Την περασμένη εβδομάδα, το RTUK επέβαλε πρόστιμο - ρεκόρ ύψους 410.000 τουρκικών λιρών, ή περίπου 147.000 ευρώ στο δημοφιλές τηλεοπτικό σόου "Δεν ξέρω, ο σύζυγός μου ξέρει", για μια σκηνή όπου εμφανίζονται άνδρες να χορεύουν με άλλες γυναίκες και οι σύζυγοί τους παρακολουθούν. Σύμφωνα με τον εισηγητή του RTUK, οι ενάρετες Τουρκάλες κυρίες μπορούν να χορεύουν μόνον με τους συζύγους τους και με κανέναν άλλο! Το διοικητικό συμβούλιο του RTUK έκρινε πως οι κυρίες που χόρεψαν με τους συζύγους των άλλων κυριών, οι οποίες συμμετείχαν στο σόου, "ήρθαν σε αντίθεση με τα χρηστά ήθη και με τη δομή της τουρκικής οικογένειας".
Έτσι λοιπόν, το RTUK επέβαλε αυτό το πρόστιμο-ρεκόρ στο δημοφιλές ιδιωτικό κανάλι Kanal D για να σώσει την τιμή του έθνους. Κατά κάποιο τρόπο, αυτό που έκανε το ραδιοτηλεοπτικό συμβούλιο ήταν ένα έγκλημα τιμής σε μια πιο σύγχρονη εκδοχή. Μάλιστα, θα μπορούσε να θεωρηθεί πολύ πιο "πολιτισμένο" από τους συνηθισμένους προμελετημένους φόνους γυναικών από μέλη των οικογενειών τους, επειδή κατηγορήθηκαν για "ανήθικη" συμπεριφορά. Να λέμε λοιπόν, "μπράβο, τουλάχιστον δεν χύθηκε αίμα"; Ή μήπως η νοοτροπία που υποδηλώνει αυτό το πρόστιμο είναι αρκετά ανησυχητική για να μας βάζει σε σκέψεις για το μέλλον αυτής της χώρας που παρασύρεται γρήγορα από την πλημμύρα του θρησκευτικού φανατισμού;
Κιγκλίδωμα ηθικής
Μια ανακοίνωση του RTUK εξήγησε ότι το πρόστιμο επιβλήθηκε επειδή η συγκεκριμένη εκπομπή, που μεταδόθηκε από το Kanal D τον Νοέμβριο, "ενθάρρυνε τους άνδρες να απατήσουν τις συζύγους τους και δημιούργησε κλίμα που διαταράσσει την οικογενειακή γαλήνη". Ακόμα χειρότερα, το ραδιοτηλεοπτικό συμβούλιο υποστήριξε πως οι γυναίκες που συμμετείχαν στην εκπομπή "υποβιβάστηκαν σε σεξουαλικά αντικείμενα".Επαφίεται φυσικά στους άνδρες και τις γυναίκες να αποφασίσουν με ποιες ή ποιους θα μπορούσαν να χορέψουν ή το πόσο οικείοι θα είναι μεταξύ τους ενώ χορεύουν. Δεν έχει καμία δουλειά το ραδιοτηλεοπτικό συμβούλιο ή το κράτος να λαμβάνει αποφάσεις για τόσο ιδιωτικά ζητήματα. Αν οι σύζυγοι, άνδρες και γυναίκες, τους οποίους αφορούν αυτές οι αποφάσεις έχουν οποιοδήποτε πρόβλημα, μπορούν κάλλιστα να μείνουν μακριά από τέτοιες εκπομπές. Όπως λέει το μέλος του RTUK Σουλεϊμάν Ντεμιρκάν, που προέρχεται από το Ρεπουμπλικανικό Λαϊκό Κόμμα (CHP) της αξιωματικής αντιπολίτευσης, αυτά τα πρόστιμα δεν είναι τίποτε περισσότερο από την προσπάθεια των συντηρητικών του συμβουλίου, που προέρχονται από το κυβερνών AKP και το Εθνικιστικό Κίνημα (MHP), να επιβάλουν τον τρόπο ζωής τους σ' ολόκληρο το έθνος. Ο πρόεδρος του RTUK διαφώνησε με την απόφαση, λέγοντας πως δεν ήταν μόνον η σκηνή του χορού εξαιτίας της οποίας επιβλήθηκε το πρόστιμο, αλλά και πολλά άλλα που φάνηκε ότι ξεπέρασαν τα όρια. Όπως δήλωσε στη Χουριέτ, ο ισχυρισμός ότι το σόου δεν ήταν σύμφωνο με την έννοια της οικογένειας είναι ουσιαστικά μια αξιολόγηση, μια εκτίμηση που βασίστηκε στο γεγονός ότι τα ζευγάρια των χορευτών είχαν συνδυαστεί κατά τέτοιο τρόπο ώστε να αισθάνονται εμφανώς άβολα ο ένας με τον άλλο.
