Το άρθρο θεωρεί δικαιολογημένες τις αμερικανικές επιφυλάξεις σχετικά με την παροχή οπλισμού στους αντικυβερνητικούς μαχητές της Συρίας, καθώς αυτός θα μπορούσε να καταλήξει σε ομάδες που ελέγχονται από την Αλ Κάιντα. Η δημιουργία μάλιστα μιας ζώνης απαγόρευσης πτήσεων θα μπορούσε να επιτρέψει την κατάληψη μέρους ή ολόκληρης της Συρίας από τους εξτρεμιστές, συμπεριλαμβανομένων των χημικών της όπλων.
Το τίμημα που θα πρέπει να αξιώσει ο Πρόεδρος Ομπάμα από τον Ερντογάν για την ενίσχυση της αμερικανικής στήριξης πρέπει να είναι ο αποκλεισμός του τουρκικού εδάφους στους μουσουλμάνους εξτρεμιστές που προσεδαφίζονται καθημερινά στο αεροδρόμιο Hatay με προορισμό τη Συρία. Η Τουρκία θα πρέπει επίσης να είναι περισσότερο συνεργάσιμη με τους Αμερικανούς αξιωματούχους που δρουν κρυφά στη νότια Τουρκία (η Ιορδανία είναι περισσότερο συνεργάσιμη σε αυτό το θέμα), ενώ θα πρέπει να καταδικάσει ευθαρσώς τους εξτρεμιστές μουσουλμάνους, με στόχο την περιθωριοποίησή τους, ακόμη και εάν εναντιωθεί με αυτόν τον τρόπο σε μια φιλική προς τους εξτρεμιστές τουρκική κοινή γνώμη.
Οι ΗΠΑ επίσης θεωρούν ότι μια κατάρρευση του καθεστώτος θα μπορούσε να οδηγήσει στην διάλυση της Συρίας και σε έναν πόλεμο μεταξύ των εθνοτικών ομάδων και γι’ αυτό το λόγο προωθούν την ειρηνευτική λύση σε συνεργασία με τη Ρωσία. Ο Ερντογάν, όπως επισημαίνεται, θα πρέπει να αντιληφθεί ότι δεν είναι δυνατή μια ευρεία αμερικανική επέμβαση στη Συρία που θα εκτόνωνε άμεσα την κρίση, καθώς αποκλείεται η χρήση χερσαίων δυνάμεων. Σημειώνεται επίσης ότι η Τουρκία οφείλει να ακολουθεί μια πιο ουδέτερη στάση έναντι των αντιτιθέμενων ομάδων της συριακής αντιπολίτευσης, απομακρυνόμενη από την φιλο-σουνιτική της στάση και την προνομιακή στήριξη της σουνιτικής Μουσουλμανικής Αδελφότητας. Στη μεταβατική κυβέρνηση που θα σχηματισθεί μετά την πτώση του καθεστώτος Άσσαντ, με βάση ένα κοσμικό Σύνταγμα, θα πρέπει να συμμετέχουν όλες οι εθνοτικές ομάδες, οι Αλαουίτες, οι Χριστιανοί, οι Δρούζοι και οι Σουνίτες.
Η Τουρκία παράλληλα θα πρέπει να αποκαταστήσει τις προβληματικές της σχέσεις με την σιιτική ηγεσία του Ιράκ, λόγω της στήριξης που παρείχε στην σουνιτική αντιπολίτευση στις εκλογές του 2010, ενώ τον προηγούμενο μήνα προέβη σε μια επικερδή συμφωνία μεταφοράς πετρελαίου από το ιρακινό Κουρδιστάν, παρά την έντονη διαφωνία της Βαγδάτης.
Οι ηγέτες της Τουρκίας θα πρέπει να αναγνωρίζουν τέλος ότι δεν μπορούν να διεκδικούν μια περιφερειακή ή διεθνή επέμβαση στη Συρία, ενώ διαλέγονται με τη Χαμάς στη Γάζα και επικρίνουν το Ισραήλ για τις αεροπορικές επιθέσεις κατά μεταφερόμενου οπλισμού από τη Συρία στην Χεζμπολάχ του Λιβάνου.
http://www.bloomberg.com/news/2013-05-15/how-obama-and-erdogan-can-start-to-end-syria-s-war.html
