Η ΑΠΟΤΥΧΙΑ ΤΣΙΠΡΑ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΔΙΑΦΘΟΡΑΣ

Αλέξανδρος ΤάρκαςΟ πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας, κατά τη χθεσινή ομιλία του στην Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ, δεν παραδέχθηκε το διαπραγματευτικό Βατερλό του έναντι των ξένων δανειστών, αλλά τουλάχιστον ομολόγησε ότι η κυβέρνησή του απέτυχε (ή, έστω, έχει υστερήσει απελπιστικά) στην καταπολέμηση της φοροδιαφυγής και της διαφθοράς.Ασφαλώς, δεν ενδιαφέρουν ή ενδιαφέρουν ελάχιστα τα βαθύτερα κίνητρα της δημόσιας ομολογίας του πρωθυπουργού: πιστεύει, πραγματικά, ότι όφειλε να έχει ήδη πράξει κάτι χειροπιαστό προς αποκατάσταση της φορολογικής και κοινωνικής δικαιοσύνης και προς τόνωση των πενιχρών δημοσίων εσόδων; Συνειδητοποίησε ότι, προεκλογικά, είχε ανεβάσει τον πήχη των προσδοκιών πολύ ψηλά; Κατάλαβε ότι δεν μπορεί να προσφέρει ούτε ένα δυο μεγάλα ονόματα στους ξένους δανειστές, όπως συνέβη, δυστυχώς, και επί της προηγούμενης κυβέρνησης; Ή, όπως υποπτεύονται αρκετοί, επιθυμεί ακόμη να εντοπίσει κάποιες προκλητικές υποθέσεις, αλλά η κυβέρνηση δεν προλαβαίνει να τις προσφέρει προς «θέαμα» στον λαό, ενώ θα το ήθελε τώρα που πλησιάζει η μέρα που θα αδυνατεί να προσφέρει «άρτο»;

Εκτός από αυτά τα ερωτήματα ή την όποια δίκη προθέσεων, ενδιαφέρουν πολύ περισσότερο τα πραγματικά περιστατικά που δείχνουν ότι η κυβέρνηση δεν προχωρεί συγκροτημένα στις απαραίτητες έρευνες στο εσωτερικό και το εξωτερικό. Για την ακρίβεια, δεν έχει κάνει τίποτα απολύτως με την εξαίρεση (πάλι καλά) της ενοποίησης των περίφημων «λιστών» («Λαγκάρντ» και άλλων) προς υπέρβαση νομικών δυσχερειών, προς καλύτερο συντονισμό της ερευνητικής εργασίας και εξοικονόμηση στελεχών.

Ξένες διπλωματικές πηγές και στελέχη (επίσης ξένων) εταιριών που ειδικεύονται σε πολύπλοκες οικονομικές έρευνες διεθνώς αναφέρουν, σχεδόν ειρωνικά, ότι ούτε και η σημερινή κυβέρνηση αύξησε το προσωπικό που ασχολείται με τις τόσο πολλές και τόσο δύσκολες υποθέσεις ούτε και έχει υπάρξει ουσιαστική συνεργασία με το εξωτερικό, ώστε να συλλεχθούν αποδεικτικό υλικό ή και απλές ενδείξεις. Προσθέτουν ακόμα ότι, αν περάσουν άλλοι δυο τρεις μήνες απραξίας, ολιγωρίας ή καθυστερήσεων, τότε η κυβέρνηση θα έχει χάσει οριστικά το παιχνίδι της διαφάνειας. Μαζί μάλιστα με την οικονομική ασφυξία (όποια και αν είναι η εξέλιξη του διαλόγου με τους δανειστές), η κατάσταση θα παραπέμπει σε αφρικανική μπανανία ή σε καταρρέον καθεστώς χώρας του Συμφώνου της Βαρσοβίας τη δεκαετία του '80.

Οι ίδιες πηγές επισημαίνουν ότι επί κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, που υποτίθεται ότι στηρίζει τις εταιρίες του ευρύτερου δημόσιου τομέα, καταγράφεται και ένα πολύ περίεργο περιστατικό που, είτε σκόπιμα είτε εξ αμελείας, θίγει το καλώς εννοούμενο δημόσιο συμφέρον. Ο υπουργός Παραγωγικής Ανασυγκρότησης Π. Λαφαζάνης (ο ίδιος που προ διμήνου ανέμενε ταχεία βοήθεια 5-6 δισ. ευρώ από τη Μόσχα, χωρίς οι Ρώσοι αξιωματούχοι να έχουν, φυσικά, υποσχεθεί τίποτα σχετικό) τάχθηκε κατηγορηματικά κατά του σχεδίου εγκατάστασης πλωτού τερματικού σταθμού υγροποιημένου φυσικού αερίου (LNG) στη θαλάσσια περιοχή της Καβάλας. Ο κ. Λαφαζάνης δεν συγκινήθηκε από το στοιχείο ότι το σχέδιο θα ωφελούσε την κρατική ΔΕΠΑ και, πιθανώς, θα προσέλκυε ξένους επενδυτές από τη Μέση Ανατολή. Ούτε και προβληματίστηκε από το γεγονός ότι ιδιωτικά συμφέροντα σχεδιάζουν άλλο πλωτό σταθμό LNG στην ευρύτερη περιοχή και ότι, ως γνωστόν, δύο παρόμοια σχέδια δεν χωρούν στο Αιγαίο. Ισως, σε αυτό το θέμα, είναι υπέρ των ιδιωτικοποιήσεων!
Αλέξανδρος Τάρκας
* Εκδότης του περιοδικού «Αμυνα & Διπλωματία» και σύμβουλος ξένων εταιριών μελέτης επιχειρηματικού ρίσκου για τη ΝΑ Ευρώπη.