Το ενδιαφέρον του Τούρκου πρωθυπουργού για την Αίγυπτο είναι ανάλογο με όσα φοβάται ότι μπορεί να συμβούν στη χώρα του
Τα δάκρυα του πρωθυπουργού της
Τουρκίας Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν καθώς άκουγε την επιστολή που έγραψε ένα
από τα ηγετικά στελέχη των Αδελφών Μουσουλμάνων στην Αίγυπτο για την
κόρη του που σκοτώθηκε στα επεισόδια, μάλλον είναι η χαρακτηριστική
εικόνα που αποδίδει το κλίμα στην Τουρκία αυτή την εποχή.Το ενδιαφέρον της Αγκυρας προς την Αίγυπτο, στη φάση αυτή, έχει
χαρακτήρα περισσότερο εσωτερικής κατανάλωσης παρά εξωτερικής πολιτικής.Ο Τούρκος πρωθυπουργός εμφανίστηκε την περασμένη Πέμπτη στο
ισλαμιστικό κανάλι «Ουλκέ». Κατά τη διάρκεια της συνέντευξης διαβάστηκε η
αποχαιρετιστήρια επιστολή που Μοχάμεν Αλ Μπελτάγκ προς την κόρη του
Ασμά.
Ο Ερντογάν με δάκρυα στα μάτια είπε: «Εζησα κι εγώ παρόμοιες καταστάσεις. Τα βράδια επέστρεφα αργά στο σπίτι, επειδή είχαμε πολλή δουλειά στο κίνημα. Ενα βράδυ η κόρη μου μού είχε αφήσει ένα ραβασάκι, όπου έγραφε "αφιέρωσε και μια βραδιά σε μας"».Μια μέρα πριν από την τηλεοπτική συνέντευξη, η κόρη του Ερντογάν είπε: «Είδα τον πατέρα μου να κλαίει». Ολα αυτά για την Αίγυπτο και για τους Αδελφούς Μουσουλμάνους. Μετά την προβολή της συνέντευξης, μεταδόθηκαν από φιλοκυβερνητικά κανάλια εκπομπές όπου προβλήθηκε «το ανθρώπινο πρόσωπο του Ερντογάν».
Η Ταξίμ
Υπάρχει όμως και η κριτική. «Για ποιο λόγο ο πρωθυπουργός που δακρύζει για το χαμό μιας κοπέλας στην Αίγυπτο δεν αισθάνθηκε την ανάγκη να κάνει το ίδιο και για τους πέντε νέους που σκοτώθηκαν κατά τις διαδηλώσεις για το πάρκο της πλατείας Ταξίμ;»Η απάντηση είναι απλή. Οι διαδηλωτές στην Τουρκία διαμαρτύρονταν εναντίον της κυβέρνησης Ερντογάν και δεύτερον -και σημαντικότερο- αυτοί δεν είχαν κάποια ισλαμική διάσταση.Πολλές από τις κινήσεις του Ερντογάν από τα τέλη Μαΐου μέχρι σήμερα σχετικά με τις διαδηλώσεις στη χώρα του προκαλούσαν το ερώτημα με ποια λογική ο πρωθυπουργός οριοθετεί χώρους και αντιπαρατίθεται σχεδόν με το υπόλοιπο 50% της χώρας που δεν τον ψήφισε.Ιδιαίτερα τα δάκρυα στην τηλεοπτική συνέντευξη έδειξαν ότι σκοπός του Ερντογάν είναι να διασφαλίσει τη συσπείρωση των δικών του ψηφοφόρων, αδιαφορώντας για το βαθμό αντιπαράθεσης με τους υπολοίπους.
Το παράδειγμα
Και το παράδειγμα της Αιγύπτου είναι ό,τι πρέπει γι' αυτό. Πρώτον, η μία πλευρά στην Αίγυπτο είναι ισλαμιστές. Δεύτερον, ο Ερντογάν υπογραμμίζει συνεχώς το στρατιωτικό πραξικόπημα που έγινε στην Αίγυπτο, επιχειρώντας να παρουσιάσει αναλογίες και προβολές σε σχέση με την Τουρκία. Και το κάνει αυτό, κατά κύριο λόγο, με αφορμή τις διαμαρτυρίες για την πλατεία Ταξίμ.Ηδη εξ αρχής η κυβέρνηση είχε χαρακτηρίσει τις διαδηλώσεις μέρος σχεδίου ανατροπής της κυβέρνησης.
