Ο Ερντογάν χάνει τον έλεγχο Του Νίκου Στέλγια

Το προηγούμενο σαββατοκύριακο στην γειτονική Τουρκία έλαβαν χώρα ιστορικής σημασίας γεγονότα. Η τουρκική αστυνομία επιχείρησε να απομακρύνει τους διαδηλωτές από το Πάρκο Γκεζί. Εκατομμύρια ακτιβιστών, τα οποία αντέδρασαν σε αυτή την κίνηση της κυβέρνησης, χύθηκαν στους δρόμους των μεγάλων πόλεων της Τουρκίας και συγκρούστηκαν για συνεχόμενα εικοσιτετράωρα με τις δυνάμεις ασφαλείας.Η κυβέρνηση, ανήμπορη να δώσει τέλος στην μεγάλη κοινωνική και πολιτική τρικυμία, υποχρεώθηκε να ζητήσει βοήθεια από τον τουρκικό στρατό. Τις πρώτες ώρες της Κυριακής, ισχυρές δυνάμεις της τουρκικής χωροφυλακής αναπτύχθηκαν στους δρόμους της Κωνσταντινούπολης και της Άγκυρας. Σύμφωνα με την τουρκική νομοθεσία, η χωροφυλακή υπάγεται στο Υπουργείο Εσωτερικών, ωστόσο ελέγχεται και διευθύνεται από τον τουρκικό στρατό. Το προηγούμενο σαββατοκύριακο, η ανάπτυξη της χωροφυλακής στους δρόμους των μεγάλων πόλεων, δεν ήταν η μοναδική «απάντηση» του Πρωθυπουργού, Ρετζέπ Ταγγίπ Ερντογάν στους διαδηλωτές, οι οποίοι αγνοούν την παντοδυναμία του. Ο κ. Ερντογάν και οπαδοί του πραγματοποίησαν δυο μεγάλες συγκεντρώσεις στην τουρκική πρωτεύουσα και στην Πόλη. Σε αυτές τις συγκεντρώσεις, ο κ. Ερντογάν «επιτέθηκε» στους διαδηλωτές σε υψηλούς τόνους και επιχείρησε να εκπέμψει το μήνυμα ότι η κυβέρνηση του ελέγχει την κατάσταση και την κρίση σε ολόκληρη την χώρα. Ωστόσο, οι τελευταίες εξελίξεις δείχνουν μια διαφορετική πραγματικότητα. Οι συγκεκριμένες εξελίξεις, μπορούν να συνοψιστούν ως εξής: Πλέον εκατομμύρια διαδηλωτών έχουν κατέβει στους δρόμους και αγνοούν τις εντολές του τουρκικού κράτους. Οι διαδηλώσεις έχουν πάρει την μορφή εκδηλώσεων πολιτικής ανυπακοής, μια νέα εξέλιξη για τα πολιτικά και κοινωνικά δρώμενα της ευρύτερης περιοχής μας. Εντός του ΑΚΡ πληθαίνουν οι φωνές, οι οποίες αμφισβητούν την ορθότητα των χειρισμών της τουρκικής κυβέρνησης. Ο πρώην Υπουργός Πολιτισμού βρίσκεται ήδη στο πλευρό των διαδηλωτών. Μια ομάδα βουλευτών του κυβερνώντος Κόμματος Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης (ΑΚΡ) βάλλει κατά της «κυβέρνησης». Την ίδια στιγμή, έχουν ξεκινήσει παραιτήσεις στο κυβερνών κόμμα και σε κάποιες κρατικές υπηρεσίες. Η κόπωση και το άγχος της αστυνομίας είναι πλέον μια αναμφισβήτητη πραγματικότητα, την οποία παραδέχονται πλέον και οι οπαδοί του κυβερνώντος κόμματος. Με λίγα λόγια, η αστυνομία έχει φτάσει στα όρια των δυνατοτήτων της. Το μεγάλο κεφάλαιο της χώρας βάλλει κατά της κυβέρνησης του κ. Ερντογάν. Οι ΗΠΑ και η Ευρώπη ασκούν δριμύτατη κριτική στον κ. Ερντογάν. Το βράδυ της Κυριακής, η Τουρκία παρουσίαζε την εικόνα μιας χώρας, η οποία έχει διαμελιστεί τουλάχιστον σε τρία «κομμάτια»: Η Τουρκία του ΑΚΡ, η Τουρκία της κατακερματισμένης αντιπολίτευσης και η Τουρκία (ένα κομμάτι της) του Κουρδικού Αυτονομιστικού Κινήματος.  Εφόσον ο κ. Ερντογάν αδυνατεί να θέσει υπό έλεγχο την μεγάλη κοινωνική και πολιτική κρίση, πρέπει να αναμένουμε την άμεση πτώση του; Με τα σημερινά δεδομένα, όχι, σε καμία περίπτωση. Η στρατιωτική χούντα του 1980 έχει οικοδομήσει στην Τουρκία ένα κρατικό σύστημα το οποίο βασίζεται στον περιορισμό των βασικών ανθρωπίνων δικαιωμάτων και στις αυθαιρεσίες του κρατικού μηχανισμού. Σήμερα, αυτό το σύστημα ελέγχεται απολύτως από τον κ. Ερντογάν και τους συνεργάτες του (και φυσικά από τους οπαδούς του). Ανατροπή του κ. Ερντογάν θα πρέπει να αναμένουμε μόνο σε περίπτωση που σημειωθεί ανταρσία εντός του εν λόγω συστήματος (λ.χ. ανταρσία στον τουρκικό στρατό ή στην αστυνομία).

http://www.kathimerini.com.cy