«Η Ευρώπη είναι η οδός των λύσεων στα προβλήματά μας» τονίζει η
ευρωβουλευτής της Νέας Δημοκρατίας Νίκη Τζαβέλα, η οποία είναι και εκ
νέου υποψήφια στις προσεχείς ευρωεκλογές. Μιλήσαμε μαζί της για το
διακύβευμα των εκλογών, για την Ευρώπη που εμπιστεύεται και για το
Κοινοβούλιό της, καθώς και για τους επαγγελματίες πολιτικούς, τη
Γερμανία και τον ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος παρουσιάζει «μια καινούργια θέση κάθε
μέρα».
Μας χωρίζουν σχεδόν 10 ημέρες από τις ευρωεκλογές. Εχει αναδειχθεί το διακύβευμά τους;
Στο επίπεδο της καθημερινότητας, σίγουρα ναι. Στο επίπεδο του πολιτικού διαλόγου, φοβάμαι πως όχι. Το καινούργιο Ευρωκοινοβούλιο θα αποφασίσει τους όρους για την επανασύσταση της Ε.Ε., την οποία η οικονομική κρίση κατέδειξε ως απαραίτητη. Οι ευρωβουλευτές που θα εκλεχθούν, λοιπόν, θα κληθούν να φτιάξουν μια πιο ενωμένη Ευρώπη, ακολουθώντας τα βήματα των οραματιστών θεμελιωτών της, όπως του Κωνσταντίνου Καραμανλή.
Αυτή η ενωμένη Ευρώπη θα έχει καθήκον να νομοθετεί για όλους μας. Και εμείς, αντί να ψάχνουμε ποιος είναι ικανός να υπερασπιστεί από την πρώτη στιγμή τα ελληνικά συμφέροντα στην πράξη, χωρίς να ψάχνει τελευταία στιγμή να καταλάβει ποια είναι τα σημαντικά προβλήματα και ποιες είναι οι καλύτερες λύσεις, ασχολούμαστε με το πόσες απόψεις χωράνε στον ΣΥΡΙΖΑ.
Μια και τον αναφέρατε, έχετε συχνές αντιμαχίες με τον ΣΥΡΙΖΑ. Μήπως είστε λίγο υπερβολική;
Θα προτιμούσα κι εγώ να μην είναι συχνές οι αντιθέσεις μας. Αλλά όταν για το ίδιο θέμα παρουσιάζουν μια καινούργια θέση κάθε μέρα, αυτό είναι δύσκολο, ειδικά όταν επιλέγουν να προσβάλλουν τα αδιαμφισβήτητα εθνικά μας ιερά, την ακεραιότητα της εθνικής μας ταυτότητας. Διότι αυτό ακριβώς έκαναν με τα σχόλιά τους για τη Μακεδονία και τη μουσουλμανική μειονότητα στην Ξάνθη.
Σε αυτές τις εκλογές είναι πολύ της μόδας να λένε σχεδόν όλοι οι υποψήφιοι ότι δεν είναι επαγγελματίες πολιτικοί. Το έχετε πει και εσείς. Γιατί είναι τόσο σημαντική αυτή η δήλωση;
Πολλοί Ελληνες γίνονται πολιτικοί από τύχη ή από οικογενειακή παράδοση, και παραμένουν πολιτικοί από συνήθεια. Αυτήν την κατηγορία έχουμε συνηθίσει να αποκαλούμε επαγγελματίες πολιτικούς. Εγώ, όταν λέω ότι δεν είμαι επαγγελματίας πολιτικός, εννοώ ότι ξέρω να ζω και έξω από κόμματα και κάλπες. Πολύ παραπάνω, ξέρω να προσφέρω στη χώρα μου ακόμα και όταν δεν ασχολούμαι με δημόσια αξιώματα. Από τις άκρως ανταγωνιστικές και ηλεκτρικές καρέκλες των ιδιωτικών επιχειρήσεων έχω βοηθήσει τους συμπολίτες μου με προγράμματα υποτροφιών, δωρεές και άλλες δράσεις. Τον επαγγελματισμό μου, όμως, τον μεταφέρω στην πολιτική, διότι η μόδα της προβολής υποψηφίων που δεν είναι επαγγελματίες πολιτικοί ενέχει έναν μεγάλο κίνδυνο: Να μείνουμε με τους ερασιτέχνες.
