Η στροφή προς το Κέντρο

Του ΑΔΑΜ ΓΙΑΝΝΙΚΟΥ Με τα εργατικά στρώματα και τη μεσαία τάξη υπό εξαφάνιση, η στροφή προς το Κέντρο για ένα αριστερό κόμμα που διεκδικεί την εξουσία είναι ψευδοδίλημμα, καθώς περιγράφει μια διαδικασία αλλαγής ύφους και όχι αλλαγής ουσίας της πολιτικής. Και ουσία είναι να απευθυνθείς συγκροτημένα στις παραγωγικές εκείνες δυνάμεις της κοινωνίας που ισοπεδώνονται από το Μνημόνιο.Τους ανώνυμους ανέργους, όχι τους αστέγους της διαπλοκής, τον κόσμο της εργασίας που ζει με 500 ευρώ το μήνα από 1.000, όχι τους εισοδηματίες που ζουν με 5.000 από 10.000, τους επιχειρηματίες που διαχειρίζονται τους ισολογισμούς τους με σοβαρότητα και ευθύνη απέναντι στο πολύτιμο ανθρώπινο κεφάλαιο, όχι αυτούς που προκειμένου να μη χάσουν τον προνομιακό τρόπο ζωής τους προτιμούν να βουλιάξουν τις επιχειρήσεις τους, ζητώντας τα ρέστα από την κοινωνία.

Ενα αριστερό κόμμα εξουσίας πρέπει να είναι μπροστάρης και να λέει καθαρές κουβέντες. Κυρίως, όμως, πρέπει να εκφράζει την κοινωνική πλειοψηφία με το ελάχιστο κοινό πολλαπλάσιο του οράματος που δικαιολογεί τη διεκδίκηση της εξουσίας. Οφείλει ο πολιτικός ηγέτης ενός τέτοιου κόμματος να αναλύσει τους κοινούς και μη κοινούς πρώτους παράγοντες στη μέγιστη δύναμή τους και να ζητήσει συμπόρευση. Και αυτό το ελάχιστο κοινό πολλαπλάσιο, εκτός από την καθολική ούτως ή άλλως απαίτηση για κατάργηση των Μνημονίων, αφορά: 1) κράτος δικαίου και 2) παραγωγική ανασυγκρότηση με σαφείς ταξικές προτεραιότητες. 

Η στροφή προς το Κέντρο, όπως διατυπώνεται από τους διαπλεκόμενους του δικομματισμού, προκαταλαμβάνει για λογαριασμό τους τα αιτήματα της πλειοψηφίας. Το Κέντρο προβάλλεται εκ των προτέρων, από αυτούς που αυτοχαρακτηρίζονται κεντρώοι, ως το αυτονόητο και μοναδικό πεδίο άσκησης δικαιοσύνης και παραγωγικής ανασυγκρότησης. Με λίγα λόγια, η στροφή προς το Κέντρο πρέπει να γίνει γιατί οι κεντρώοι είμαστε η λύση επειδή το λέμε εμείς.

Κάνοντας την κρίση ευκαιρία, οι δοκιμασμένοι αποτυχημένοι του παρελθόντος ζητούν να αναβαπτιστούν. Είναι ο μόνος τρόπος γι' αυτούς να δημιουργήσουν κάτι που να μοιάζει με κοινωνική πλειοψηφία. Κατ' επίφασιν πλειοψηφία, καθώς αποτελεί δημοσκοπική συνάθροιση ετερόκλιτων και αλληλοαναιρούμενων κοινωνικών σχηματισμών με συγκολλητικό στοιχείο, αν όχι την πρόσβαση στην εξουσία, τουλάχιστον τη διασφάλιση εγγυήσεων ατιμωρησίας όταν αυτή χαθεί. Για να πετύχει η συνταγή τους, χρειάζονται ένα κέντρο βάρους, ένα σημείο αναφοράς κάπου ανάμεσα, όλως τυχαίως εκεί που βρίσκονται οι ίδιοι.

Αυτό το σχήμα δεν έχει καμία ελπίδα στο διεθνές στερέωμα. Γιατί πουθενά κανείς δεν βγήκε από μια εθνική καταστροφή και μια παγκόσμια κρίση κάνοντας στροφή προς το Κέντρο ή στρίβοντας γενικώς. Την αντιμετώπισε, την ξεπέρασε και την έκανε δίδαγμα κάνοντας στροφή προς την πραγματική πλειοψηφία, που διαμορφώνεται από τις ανάγκες και τη συνεννόηση των πολλών και όχι τις επιθυμίες και τις διαταγές των λίγων.
Και αυτός είναι ένας καλός λόγος για να βλέπεις με αισιοδοξία το μέλλον.
a.giannikos@eleftherotypia.net