Γιατί είναι φανερό ότι κεντρική θέση στο νέο πλαίσιο έχει η σχέση ΗΠΑ-Ρωσίας, με τη δεύτερη να πραγματοποιεί εντυπωσιακή όσο και αναγκαστική επιστροφή και τις πρώτες να επαναχαράσσουν τη στρατηγική τους έναντι της Τεχεράνης (και της Δαμασκού) στη βάση πλέον της διπλωματικής αντιμετώπισης και όχι της στρατιωτικής επιλογής ή των στείρων κυρώσεων. Είναι επίσης φανερό ότι η κατάληξη της Κυριακής επήλθε λόγω αλλαγής πλεύσης της Ουάσιγκτον, που αντελήφθη ότι το Ιράν είναι καθοριστικής σημασίας παράγοντας με τον οποίο χρειάζεται συνεργασία, έστω κι αν αυτό προκαλεί ανησυχίες σε βασικούς τους συμμάχους στην περιοχή.
Οι εξελίξεις αυτές επηρεάζουν τους σχεδιασμούς των άλλων χωρών, π.χ. της Τουρκίας, που βλέπει να αλλάζουν, όχι πάντα υπέρ της, τα δεδομένα και γι' αυτό ανεβάζει τους ρυθμούς και τους τόνους των διπλωματικών της παρεμβάσεων ? επισκέψεις Νταβούτογλου στο Στέιτ Ντιπάρτμεντ, παρουσίαση τουρκικών προσεγγίσεων σε πολιτικά και ακαδημαϊκά ακροατήρια στις ΗΠΑ κ.ά.
«Και η Ελλάδα, κύριε;» για να θυμηθούμε και το προεκλογικό σποτάκι της Νέας Δημοκρατίας. «Η Ελλάδα δεν ασχολείται με αυτές τις εξελίξεις, κύριε; Δεν την αφορούν; Γιατί όταν ήταν για τον βομβαρδισμό της Συρίας δήλωνε αμέσως ''παρούσα''... Γιατί κύριε;».Θα είχε μεγάλο ενδιαφέρον η απάντηση του αντιπροέδρου της κυβέρνησης, υπουργού Εξωτερικών και προέδρου του ΠΑΣΟΚ, στη μικρή μαθήτρια...