Σάββας ΚαλεντερίδηςΣήμερα και την επόμενη Κυριακή οι πολίτες της Ελλάδος -ένιοι εξ
αυτών- οδηγούνται στα παραβάν, όπου θα λάβουν τη μεγάλη απόφαση, για να
κάνουν χρήση του εκλογικού τους δικαιώματος στις κάλπες. Αν δεν υπήρχε η
δηλητηριώδης ανάμειξη των κομμάτων και του κράτους στα της Τοπικής
Αυτοδιοίκησης, θα μπορούσε να πει κανείς ότι αξίζει τον κόπο να
αναμειχθεί κανείς και να πάει να ψηφίσει, γιατί στο κάτω κάτω οι
άνθρωποι που εκτίθενται και συμπεριλαμβάνονται στα ψηφοδέλτια δεν είναι
«φυτευτoί» από διεφθαρμένα κομματικά διευθυντήρια και σε πολλές
περιπτώσεις είναι κυριολεκτικά άνθρωποι της διπλανής πόρτας.
Εξαιρούνται, φυσικά, οι υποψήφιοι δήμαρχοι στις μεγάλες πόλεις, όπου
εκεί τα κόμματα βάζουν το χεράκι τους, αλλοιώνοντας το πραγματικό νόημα
των αυτοδιοικητικών εκλογών. Μια απλή ανάγνωση του συνθήματος «ψηφίστε
με για δήμαρχο ή περιφερειάρχη, για να ανατρέψω το Μνημόνιο» αρκεί για
να αποδείξει τη φτώχεια, το χαμηλό επίπεδο πολιτικού λόγου και τη
σχιζοφρένεια που έχει εμφιλοχωρήσει στην πολιτική ζωή του τόπου,
ενδεικτικό της εθνικής παρακμής μας.Εκεί, όμως, που τα πράγματα είναι πολύ χειρότερα είναι στις ευρωεκλογές, που διεξάγονται σε μια στιγμή που ο κόσμος, όποιοι δηλαδή έχουν κουράγιο να παρακολουθούν αυτή την ιλαροτραγωδία, έχει μείνει άναυδος από τις αποκαλύψεις των «Financial Times» αλλά και του πρώην υπουργού Οικονομικών των ΗΠΑ Τίμοθι Γκάιτνερ για τη Σύνοδο των Καννών και τα τεκταινόμενα στα ύψιστα κλιμάκια λήψεως αποφάσεων της Ε.Ε.
Σύμφωνα με τον ανταποκριτή της βρετανικής εφημερίδας στις Βρυξέλλες Πίτερ Σπίγκελ, σε εκείνη την καθοριστικής σημασίας για το μέλλον της Ε.Ε. Σύνοδο του G20 πολύ συνοπτικά έγιναν τα εξής:
Εξευτελίστηκε ο εκλεγμένος πρωθυπουργός της πατρίδας μας από ηγέτες άλλων χωρών, σε μια σύνοδο που δεν είχε καν σχέση με τη θεσμική λειτουργία της Ε.Ε.
Ο πρόεδρος της Κομισιόν φέρεται ότι μεθόδευσε την ανάληψη της εξουσίας στην Ελλάδα από το πρώην στέλεχος της Goldman Sachs και πρώην αντιπρόεδρο της ΕΚΤ Λουκά Παπαδήμο, ως επικεφαλής κυβέρνησης εθνικής ενότητας, με τη συναίνεση του κ. Σαμαρά, ο οποίος δέχτηκε αυτή τη «λύση» με αντάλλαγμα τη θέση του πρωθυπουργού σε επόμενη φάση, με τις ευλογίες του διευθυντηρίου της Ε.Ε.
Μεθοδεύτηκε η αντικατάσταση άλλης μιας κυβέρνησης που εξέλεξαν οι πολίτες, αυτής της Ιταλίας και του εκλεγμένου πρωθυπουργού Σίλβιο Μπερλουσκόνι, από ακόμη ένα έμπιστο μέλος των… αγορών, επίσης πρώην στέλεχος της Goldman Sachs.