Με την κεκτημένη ταχύτητα της αντιπαράθεσης, όμως, ο Ερντογάν τα βάζει και με το Ισραήλ, υποστηρίζοντας ότι αυτό βρίσκεται πίσω από το πραξικόπημα στην Αίγυπτο. Εδώ όμως υπάρχει μια άλλη συνέπεια, που μάλλον μεγεθύνει το φόβο του Ερντογάν.Ποια ήταν η αντίδραση των ΗΠΑ, όταν το 2009 ο Ερντογάν στο Νταβός είχε λούσει πατόκορφα το Ισραήλ, λέγοντας «εσείς ξέρετε να σκοτώνετε», και ποια ήταν τώρα η αντίδραση των Αμερικανών για τον ισχυρισμό του Ερντογάν περί Ισραήλ και Αιγύπτου; Πολύ πιο έντονη ήταν η αντίδραση στη δεύτερη περίπτωση, παρ' ότι τα λόγια του Ερντογάν το 2009 ήταν πολύ πιο βαριά.
Ο Ερντογάν με δάκρυα στα μάτια είπε: «Εζησα κι εγώ παρόμοιες καταστάσεις. Τα βράδια επέστρεφα αργά στο σπίτι, επειδή είχαμε πολλή δουλειά στο κίνημα. Ενα βράδυ η κόρη μου μού είχε αφήσει ένα ραβασάκι, όπου έγραφε "αφιέρωσε και μια βραδιά σε μας"».Μια μέρα πριν από την τηλεοπτική συνέντευξη, η κόρη του Ερντογάν είπε: «Είδα τον πατέρα μου να κλαίει». Ολα αυτά για την Αίγυπτο και για τους Αδελφούς Μουσουλμάνους. Μετά την προβολή της συνέντευξης, μεταδόθηκαν από φιλοκυβερνητικά κανάλια εκπομπές όπου προβλήθηκε «το ανθρώπινο πρόσωπο του Ερντογάν».
Η Ταξίμ
Υπάρχει όμως και η κριτική. «Για ποιο λόγο ο πρωθυπουργός που δακρύζει για το χαμό μιας κοπέλας στην Αίγυπτο δεν αισθάνθηκε την ανάγκη να κάνει το ίδιο και για τους πέντε νέους που σκοτώθηκαν κατά τις διαδηλώσεις για το πάρκο της πλατείας Ταξίμ;»Η απάντηση είναι απλή. Οι διαδηλωτές στην Τουρκία διαμαρτύρονταν εναντίον της κυβέρνησης Ερντογάν και δεύτερον -και σημαντικότερο- αυτοί δεν είχαν κάποια ισλαμική διάσταση.Πολλές από τις κινήσεις του Ερντογάν από τα τέλη Μαΐου μέχρι σήμερα σχετικά με τις διαδηλώσεις στη χώρα του προκαλούσαν το ερώτημα με ποια λογική ο πρωθυπουργός οριοθετεί χώρους και αντιπαρατίθεται σχεδόν με το υπόλοιπο 50% της χώρας που δεν τον ψήφισε.Ιδιαίτερα τα δάκρυα στην τηλεοπτική συνέντευξη έδειξαν ότι σκοπός του Ερντογάν είναι να διασφαλίσει τη συσπείρωση των δικών του ψηφοφόρων, αδιαφορώντας για το βαθμό αντιπαράθεσης με τους υπολοίπους.
Το παράδειγμα
Και το παράδειγμα της Αιγύπτου είναι ό,τι πρέπει γι' αυτό. Πρώτον, η μία πλευρά στην Αίγυπτο είναι ισλαμιστές. Δεύτερον, ο Ερντογάν υπογραμμίζει συνεχώς το στρατιωτικό πραξικόπημα που έγινε στην Αίγυπτο, επιχειρώντας να παρουσιάσει αναλογίες και προβολές σε σχέση με την Τουρκία. Και το κάνει αυτό, κατά κύριο λόγο, με αφορμή τις διαμαρτυρίες για την πλατεία Ταξίμ.Ηδη εξ αρχής η κυβέρνηση είχε χαρακτηρίσει τις διαδηλώσεις μέρος σχεδίου ανατροπής της κυβέρνησης.
Με την κεκτημένη ταχύτητα της αντιπαράθεσης, όμως, ο Ερντογάν τα βάζει και με το Ισραήλ, υποστηρίζοντας ότι αυτό βρίσκεται πίσω από το πραξικόπημα στην Αίγυπτο. Εδώ όμως υπάρχει μια άλλη συνέπεια, που μάλλον μεγεθύνει το φόβο του Ερντογάν.Ποια ήταν η αντίδραση των ΗΠΑ, όταν το 2009 ο Ερντογάν στο Νταβός είχε λούσει πατόκορφα το Ισραήλ, λέγοντας «εσείς ξέρετε να σκοτώνετε», και ποια ήταν τώρα η αντίδραση των Αμερικανών για τον ισχυρισμό του Ερντογάν περί Ισραήλ και Αιγύπτου; Πολύ πιο έντονη ήταν η αντίδραση στη δεύτερη περίπτωση, παρ' ότι τα λόγια του Ερντογάν το 2009 ήταν πολύ πιο βαριά.