Ποιοι είναι οι ερασιτέχνες πολιτικοί;
Υπάρχουν πολλοί υποψήφιοι που ασχολούνται με την πολιτική μόνο και μόνο επειδή είναι δημοφιλείς. Οι περισσότεροι από αυτούς είναι δημοφιλείς για λόγους που δεν σχετίζονται με κάποια κοινωνική προσφορά ή με κάποια μεθοδική, αναλυτική σκέψη για τα εθνικά μας θέματα. Οταν, όμως, ούτε το αντικείμενό τους έχει σχέση με τις πολιτικές διεκδικήσεις ούτε η μέθοδός τους έχει κάποιο σύστημα, όπως αυτό που απαιτείται για την επικοινωνία με τους διεθνείς θεσμούς, όλη τους η προσπάθεια και οι εθνικές μας ανάγκες καταδικάζονται στον ερασιτεχνισμό και στην αποτυχία.
Στις ευρωεκλογές αναδεικνύουμε ευρωβουλευτές με σταυρό και ψηφίζουμε και για την προεδρία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής. Η δημοκρατία στην Ε.Ε. μάλλον αυξάνεται, όμως στην Ελλάδα -όπως είδαμε ξανά προσφάτως- έπεσε ολόκληρη κυβέρνηση, επειδή πρότεινε την πιθανότητα δημοψηφίσματος. Υπάρχει κάποια ανακολουθία εκεί;
Η κυβέρνηση Παπανδρέου, στην οποία αναφέρεστε, πρότεινε ένα δημοψήφισμα που αμφισβητούσε την ευρωπαϊκή ενότητα και τις αρμοδιότητες, και θα έβαζε την Ελλάδα να διακινδυνεύσει αυτά που πρέπει να θεωρούμε δεδομένα. Η χώρα μας, για να καταλάβετε, είχε φτάσει στο ρετιρέ, και ο τότε πρωθυπουργός ήθελε να γκρεμίσει πρώτο και δεύτερο όροφο, χωρίς να γκρεμιστεί η πολυκατοικία. Ε, δεν γίνονται αυτά τα πράγματα. Και δεν γίνεται να συγκρίνουμε την εξάπλωση των δημοκρατικών θεσμών με την υποκριτική χειραγώγησή τους. Εκλογές και δημοψηφίσματα κάνουμε επειδή είμαστε έτοιμοι να αναλάβουμε τις ευθύνες μας, όχι όταν θέλουμε να τις φορτώσουμε σε έναν λαό που τον κρατάμε στο σκοτάδι.
Από την οικονομική κρίση μέχρι την ουκρανική κρίση, η Ε.Ε. έχει επιδείξει ουσιαστική έλλειψη κρίσης. Τι επιτυχίες έχει και γιατί να την εμπιστεύεται κάποια χώρα;
Εγώ πρώτη τόνισα στο Ευρωκοινοβούλιο τις ευθύνες της Ε.Ε. για την επιτάχυνση της φτώχειας στον ευρωπαϊκό Νότο, ειδικά για τις γυναίκες, αλλά και τις ευθύνες της για την ουκρανική κρίση και τους κινδύνους που κρύβει για την αγορά ενέργειας, η οποία είναι και ο άμεσος τομέας μου. Από την άλλη, εγώ πρώτη επαναλαμβάνω ότι η Ευρώπη είναι η οδός των λύσεων στα προβλήματά μας. Οι επιτυχίες είναι αυτό που βρίσκουμε όταν διασχίζουμε τον ωκεανό των δυσκολιών, όχι όταν καθόμαστε στην ακτή και κατηγορούμε τη θάλασσα. Η Ε.Ε. έχει να επιδείξει μεγάλη πρόοδο στην ανάπτυξη θεσμών που μπορούν πλέον να προλαμβάνουν και να επιλύουν κρίσεις με θαυμαστή ταχύτητα και αποτελεσματικότητα. Για αυτό πρέπει να την εμπιστευόμαστε: Επειδή έχει αποδείξει την πρόθεσή της να είναι εκεί. Αυτήν την πρόθεση πρέπει να έχουμε πάντα και εμείς, την πρόθεση να διατηρήσουμε τις συμμαχίες μας και να μην απομονωθούμε.