Η Γερμανία παρουσίασε σχέδιο αποβολής της Ελλάδας από την ευρωζώνη, εξέλιξη που αποφεύχθηκε έπειτα από παρέμβαση του προέδρου των ΗΠΑ, ο οποίος, μαζί με τον υπουργό Οικονομικών του, παρουσίασε το σχέδιο διάσωσης της ευρωζώνης με στόχο τη σταθεροποίηση του χρηματοπιστωτικού της συστήματος, σύμφωνα με το οποίο οι Ευρωπαίοι θα έπρεπε να τυπώνουν μεγάλες ποσότητες νέων χρημάτων, για να αποφευχθεί ο πανικός στις χρηματαγορές. Τελικώς, τα κλάματα της κυρία Μέρκελ οδήγησαν σε μια συμβιβαστική λύση, με το νεοϊδρυθέν ESM να διασώζει της ισπανικές τράπεζες με απευθείας δανεισμό, τον διοικητή της ΕΚΤ να ανακοινώνει ότι θα υπερασπίσει το κοινό νόμισμα με κάθε τρόπο και την ευρωζώνη να χάνει και τα τελευταία ψήγματα δημοκρατίας που είχε.
Υστερα από όλα αυτά οι πολίτες των χωρών της Ε.Ε. καλούνται να οδηγηθούν στις κάλπες για να εκλέξουν τα μέλη του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, το οποίο ήταν σχεδόν αμέτοχο στην εξέλιξη και κυρίως στη διαχείριση αυτής της σοβαρότατης κρίσης, που ξεκίνησε ως οικονομική και κατέληξε σε μια πολιτική κρίση μείζονος σημασίας, με αδιαφανή διευθυντήρια να κάνουν δύο πραξικοπήματα σε, υποτίθεται, κυρίαρχες χώρες, καθορίζοντας μάλιστα και τους κυβερνήτες, οι οποίοι, όλως τυχαίως, ήταν οι εκλεκτοί της Goldman Sachs και όποιος κατάλαβε κατάλαβε.
Από αυτήν εδώ τη στήλη έχουμε στηρίξει τη συμμετοχή της χώρας μας στην Ε.Ε., κυρίως για γεωπολιτικούς λόγους, αφού για τον Κωνσταντίνο Καραμανλή η ΕΟΚ ήταν ένας τρίτος πόλος, που θα έδινε τη δυνατότητα στην Ελλάδα να ξεφύγει από τα δόντια τις μυλόπετρας - και εννοούμε τον ανταγωνισμό ΗΠΑ - Ρωσίας, που μας οδήγησε στον Εμφύλιο, στην ταραγμένη ψυχροπολεμική περίοδο, στη δικτατορία, στην εισβολή και κατοχή της Κύπρου και τις αμφισβητήσεις στο Αιγαίο.
Ομως εδώ οι εξελίξεις δείχνουν ότι η κατάσταση στην Ευρώπη είναι επιεικώς απαράδεκτη, με την Ε.Ε. να οδηγείται σε αντιδημοκρατικούς και απολυταρχικούς ατραπούς, με διευθυντήρια, που δεν έχουν καμία σχέση με τους πολίτες των χωρών-μελών, να τσαλαπατούν το ευρωπαϊκό όραμα και το ιδεώδες.
Με όλα αυτά αναρωτιέται κανείς μήπως οι εκλογές χρησιμοποιούνται τελικά ως άλλοθι για να καταστήσουν τους πολίτες συνυπεύθυνους στα εγκλήματα που διαπράττουν οι ελίτ της Ε.Ε. και όχι μόνον, και αν πρέπει η Ελλάδα, εκτός από ένα σχέδιο για την ουσιαστική ενσωμάτωσή της στους ευρωπαϊκούς θεσμούς, να επεξεργάζεται ΚΑΙ ένα σχέδιο απεμπλοκής, για ώρα ανάγκης, χωρίς τις απώλειες που θα είχε μια άτακτη αποχώρηση.
