Αναγκάστηκε να γυρίσει πίσω στο πατρικό των δύο δωματίων. Εισπράττει 360 ευρώ, γνωρίζοντας πως σε έξι μήνες δεν θα έχει ούτε αυτά. Θα ψάξει για νέα δουλειά αλλά δεν περιμένει πολλά σε μία χώρα που το 36% των ατόμων της ηλικίας του είναι άνεργα. «Είμαι νέος αλλά νιώθω πως τέλειωσα» λέει.
Στη συνέχεια ο δημοσιογράφος μεταφέρει σκηνές από το Πέραμα, όπου μία μητέρα με το παιδί της περιμένουν να εξεταστεί η μικρή στο ιατρείο των Γιατρών του Κόσμου, όπου γιατροί προσφέρουν εθελοντικά τις υπηρεσίες τους στους ανασφάλιστους. Πλέον οι ανασφάλιστοι είναι 3 εκατομμύρια, δηλαδή ένας στους τρεις Έλληνες είναι στο έλεος του Θεού αν του τύχει κάτι. Το ρεπορτάζ αναφέρει πως στην Ελλάδα, όταν τελειώσει το επίδομα ανεργίας, τελειώνουν και τα ασφαλιστικά δικαιώματα.
Η κ. Μαριάνα που περιμένει στο ιατρείο είναι άνεργη, το ίδιο και ο άνδρας της που δούλευε σε ένα ναυπηγείο το οποίο έκλεισε, όπως πολλά άλλα στο Πέραμα, λόγω της κρίσης και του ανταγωνισμού από τις ασιατικές χώρες. Ζουν από τις αποταμιεύσεις τους αλλά και αυτές τελειώνουν.
«Αυτό που ζούμε είναι σοκαριστικό και ντροπιαστικό» λέει ο Νικήτας Κανάκης από την οργάνωση, η οποία αριθμεί 600 γιατρούς που εργάζονται δωρεάν. «Εδώ στο Πέραμα υπάρχουν οικογένειες που ζουν εδώ και μήνες χωρίς ρεύμα» αναφέρει η γιατρός Άννα Μαΐλη. «Τα μεγαλύτερα θύματα της κρίσης είναι τα παιδιά. Οι γονείς δεν μπορούν να πληρώσουν ούτε τα εμβόλια για τα μωρά τους, βλέπω πολλά παιδιά που είναι χρόνια υποσιτισμένα» προσθέτει. Το ρεπορτάζ μεταφέρεται στο Γκάζι, στα γραφεία της Κλίμακας και ο δημοσιογράφος μιλά με τον Άρη Βιολατζή, ο οποίος προσφέρει ψυχική στήριξη σε ανθρώπους που αντιμετωπίζουν σοβαρά προβλήματα. «Όταν δεν υπάρχει ελπίδα, υπάρχει βοήθεια» είναι το σύνθημά τους. Κυρίως προσπαθούν να αποτρέψουν αυτοκτονίες. «Παλιότερα η αυτοκτονία ήταν θέμα ταμπού μεταξύ των Ελλήνων, αλλά πλέον δεν μπορούμε να κλείνουμε τα μάτια» αναφέρει. Ειδικά μετά την αυτοκτονία ενός 77χρονου συνταξιούχου φαρμακοποιού στο Σύνταγμα, προσθέτει το ρεπορτάζ, κάνοντας αναφορά στην υπόθεση που είχε συγκλονίσει το Πανελλήνιο. Αναφέρει πως ο αυτόχειρας άφησε σημείωμα που έλεγε ότι προτιμά να πεθάνει αξιοπρεπώς παρά να ψάχνει στα σκουπίδια.
Από την αρχή της κρίσης οι αυτοκτονίες αυξήθηκαν κατά 43%. «Είναι ένα θλιβερό ρεκόρ» αναφέρει ο κ. Βιολατζής. Το ρεπορτάζ τελειώνει με τον κ. Λέο που εδώ και επτά μήνες είναι άστεγος. Κάποτε ανήκε στη μεσαία τάξη. Εργαζόταν σε ένα γραφείο ταξιδιών και μπορούσε να έχει προνόμια όπως δωρεάν πτήσεις και εκπτώσεις σε πολυτελή ξενοδοχεία. Η επιχείρηση όμως έκλεισε και εκείνος βρέθηκε άνεργος στα 62 του χρόνια. Έχει μία γκρίζα γενειάδα, φιλικά μάτια και τα άσπρα του μαλλιά είναι τυλιγμένα σε κότσο. Μοιάζει περισσότερο με παπά, παρά με άστεγο, αναφέρει το ρεπορτάζ. Ο κ. Λέο σπούδασε στο Λονδίνο και μιλά τέσσερις γλώσσες. Οι αποταμιεύσεις του κράτησαν δύο χρόνια, μετά αναγκάστηκε να βγει στο δρόμο. Προσπαθεί να βρει μία λύση. «Το σημαντικό είναι να σταθώ ξανά στα πόδια μου» αναφέρει.
http://www.nooz.gr/economy/o-eksantlimenos-laos