Φυλή δουλοπάροικων
Κανείς, μέχρι στιγμής, δεν έχει αρχίσει να επιβλέπει τη συμμόρφωσή μας στις ηθικές και θρησκευτικές αξίες μέσα στις γειτονιές μας κραδαίνοντας ρόπαλα. Με τη φιλελεύθερη χρήση δακρυγόνων, κανονιών νερού κι όλου αυτού του "σύγχρονου εξοπλισμού", καθώς επίσης των κρατικών θεσμών όπως του RTUK, της τραπεζικής επιτήρησης, της ρυθμιστικής αρχής ενέργειας, και φυσικά των "ελεύθερων δικαστηρίων", όλα τα "γονίδια διαμαρτυρίας" και το "επιζών ανυπότακτο πνεύμα" του έθνους μας, πρέπει να εξημερωθούν ώστε μια νέα, υπάκουη, άβουλη φυλή δουλοπάροικων που δοξάζει τον παντοδύναμο σουλτάνο, να αντικαταστήσει τους πολίτες της Τουρκικής Δημοκρατίας...Αισθάνομαι ντροπή παρακολουθώντας όλο αυτό που συμβαίνει σ' αυτήν την όμορφη χώρα. Βλέποντας τη φρικτή χρήση βίας από τις δυνάμεις ασφάλειας του κράτους ενάντια στους εκπαιδευτικούς που άσκησαν το ειρηνικό δικαίωμά τους στη διαμαρτυρία, στην πλατεία της Άγκυρας Ταντογκάν, το περασμένο Σαββατοκύριακο. Νιώθω ντροπή για τους δημοσιογράφους που είναι πίσω από τα κάγκελα και για τις δηλώσεις του εκλεγμένου προέδρου της χώρας, που διαστρεβλώνει τους λόγους για το οποίους αυτοί οι άνθρωποι στερήθηκαν την ελευθερία τους, λέγοντας: "Φυσικά μπορούν να φυλακιστούν και οι δημοσιογράφοι, μήπως είναι υπεράνω της δικαιοσύνης; Βρίσκονται εκεί επειδή ήταν δημοσιογράφοι;" Γιατί βρίσκεται ο Χινταγιέτ Καρατζά στη φυλακή; Γιατί ο Εκρέμ Ντουμανλί έμεινε τέσσερις ημέρες υπό κράτηση; Γιατί ο Μουσταφά Μπαλμπεΐ εξέτισε ποινή σχεδόν έξι χρόνων στις φυλακές του Σιλιβρί; Ποιο ήταν το έγκλημα του Τουντσάι Οζκάν; Εμπλέκονται σε οτιδήποτε άλλο εκτός από τη δημοσιογραφία;
Ντροπή...
Πώς είναι δυνατόν να συμβιβαστεί κανείς με την ιδέα μιας Δικαιοσύνης που θέτει ανθρώπους υπό κράτηση σχεδόν επί μια εβδομάδα, λέγοντας πως υπήρχαν "βάσιμες υποψίες" εναντίον τους; Ποιος εγγυάται ότι οποιοσδήποτε από εμάς δεν θα συλληφθεί αύριο το πρωί μόνο και μόνο επειδή κάποιος μπορεί να ισχυριστεί πως υπάρχουν "βάσιμες υποψίες" ότι είμαστε μπλεγμένοι σε κάτι παράνομο; Ντρέπομαι που ζω σε μια χώρα που έγινε πρωταθλητής στον μεγαλύτερο αριθμό διανοουμένων, δημοσιογράφων και καθηγητών που βρίσκονται στη φυλακή. Ντρέπομαι για το ότι το κράτος επιστρέφει, με τους δεδουλευμένους τόκους μάλιστα, τα χρήματα που κατασχέθηκαν στη χειρότερη υπόθεση διαφθοράς στην ιστορία της Τουρκικής Δημοκρατίας, λες και η διαφθορά είναι κάτι για το οποίο βραβεύεται κανείς. Είναι αυτή η νέα και ελεύθερη Τουρκία; Ευχαριστώ, δεν θα πάρω.* Δημοσιεύθηκε στη Χουριέτ στις 22/12/2014
