Στις 8 Οκτωβρίου, στη Σύνοδο
Κορυφής στο Μιλάνο, ο πρωθυπουργός Α. Σαμαράς δήλωνε ότι η Ελλάδα μπορεί
να καλύψει τις χρηματοδοτικές ανάγκες της από τις αγορές ομολόγων τα
επόμενα χρόνια. Δέκα ημέρες μετά, στη χθεσινή Σύνοδο Κορυφής, ο κ.
Σαμαράς ανακοίνωσε ότι αρχίζει διαπραγμάτευση για μια προληπτική γραμμή
στήριξης, που θα προστατεύει τη χώρα μας από αναταράξεις στις αγορές.
Τα υπό διαπραγμάτευση στοιχεία θα είναι το ύψος του ποσού που θα δοθεί στην Ελλάδα ως ανοιχτή χρηματοδοτική γραμμή, αλλά και ο χρόνος διάρκειας αυτής της πιστωτικής γραμμής, έτσι ώστε να είναι σίγουρες οι αγορές ότι μπορούν να δανείζουν την Ελλάδα με την «κάλυψη» των Ευρωπαίων εταίρων της.
Ρεαλιστικά και κυνικά, μια τέτοια ευρωπαϊκή συνδρομή προς την Ελλάδα θα συνοδεύεται από όρους, δηλαδή η Ελλάδα θα ακολουθήσει «ένα νέο διαιτολόγιο»: θα δεσμεύεται να εξακολουθήσει τις υποχρεώσεις της, δηλαδή να έχει πλεονάσματα στον προϋπολογισμό της, και να μη δημιουργήσει ελλείμματα, αν σκεφθεί να χαλαρώσει υπέρμετρα τα υπάρχοντα μέτρα λιτότητας. Οι εκτροχιασμοί βεβαίως, αν η Αθήνα σπεύσει να τους υλοποιήσει, θα έχουν συνέπειες, που κανείς ακόμα δεν έχει βάλει στο χαρτί, πλην των αγορών, που έχουν πάντα έτοιμη την απάντησή τους.
Το μπαλάκι λοιπόν είναι αυτή τη στιγμή στα χέρια της κυβέρνησης -τι και πώς θα διαπραγματευθεί.
Το ίδιο μπαλάκι όμως είναι και στα χέρια του ΣΥΡΙΖΑ. Και τούτο γιατί θα ήταν πολιτικά αφελές και ριψοκίνδυνο για μια πολιτική δύναμη, η οποία βιάζεται να σχηματίσει αυτοδύναμη κυβέρνηση, να σπεύσει εκ του προχείρου να απορρίψει (;) ένα επισήμως συμφωνημένο δίχτυ προστασίας για τη χώρα απέναντι στις αγορές.
Τα «ξορκίσματα» ότι η νέα συμφωνία με τις Βρυξέλλες (αν αυτή επιτευχθεί) θα αποτελεί ένα νέο και απεχθέστερο «Μνημόνιο» εις βάρος του λαού κ.λπ. κ.λπ. αντέχουν μόνον μέχρι την εξώπορτα καφενείου, για να δελεαστούν τα ώτα των χτυπημένων βαριά, πράγματι, πολιτών από την τρόικα και το υπάρχον Μνημόνιο που τελειώνει.
Η αξιωματική αντιπολίτευση δεν δικαιούται να μην έχει επιθετική κριτική ματιά στο περιεχόμενο της υπό εκκόλαψη νέας συμφωνίας. Αλλά δεν δικαιούται να απορρίπτει εκ των προτέρων ένα δίχτυ ασφαλείας έναντι των αγορών, που θα το χρειαστεί και η ίδια ως πιθανή κυβέρνηση.Οσο για τα σχέδια για «επιθετική διαπραγμάτευση για το πρόβλημα του χρέους», ας ακούσουν όλοι την πρόσφατη αναφορά του Γ. Σταθάκη για ένα κούρεμα του χρέους της τάξης του 5%, ήτοι πάνω-κάτω 18-20 δισ. Η αλήθεια θέλει και ρεαλισμό και τούμπαλιν.
ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ
