Αν
ανατρέξουμε προσεκτικά στα όσα δήλωσε ή στα όσα άφησε να διαρρεύσουν ο
υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ Κέρι λίγο πριν, στη διάρκεια και αμέσως μετά
την τελευταία επίσκεψή του στη Μόσχα, η παράταση των κυρώσεων σε βάρος
της Ρωσίας για την Ουκρανία αποτυπώνει την αμηχανία της αμερικανικής
πλευράς. Αμηχανία όχι για το αν πρέπει να τερματισθούν οι κυρώσεις που
είναι πλέον παραφωνία στην ολοένα και στενότερη συνεργασία των δύο χωρών
στην Ευρύτερη Μέση Ανατολή, αλλά για τις αντιδράσεις στο εσωτερικό των
ΗΠΑ.Ηδη η στροφή της Ουάσιγκτον προς την κατεύθυνση εξομάλυνσης και προσέγγισης με το Ιράν έχει φέρει τα δύο τελευταία χρόνια τον Λευκό Οίκο και το Στέιτ Ντιπάρτμεντ σε μετωπική αντιπαράθεση με τα δύο ισχυρότερα λόμπι της αμερικανικής πρωτεύουσας, το φιλοϊσραηλινό και το σαουδαραβικό, με αντιδράσεις που δεν έχουν ακόμη κατασιγάσει και θα μπορούσαν να επηρεάσουν την προεκλογική εκστρατεία γιά την κάλπη του Νοεμβρίου του 2016. Με αυτά τα δεδομένα είναι αδιανόητο για τους Ομπάμα - Κέρι να αναλάβουν αυτήν τη στιγμη το ταυτόχρονο κόστος όχι της άρσης αλλά μιας κάποιας ελάφρυνσης των κυρώσεων ή έστω μιας αισιόδοξης δημόσιας τοποθέτησης για την εξεύρεση συμβιβαστικής λύσης στην Ουκρανία.
Συμβιβαστική λύση που δεν μπορεί να είναι τίποτε άλλο παρά με τον έναν ή με τον άλλον τρόπο ντε γιούρε αναγνώριση της προσάρτησης της Κριμαίας από τη Ρωσία με ταυτόχρονη ντε φάκτο αποδοχή της απόσχισης των δύο ανατολικών επαρχιών από τον έλεγχο του Κιέβου.
Το πρόβλημα δεν είναι τόσο το βραχυκύκλωμα και η αμηχανία της Ουάσιγκτον όσο η διάσπαση της ΕΕ ανάμεσα σε αυτούς που θέλουν, όπως η Ιταλία, εδώ και τώρα τερματισμό των κυρώσεων, αυτούς που τις παρακάμπτουν ή τις αγνοούν με μονομερείς ενέργειες όπως η Γερμανία με τον υποθαλάσσιο αγωγό Northstream 2 και αυτούς που θα ήθελαν διαιώνιση της ψυχροπολεμικής αντιπαράθεσης όπως η Πολωνία και οι Βαλτικές Χώρες. Αργά αλλά σταθερά οι κυρώσεις κατά της Ρωσίας μετατρέπονται σε ενδοαμερικανικό, ενδοευρωπαϊκό και διατλαντικό πρόβλημα που θα προκαλέσει μεγαλύτερο πολιτικό κόστος στη Δύση από επιπρόσθετο οικονομικό κόστος πέραν αυτού που έχει μέχρι σήμερα υποστεί η Ρωσία.
Μόνο στη σκιά καταλυτικών εξελίξεων στη Μέση Ανατολή θα μπορούσαν οι ΗΠΑ, εν μέσω της κορύφωσης της προεκλογικής εκστρατείας, να αναλάβουν το κόστος μιας ντε γιούρε αποδοχής των τετελεσμένων στην Ουκρανία που είναι προϋπόθεση για την άρση των κυρώσεων.
kapopoulos@pegasus.gr
