Ηπολιτική ελίτ των εταίρων της Γερμανίας στην Ευρωζώνη έχει από ό,τι
φαίνεται προσδοκίες θαύματος από τον επικεφαλής της ΕΚΤ, Ντράγκι.
Προσδοκίες που θα ταίριαζαν σε Καθολικούς που επισκέπτονται την Παναγία
της Λούρδης και που απαλλάσσουν συνειδητά ή ασυνείδητα τον πιστό από
κάθε ατομική προσπάθεια και ευθύνη. Μια πρόγευση αυτής της πρωτοφανούς
μετάθεσης ευθυνών της πολιτικής ηγεσίας του Νότου της Ευρωζώνης είχαμε
και με την εντυπωσιακή και φιλόδοξη αρχή της θητείας Γιούνκερ, που
κράτησε λίγες μέρες, πριν ο νέος επικεφαλής της Ευρωπαϊκής Επιτροπής
φωτιστεί ως προαγωγός φοροδιαφυγής και τραπεζικής ανομίας στη μακρά
θητεία του ως πρωθυπουργός του Λουξεμβούργου. Μαζί με τον αέρα του
Γιούνκερ που κόπηκε απότομα, ξεφούσκωσε και σαν μπαλόνι που σκάει και το
αναπτυξιακό πακέτο των 500 δισ. που φέρει το όνομά του, ένα ποσό που
είναι ζητούμενο μέσω μιας με αβέβαιη έκβαση μόχλευσης. ΟΝτράγκι δεν
κινδυνεύει να κατηγορηθεί για παιχνίδια με CDS και SWAPS όσο ήταν
ηγετικό στέλεχος στην Goldman Sachs. Κινδυνεύει από κάτι χειρότερο ακόμη
και στην περίπτωση που αγνοήσει τον πόλεμο φθοράς της Μπούντεσμπανκ και
προχωρήσει στην ποσοτική χαλάρωση (τύπωμα χρήματος) στις 22.1, χωρίς
υποσημειώσεις και αστερίσκους.Καλώς εχόντων των πραγμάτων η βεβαιότητα της παρέμβασης της ΕΚΤ θα έπρεπε ήδη να έχει κινητοποιήσει τους άμεσα υποψήφιους να ευεργετηθούν από την ποσοτική χαλάρωση, τους Ολάντ-Βαλς, τον Ραχόι και τον Ρέντσι να πιέζουν από κοινού τους Μέρκελ-Σόιμπλε για χαλάρωση ή παράκαμψη ή αγνόηση του Δημοσιονομικού Συμφώνου, οι διατάξεις του οποίου δεν θα επιτρέψουν την πλήρη αξιοποίηση της υλοποίησης των δεσμεύσεων του Ντράγκι. Ακόμη χειρότερα, το Βερολίνο εξακολουθεί να κινείται στη λογική με την οποία διαχειρίζεται την κρίση στην Ευρωζώνη από την άνοιξη του 2010 μέχρι σήμερα: Κάθε κίνηση αλληλεγγύης, διάσωσης, στήριξης ή διευκόλυνσης να συνοδεύεται από θεσμική άκαμπτη και αδιαπραγμάτευτη κατοχύρωση της δημοσιονομικής λιτότητας ως μόνιμης γραμμής πλεύσης.
Ας ανακεφαλαιώσουμε λοιπόν: Πρώτον ο Γιούνκερ στον οποίο επένδυε για πολιτική στήριξη ο Ντράγκι είναι εκτός μάχης, με τον Ολάντ και τον Ρέντσι να προσπαθούν να εξασφαλίσουν την κατανόηση της καγκελαρίας ώστε οι αναθεωρημένοι προϋπολογισμοί του 2015 που θα πρέπει να υποβάλουν μέχρι τις αρχές Μαρτίου στην Κομισιόν να μην επιβάλλουν περικοπές που θα μπορούσαν να πυροδοτήσουν κοινωνική έκρηξη και πολιτική αποσταθεροποίηση. Ενας κεντρικός τραπεζίτης, όσο παρεμβατικός και αν είναι, όσο διασταλτικά και αν ερμηνεύει το καταστατικό του Ιδρύματος που διευθύνει, δεν μπορεί για παρατεταμένο χρονικό διάστημα να καλύπτει το κενό πολιτικής και το έλλειμμα πολιτικού θάρρους των ηγεσιών των Γαλλίας, Ιταλίας και Ισπανίας απέναντι στο Βερολίνο.
Ο Γιούνκερ, που κινήθηκε ως μοναχικός καβαλάρης, προσγειώθηκε απότομα. Ο Ντράγκι, που για δυόμισι χρόνια αποτρέπει νέες επιθέσεις των αγορών στον Νότο της Ευρωζώνης και στη Γαλλία, τερματίζει εκ των πραγμάτων και τον ντε φάκτο πολιτικό του ρόλο την Πέμπτη 22.1, με τις πολιτικές ηγεσίες στο Παρίσι, στη Ρώμη και στη Μαδρίτη να πρέπει να πουν στη Μέρκελ τις ενστάσεις στην πολιτική της που αναπτύσσουν κυρίως σε εθνικά πολιτικά ακροατήρια.Ο κεντρικός τραπεζίτης περιμένει τις πολιτικές ηγεσίες της Ευρωζώνης για να παραδώσει τη σκυτάλη που κανείς δεν ήθελε να παραλάβει τον Ιούλιο του 2012.
kapopoulos@pegasus.gr- ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΑΠΟΠΟΥΛΟΣ
