TΑΣΟΣ ΤΕΛΛΟΓΛΟΥ
Εγγραφα που βρέθηκαν στα γραφεία της
Rheinmetall στη Βρέμη θα τεθούν στο επίκεντρο της συνεργασίας Ελλήνων
και Γερμανών εισαγγελέων αυτή την εβδομάδα στην Αθήνα με αντικείμενο τα
άρματα. Οι εισαγγελείς από τη Γερμανία ανήκουν στην εισαγγελία του
Μονάχου και ερευνούν το κατά πόσο η εταιρεία Krauss Maffei Wegmann έκανε
παράνομες πληρωμές για τις προμήθειες των αρμάτων μάχης και των
πυροβόλων PzH-2000.
Oι Γερμανοί συνάδελφοι των εισαγγελέων του Μονάχου σε μια άλλη υπόθεση, εκείνη της Rheinmetall, στη Βρέμη, έπεσαν αναπάντεχα σε κάποια ευρήματα που φαίνεται ότι οι υπεύθυνοι της γερμανικής εταιρείας STN Atlas δεν είχαν φροντίσει να παραμερίσουν, καθώς αφορούσαν περίοδο κατά την οποία οι «χρήσιμες πληρωμές» (Nuetzliche Aufwendungen - NA) ήταν νόμιμες στη Γερμανία, εξέπιπταν μάλιστα από τη φορολογία.
Συνάντηση
Ετσι, σύμφωνα με ένα έγγραφο που έχει συνταχθεί στο τέλος του 1997 και βρίσκεται στη διάθεση της «Καθημερινής» και της Sueddeutsche Zeitung, φαίνεται ότι η STN Atlas είχε κάνει συνάντηση με τις εταιρείες Axon και Tredeco (Πάνος Ευσταθίου) στις 27 Νοεμβρίου 1997, ενώ προγραμμάτιζε μια τρίτη, στις 18 Ιανουαρίου 1998, με τη συμμετοχή του κ. Δ. Παπαχρήστου. Αρκετά νωρίς οι γερμανικές εταιρείες φαίνεται ότι ετοιμάζονταν να αντιμετωπίσουν τον ανταγωνισμό που αφορούσε την προμήθεια νέων αρμάτων από τις ελληνικές ένοπλες δυνάμεις αλλά και την παράδοση εκατόν πενήντα από τα παλαιότερα άρματα Leo 1A5, από τα υπόλοιπα του γερμανικού στρατού. Αυτά θα πληρώνονταν με χρήματα του εθνικού προϋπολογισμού και τραπεζικά δάνεια. Ακόμα θεωρούσαν ότι θα κέρδιζαν ένα συμβόλαιο για τον εκσυγχρονισμό, με ηλεκτρονικά συστήματα, παλαιότερων αρμάτων Λέο-1 που είχε ήδη ο ελληνικός στρατός, συμβόλαιο στο οποίο θα έπαιζε ρόλο κυρίως ο κ. Πάνος Ευσταθίου και η εταιρεία Tredeco. Τέλος, οι Γερμανοί υπoλόγιζαν ότι ο ελληνικός στρατός θα έπαιρνε ακόμα 300 νέα άρματα του τύπου Λέο-2. Τελικά το υπουργείο Εθνικής Αμύνης παρήγγειλε 170, τα οποία αργότερα δεν ήταν σε θέση να... πληρώσει (χρωστάει ακόμα χρήματα στους Γερμανούς). Η Atlas θα συμμετείχε στην παραγωγή των ηλεκτρονικών συστημάτων και η Rheinmetall θα κατασκεύαζε από ειδικό μέταλλο τις ερπύστριες και τα πυροβόλα ελπίζοντας ότι θα πάρει, όπως και πήρε το περασμένο καλοκαίρι, και τη σύμβαση για τα βλήματα.
«Xρήσιμες πληρωμές»
H Rheinmetall φοβόταν τον ανταγωνισμό από Αμερικανούς, Γάλλους και Βρετανούς και θεωρούσε ότι θα έπρεπε να καταβληθούν «χρήσιμες πληρωμές» που αποτελούσαν αναπόσπαστο τμήμα της διαπραγμάτευσης. Τόσο η σημερινή διοίκηση της γερμανικής εταιρείας όσο και ο κ. Ευσταθίου δεν έχουν μιλήσει για τις πληρωμές αυτές στις καταθέσεις τους, ενώ ο κ. Θ. Λιακουνάκος έχει διαβεβαιώσει δημόσια ότι ουδέν παράνομο έπραξε.
Πριν από τη σύμβαση
Βεβαίως το έγγραφο αυτό, αλλά και μια σειρά ακόμη πειστήρια που θα παρουσιάσουν οι Γερμανοί εισαγγελείς στους Ελληνες συναδέλφους τους, δεν αποδεικνύουν ότι τελικά οι πληρωμές έγιναν, έστω και αν σχεδιάσθηκαν 5 χρόνια πριν από την υπογραφή της σύμβασης.
Oι Γερμανοί συνάδελφοι των εισαγγελέων του Μονάχου σε μια άλλη υπόθεση, εκείνη της Rheinmetall, στη Βρέμη, έπεσαν αναπάντεχα σε κάποια ευρήματα που φαίνεται ότι οι υπεύθυνοι της γερμανικής εταιρείας STN Atlas δεν είχαν φροντίσει να παραμερίσουν, καθώς αφορούσαν περίοδο κατά την οποία οι «χρήσιμες πληρωμές» (Nuetzliche Aufwendungen - NA) ήταν νόμιμες στη Γερμανία, εξέπιπταν μάλιστα από τη φορολογία.
Συνάντηση
Ετσι, σύμφωνα με ένα έγγραφο που έχει συνταχθεί στο τέλος του 1997 και βρίσκεται στη διάθεση της «Καθημερινής» και της Sueddeutsche Zeitung, φαίνεται ότι η STN Atlas είχε κάνει συνάντηση με τις εταιρείες Axon και Tredeco (Πάνος Ευσταθίου) στις 27 Νοεμβρίου 1997, ενώ προγραμμάτιζε μια τρίτη, στις 18 Ιανουαρίου 1998, με τη συμμετοχή του κ. Δ. Παπαχρήστου. Αρκετά νωρίς οι γερμανικές εταιρείες φαίνεται ότι ετοιμάζονταν να αντιμετωπίσουν τον ανταγωνισμό που αφορούσε την προμήθεια νέων αρμάτων από τις ελληνικές ένοπλες δυνάμεις αλλά και την παράδοση εκατόν πενήντα από τα παλαιότερα άρματα Leo 1A5, από τα υπόλοιπα του γερμανικού στρατού. Αυτά θα πληρώνονταν με χρήματα του εθνικού προϋπολογισμού και τραπεζικά δάνεια. Ακόμα θεωρούσαν ότι θα κέρδιζαν ένα συμβόλαιο για τον εκσυγχρονισμό, με ηλεκτρονικά συστήματα, παλαιότερων αρμάτων Λέο-1 που είχε ήδη ο ελληνικός στρατός, συμβόλαιο στο οποίο θα έπαιζε ρόλο κυρίως ο κ. Πάνος Ευσταθίου και η εταιρεία Tredeco. Τέλος, οι Γερμανοί υπoλόγιζαν ότι ο ελληνικός στρατός θα έπαιρνε ακόμα 300 νέα άρματα του τύπου Λέο-2. Τελικά το υπουργείο Εθνικής Αμύνης παρήγγειλε 170, τα οποία αργότερα δεν ήταν σε θέση να... πληρώσει (χρωστάει ακόμα χρήματα στους Γερμανούς). Η Atlas θα συμμετείχε στην παραγωγή των ηλεκτρονικών συστημάτων και η Rheinmetall θα κατασκεύαζε από ειδικό μέταλλο τις ερπύστριες και τα πυροβόλα ελπίζοντας ότι θα πάρει, όπως και πήρε το περασμένο καλοκαίρι, και τη σύμβαση για τα βλήματα.
«Xρήσιμες πληρωμές»
H Rheinmetall φοβόταν τον ανταγωνισμό από Αμερικανούς, Γάλλους και Βρετανούς και θεωρούσε ότι θα έπρεπε να καταβληθούν «χρήσιμες πληρωμές» που αποτελούσαν αναπόσπαστο τμήμα της διαπραγμάτευσης. Τόσο η σημερινή διοίκηση της γερμανικής εταιρείας όσο και ο κ. Ευσταθίου δεν έχουν μιλήσει για τις πληρωμές αυτές στις καταθέσεις τους, ενώ ο κ. Θ. Λιακουνάκος έχει διαβεβαιώσει δημόσια ότι ουδέν παράνομο έπραξε.
Πριν από τη σύμβαση
Βεβαίως το έγγραφο αυτό, αλλά και μια σειρά ακόμη πειστήρια που θα παρουσιάσουν οι Γερμανοί εισαγγελείς στους Ελληνες συναδέλφους τους, δεν αποδεικνύουν ότι τελικά οι πληρωμές έγιναν, έστω και αν σχεδιάσθηκαν 5 χρόνια πριν από την υπογραφή της σύμβασης.