείες, σχολές, Ινστιτούτα και εκπαιδευτικά κέντρα του αιγυπτιακού στρατού και οργανισμοί του υπουργείου Οικονομικών όπως ο Εθνικός Οργανισμός Φυσικού Αερίου. Η αποτυχία λοιπόν των Αδελφών Μουσουλμάνων να γεμίζουν όλη αυτή την έκταση και να δημιουργήσουν έτσι μηχανισμό αντιπαράθεσης και πιέσεων στο στρατό και συνθήκες λιποταξίας και, παράλληλα η τεράστια και απρόσμενη για πολλούς επιτυχία του Κινήματος Ταμάρουντ-Ανταρσία να γεμίζει στις 30/6/2013 πλατείες και δρόμους με εκατομμύρια πολίτες.
Μόνο στο Κάιρο συγκεντρώθηκαν, σε μια έκταση πάνω από 240.000 τετραγωνικά μέτρα, πάνω από 1.200.000 πολίτες εναντίον του καθεστώτος των Α.Μ. Το γεγονός αυτό οδήγησε τους Α.Μ. σε μια εφιαλτική σκέψη ότι θα δώσει την ιστορική ευκαιρία στο στρατό να πάρει τα πράγματα στα χέρια του. Ετσι αποφάσισαν να ανεβάσουν τον πήχη της σύγκρουσης με το στρατό, για να εντείνουν τους φόβους και προβληματισμούς του.
Ετσι σκέφτηκαν πως αφού δεν ερχόταν ο στρατός να διαλύσει τη συγκέντρωση στο μικρό αυτό τζαμί πρέπει το «μικρό τζαμί» να πάει στο στρατό, μια τακτική που βασίζεται στη θεωρία, όπου η καλύτερη άμυνα είναι η επίθεση. Στις 8/7/2013 ομάδες από το συγκεντρωμένο πλήθος στο μικρό τζαμί φεύγουν τις πρώτες πρωινές ώρες, ώρες που λείπουν οι κάμερες των καναλιών και επιτίθενται στην πύλη της προεδρικής φρουράς, η οποία δεν δίστασε να πυροβολήσει εναντίον των ομάδων, που όπως ανακοίνωσε επιχείρησαν να εισβάλουν στο στρατόπεδο της προεδρικής φρουράς. Στο περιστατικό αυτό σκοτώθηκαν δεκάδες άτομα και εκατοντάδες τραυματίστηκαν.
Η μηχανή προπαγάνδας των Αδελφών κατάφερε άριστα να εκμεταλλευτεί αυτό το περιστατικό διότι: πρώτον, πίστευε ότι θα προκαλούσε τη λαϊκή οργή εναντίον του στρατού και θα μαζικοποιούσε τη συγκέντρωση στο μικρό τζαμί. Δεύτερον, ότι θα προκαλούσε τη διεθνή κατακραυγή εναντίον του «πραξικοπήματος» και τρίτον, ότι θα ανέτρεπε και θα έσβηνε τη θετική εικόνα που είχε επικρατήσει στη διεθνή κοινή γνώμη για την Επανάσταση των εκατομμυρίων της 30ής Ιουνίου. Ηθελαν να αντικαταστήσουν την Επανάσταση της 30ής Ιουνίου με το πραξικόπημα.
Υπολόγισαν λάθος
Οι Αδελφοί Μουσουλμάνοι γνωρίζουν την αρνητική εικόνα που έχει η διεθνής κοινή γνώμη για τα «πραξικοπήματα» ειδικά σε αριστερά ρεύματα, επειδή έχει τυπωθεί στο μυαλό τους ότι αυτά οργανώνονται από τη CIA. Μόνο μια μικρή μερίδα αριστερών πείσθηκε από την προπαγάνδα των Α.Μ. και αγνόησε τα εκατομμύρια των πολιτών που πλημμύρισαν τους δρόμους και τις πλατείες.
Αυτή η μερίδα, δυστυχώς αγνόησε την δυναμική παρουσία της αιγυπτιακής αριστεράς στην Επανάσταση, γεγονός και αποτελεί και τη βασική αιτία ανησυχίας στα γεράκια των πολέμων στις ΗΠΑ όπως ο Τζον Μακέιν, που έσπευσαν να καταδικάσουν το «πραξικόπημα», να καλύψουν τη συγκέντρωση των Α.Μ. στο μικρό τζαμί και να συνεχίσουν να ασκούν ασφυκτικές πιέσεις στο Λευκό Οίκο για να προστατευτεί ο «Δούρειος Ιππος», ελπίζοντας ότι μια μέρα θα βάλει τη φωτιά στο προπύργιο του στρατού.
Γιατί; Γιατί ήθελαν να τιμωρήσουν τον αιγυπτιακό στρατό που αρνήθηκε να εμπλακεί στο σχέδιο εναντίον της Συρίας, όπως το είχαν συμφωνήσει με τον Τούρκο ισλαμιστή Ερντογάν και το Κίνημα των Αδελφών Μουσουλμάνων της Συρίας και της Ιορδανίας.
Καταλύτης ο στρατός
Στο Κίνημα των Α.Μ. πίστεψαν ότι είχαν καταφέρει πολύ γρήγορα να εδραιώσουν την εξουσία των ισλαμιστών. Ελεγαν μάλιστα ότι σε μήνες κατάφεραν περισσότερα από αυτά που κατάφερε ο Ερντογάν σε χρόνια. Πίστευαν ότι οι στρατηγοί της Αιγύπτου είχαν κατά νου την ήττα των Τούρκων στρατηγών και ότι δεν θα θελήσουν να έχουν την ίδια τύχη, να σέρνονται τώρα σε δίκες και καταδίκες. Η μηχανή προπαγάνδας σήκωσε υψηλά στην ατζέντα της το «ισλαμικό μοντέλο» της Τουρκίας και τόνιζε την αποδοχή του από τις ΗΠΑ και την Ε.Ε. Υπήρχε η σκέψη ότι όπως κατάφερε ο Ερντογάν μέσου του σχεδίου «ένταξης της Τουρκίας στην Ε.Ε.» να απαλλαγεί από το βαθύ κράτος στην Τουρκία, έτσι μπορεί το Κίνημα των Α.Μ. να χρησιμοποιήσει το αμερικανικό σχέδιο για ανατροπή του Άσαντ στη Συρία ως μέσο για την ανατροπή του κράτους του στρατού στην Αίγυπτο.
Η σκέψη αυτή απέκτησε μεγαλύτερη επιρροή μετά τις δηλώσεις του αρχηγού του αιγυπτιακού στρατού, του Αλ-Σίσι τον Μάη του 2012, όταν είπε ότι: «προτιμώ οι στρατιώτες να κάθονται 15 ώρες έξω από τα εκλογικά τμήματα από το να καταστρέψουν τη χώρα με την παρέμβασή τους στις πολιτικές εξελίξεις». Αποδείχτηκε όμως ότι ο Μόρσι ήταν ένα «κινέζικο αντίγραφο» του Ερντογάν. Παίρνει κανονικά εμπρός αλλά πολύ γρήγορα καίγεται. Και ο Αλ-Σίσι, τελικά όπως ήρθαν τα πράγματα, κατέστρεψε το όνειρο των Μόρσι-Ερντογάν για αναγέννηση του ισλαμικού χαλιφάτου.
Βίντεο και λινκ με τις δηλώσεις του Αλ-Σίσι:
http://www.youtube.com/watch?
http://www.youtube.com/watch?
http://www.aawsat.com/leader.