Αλέξανδρος Μόρντουντακ
Μας χωρίζουν σχεδόν 10 ημέρες από τις ευρωεκλογές. Εχει αναδειχθεί το διακύβευμά τους;
Στο επίπεδο της καθημερινότητας, σίγουρα ναι. Στο επίπεδο του πολιτικού διαλόγου, φοβάμαι πως όχι. Το καινούργιο Ευρωκοινοβούλιο θα αποφασίσει τους όρους για την επανασύσταση της Ε.Ε., την οποία η οικονομική κρίση κατέδειξε ως απαραίτητη. Οι ευρωβουλευτές που θα εκλεχθούν, λοιπόν, θα κληθούν να φτιάξουν μια πιο ενωμένη Ευρώπη, ακολουθώντας τα βήματα των οραματιστών θεμελιωτών της, όπως του Κωνσταντίνου Καραμανλή.
Αυτή η ενωμένη Ευρώπη θα έχει καθήκον να νομοθετεί για όλους μας. Και εμείς, αντί να ψάχνουμε ποιος είναι ικανός να υπερασπιστεί από την πρώτη στιγμή τα ελληνικά συμφέροντα στην πράξη, χωρίς να ψάχνει τελευταία στιγμή να καταλάβει ποια είναι τα σημαντικά προβλήματα και ποιες είναι οι καλύτερες λύσεις, ασχολούμαστε με το πόσες απόψεις χωράνε στον ΣΥΡΙΖΑ.
Μια και τον αναφέρατε, έχετε συχνές αντιμαχίες με τον ΣΥΡΙΖΑ. Μήπως είστε λίγο υπερβολική;
Θα προτιμούσα κι εγώ να μην είναι συχνές οι αντιθέσεις μας. Αλλά όταν για το ίδιο θέμα παρουσιάζουν μια καινούργια θέση κάθε μέρα, αυτό είναι δύσκολο, ειδικά όταν επιλέγουν να προσβάλλουν τα αδιαμφισβήτητα εθνικά μας ιερά, την ακεραιότητα της εθνικής μας ταυτότητας. Διότι αυτό ακριβώς έκαναν με τα σχόλιά τους για τη Μακεδονία και τη μουσουλμανική μειονότητα στην Ξάνθη.
Σε αυτές τις εκλογές είναι πολύ της μόδας να λένε σχεδόν όλοι οι υποψήφιοι ότι δεν είναι επαγγελματίες πολιτικοί. Το έχετε πει και εσείς. Γιατί είναι τόσο σημαντική αυτή η δήλωση;
Πολλοί Ελληνες γίνονται πολιτικοί από τύχη ή από οικογενειακή παράδοση, και παραμένουν πολιτικοί από συνήθεια. Αυτήν την κατηγορία έχουμε συνηθίσει να αποκαλούμε επαγγελματίες πολιτικούς. Εγώ, όταν λέω ότι δεν είμαι επαγγελματίας πολιτικός, εννοώ ότι ξέρω να ζω και έξω από κόμματα και κάλπες. Πολύ παραπάνω, ξέρω να προσφέρω στη χώρα μου ακόμα και όταν δεν ασχολούμαι με δημόσια αξιώματα. Από τις άκρως ανταγωνιστικές και ηλεκτρικές καρέκλες των ιδιωτικών επιχειρήσεων έχω βοηθήσει τους συμπολίτες μου με προγράμματα υποτροφιών, δωρεές και άλλες δράσεις. Τον επαγγελματισμό μου, όμως, τον μεταφέρω στην πολιτική, διότι η μόδα της προβολής υποψηφίων που δεν είναι επαγγελματίες πολιτικοί ενέχει έναν μεγάλο κίνδυνο: Να μείνουμε με τους ερασιτέχνες.
