Δεν μπορεί να αποκληθεί δικαστήριο το δικαστήριο στην Τουρκία. Να με συγχωρείτε που σε αυτό το άρθρο αναγκάζομαι να το αποκαλώ δικαστήριο. Είδατε και εσείς τι συνέβη. Διαβάσατε τις ποινές που επιβλήθηκαν. Ο κόσμος έγινε μάρτυρας των δικαστηρίων του Χίτλερ, των δικαστηρίων του Στάλιν και των δικαστηρίων των Μουσολίνι, Φράνκο και Σαλαζάρ. Δεν διαφέρουν καθόλου απ’ αυτά τα δικαστήρια στην Τουρκία, έτσι δεν είναι; Αν υπήρχε θανατική ποινή, οι δεκαοκτώ διά βίου φυλακίσεις θα ήταν απαγχονισμοί τώρα. Και όλοι θα απαγχονίζονταν. Αυτό δεν έχει καμία απολύτως σχέση με το δίκαιο. Πρόκειται απλώς για πολιτική εκδίκηση. Ένας ρεβανσισμός. Σύμφωνα με κάποιους, είναι ξεκαθάρισμα λογαριασμών πολιτικών - στρατιωτικών. Αυτή είναι μια αξιολόγηση που απλώνει βούτυρο στο ψωμί του Ταγίπ Ερντογάν. Υπέταξε δήθεν τον στρατό. Έφερε, λέει, τη δημοκρατία. Εξανέμισε, λέει, τις πιθανότητες πραξικοπήματος. Όλα αυτά είναι ανοησίες.
Οι αποφάσεις που λήφθηκαν στην υπόθεση Εργκένεκον αποτελούν την αρχή του τέλους για τον Ερντογάν. Μπορεί να αρχίσει από τώρα η αντίστροφη μέτρηση. Όπως καμία τυραννία στην ιστορία δεν μένει ατιμώρητη, έτσι και αυτή δεν πρόκειται να μείνει. Μία ρεβανσιστική κίνηση ακολουθείται πάντα από μια άλλη. Όσο και αν ήταν το όπλο του Ερντογάν η αντίδραση του λαού κατά του στρατού που ήταν ο αρχιτέκτονας των φασιστικών πραξικοπημάτων, σίγουρα θα φέρει το τέλος του η αυξανόμενη συμπάθεια που άρχισε να τρέφει ο λαός προς τον στρατό, ο οποίος αδικήθηκε. Μήπως δεν αντιλαμβάνεται πώς μετατράπηκε σε συμπάθεια η οργή προς τον στρατό; Δεν ωφελούν σε τίποτε άλλο, εκτός από την αύξηση της εκτίμησης προς τον στρατό, οι υπερβολικά υψηλές ποινές φυλάκισης που επιβλήθηκαν σε πάρα πολλούς στρατηγούς με κατηγορίες των οποίων τα στοιχεία δεν έχουν αποδειχθεί.
Αν τώρα συμβούν στην Τουρκία αυτά που γίνονται στην Αίγυπτο, δεν θα εκπλαγώ καθόλου αν επέμβει ο στρατός και επιληφθεί της κατάστασης. Σε τι διαφέρει ο Ερντογάν από τον Μόρσι; Είναι και οι δύο ρίζες του ίδιου δέντρου. Είναι αμφότεροι Αδελφοί Μουσουλμάνοι.
Πώς έγιναν δεκτές εδώ σε εμάς οι καταστάσεις αυτές στην Τουρκία; Πριν λίγο μιλούσε στην τηλεόραση ο υπουργός εξωτερικών Κουτλάι Ερκ. Είπε το εξής αξιολογώντας τις αποφάσεις για την Εργκένεκον: «Αν δεν είχε διαπραχθεί έγκλημα, μήπως θα επιβάλλονταν αυτές οι ποινές»; Αν αυτή είναι η νοοτροπία του ΡΤΚ, το οποίο ετοιμάζεται να σχηματίσει κυβέρνηση, τότε την έβαψε η κοινωνία. Δεν λογαριάζω καθόλου τα υπόλοιπα κόμματά μας. Είναι όλοι σαν μαστραπάδες του Ερντογάν. Ο Κουτλάι Ερκ του ΡΤΚ, που τοποθετήθηκε στο υπουργείο εξωτερικών στην προσωρινή κυβέρνηση, είναι άλλωστε ο καθρέφτης της νέας κυβέρνησης του ΡΤΚ στο Κυπριακό. Κοιτάξτε τις δηλώσεις στις οποίες προέβη από τότε που κάθισε σε εκείνον τον θώκο. Ασχολείται με την αντίκρουση των ελληνοκυπριακών θέσεων. Απαντάει συνεχώς στον Κασουλίδη. Σε τι διαφέρει από αυτά που κάνουν οι πιο φανατικοί εθνικιστές μας; Πάντα έχει δίκαιο η τουρκική πλευρά και άδικο η ελληνική.
Είναι δύσκολα τα πράγματα για εμάς, αν ακόμα δεν έχουμε καταφέρει να δημιουργήσουμε ένα πολιτικό οικοδόμημα στο οποίο οι κυβερνήσεις στην Τουρκία να μην μπορούν να μας εξουσιάζουν. Τότε δεν θα μπορέσουμε να εμποδίσουμε τη μεταφορά εδώ όσων κακών υπάρχουν στην Τουρκία. Και αυτό μπορούμε να το κάνουμε μόνο συμφωνώντας με τους Ελληνοκύπριους με τη δική μας βούληση εκτός της πρωτοβουλίας της Τουρκίας. Είναι άραγε περισσότεροι όσοι στέκονται όρθιοι από τους κόλακες ανάμεσά μας; Αυτό δεν το ξέρω.http://www.politis-news.com/