Ποιοι είναι οι ερασιτέχνες πολιτικοί;
Υπάρχουν πολλοί υποψήφιοι που ασχολούνται με την πολιτική μόνο και μόνο επειδή είναι δημοφιλείς. Οι περισσότεροι από αυτούς είναι δημοφιλείς για λόγους που δεν σχετίζονται με κάποια κοινωνική προσφορά ή με κάποια μεθοδική, αναλυτική σκέψη για τα εθνικά μας θέματα. Οταν, όμως, ούτε το αντικείμενό τους έχει σχέση με τις πολιτικές διεκδικήσεις ούτε η μέθοδός τους έχει κάποιο σύστημα, όπως αυτό που απαιτείται για την επικοινωνία με τους διεθνείς θεσμούς, όλη τους η προσπάθεια και οι εθνικές μας ανάγκες καταδικάζονται στον ερασιτεχνισμό και στην αποτυχία.
Στις ευρωεκλογές αναδεικνύουμε ευρωβουλευτές με σταυρό και ψηφίζουμε και για την προεδρία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής. Η δημοκρατία στην Ε.Ε. μάλλον αυξάνεται, όμως στην Ελλάδα -όπως είδαμε ξανά προσφάτως- έπεσε ολόκληρη κυβέρνηση, επειδή πρότεινε την πιθανότητα δημοψηφίσματος. Υπάρχει κάποια ανακολουθία εκεί;
Η κυβέρνηση Παπανδρέου, στην οποία αναφέρεστε, πρότεινε ένα δημοψήφισμα που αμφισβητούσε την ευρωπαϊκή ενότητα και τις αρμοδιότητες, και θα έβαζε την Ελλάδα να διακινδυνεύσει αυτά που πρέπει να θεωρούμε δεδομένα. Η χώρα μας, για να καταλάβετε, είχε φτάσει στο ρετιρέ, και ο τότε πρωθυπουργός ήθελε να γκρεμίσει πρώτο και δεύτερο όροφο, χωρίς να γκρεμιστεί η πολυκατοικία. Ε, δεν γίνονται αυτά τα πράγματα. Και δεν γίνεται να συγκρίνουμε την εξάπλωση των δημοκρατικών θεσμών με την υποκριτική χειραγώγησή τους. Εκλογές και δημοψηφίσματα κάνουμε επειδή είμαστε έτοιμοι να αναλάβουμε τις ευθύνες μας, όχι όταν θέλουμε να τις φορτώσουμε σε έναν λαό που τον κρατάμε στο σκοτάδι.
Από την οικονομική κρίση μέχρι την ουκρανική κρίση, η Ε.Ε. έχει επιδείξει ουσιαστική έλλειψη κρίσης. Τι επιτυχίες έχει και γιατί να την εμπιστεύεται κάποια χώρα;
Εγώ πρώτη τόνισα στο Ευρωκοινοβούλιο τις ευθύνες της Ε.Ε. για την επιτάχυνση της φτώχειας στον ευρωπαϊκό Νότο, ειδικά για τις γυναίκες, αλλά και τις ευθύνες της για την ουκρανική κρίση και τους κινδύνους που κρύβει για την αγορά ενέργειας, η οποία είναι και ο άμεσος τομέας μου. Από την άλλη, εγώ πρώτη επαναλαμβάνω ότι η Ευρώπη είναι η οδός των λύσεων στα προβλήματά μας. Οι επιτυχίες είναι αυτό που βρίσκουμε όταν διασχίζουμε τον ωκεανό των δυσκολιών, όχι όταν καθόμαστε στην ακτή και κατηγορούμε τη θάλασσα. Η Ε.Ε. έχει να επιδείξει μεγάλη πρόοδο στην ανάπτυξη θεσμών που μπορούν πλέον να προλαμβάνουν και να επιλύουν κρίσεις με θαυμαστή ταχύτητα και αποτελεσματικότητα. Για αυτό πρέπει να την εμπιστευόμαστε: Επειδή έχει αποδείξει την πρόθεσή της να είναι εκεί. Αυτήν την πρόθεση πρέπει να έχουμε πάντα και εμείς, την πρόθεση να διατηρήσουμε τις συμμαχίες μας και να μην απομονωθούμε.
Αλέξανδρος Μόρντουντακ
