Αλλά η ειρωνεία (αν είναι) προδίδει αδυναμία. Το θέμα για
πολλοστή φορά είναι: Πώς μπορούμε να εκδικηθούμε και να καταστρέψουμε με
οποιοιδήποτε τρόπο ο,τιδήποτε Ευρωπαϊκό. Αλλά πρώτα πρέπει να
συνειδητοποιήσουμε ότι πολιορκούμαστε από εγχώριους πεμπτοφαλαγγίτες: οι
γερμανοτσολιάδες είναι μόνιμο φαινόμενο σε όλη την ιστορία μας, τους
καμαρώνουμε και σήμερα στην Βουλή, στις εφημερίδες, στις τηλεοράσεις. Κι
η δεξιά είναι μονίμως προδοτική, με ελάχιστες εξαιρέσεις.
Να εκδικηθούμε την Ευρώπη, λοιπόν, το οφείλουμε, στον
πολιτισμό, στους σκοτωμένους μας, στον εαυτό μας. Γιατί δεν υπάρχει
αχρειότητα, δεν υπάρχει αθλιότητα, ύβρις, προσβολή, σαρκασμός, χλεύη,
λοιδορία, πρόκληση, που να μην έχει χρησιμοποιηθεί εναντίον όχι απλώς
της Ελλάδας, αλλά εναντίον ό,τιδήποτε συμβολίζει την Ελλάδα. Μας
αντιμετωπίζουν σαν να έχουμε κάνει το μεγαλύτερο έγκλημα στον κόσμο, που
μεταξύ μας το έχουμε διαπράξει: Είμαστε οι αιώνιοι δανειστές τους και
δεν ζητάμε τα δανεικά. Τολμάμε και υπάρχουμε έστω και σαν καρικατούρες,
γι’ αυτό και όταν ο Φρόϋντ ανέβηκε στην Ακρόπολη έπαθε κρίση (“αλλόκοτο
αίσθημα-Erlebnis”) και ψέλλισε: «δεν πιστεύω
ότι υπάρχουν πράγματι όσα έχω μάθει στο σχολείο!» -ψυχαναλύστε τον,
καρικατούρες! Πράγματι όλη η ουσία κρύβεται στο: «πράγματι», Ζίγμουντ;
Πέντε ολόκληρα χρόνια και πλέον, οι ευρωπαϊκές εφημερίδες,
τηλεοράσεις, ειδησεογραφεία, ηλεκτρονικά μέσα, οι ευρωπαίοι πολιτικοί,
αξιωματούχοι και υπάλληλοι του γραφειοκρατικού φασιστικού τέρατος της
Ε.Ε, η ευρωπαϊκή μορφή της Χρυσής Αυγής, πολιτικάντηδες της δεκάρας από
χώρες που έπρεπε να πληρώνουν επ’ άπειρον για τα εγκλήματά τους εις
βάρος της ανθρωπότητας (οι Εβραίοι έχουν τον απεριόριστο θαυμασμό μου
για τον τρόπο που ξευτιλίζουν τους, χωρίς δική τους θρησκεία και
πολιτισμό, Ευρωπαίους ημιβάρβαρους. εύχομαι να τους αφαιμάζουν
οικονομικώς επ’ άπειρον και κυρίως τους Γερμανούς και τους Εγγλέζους.
αυτοί είναι οι δολοφόνοι τους άλλωστε, όχι τα θύματά τους οι
Παλαιστίνιοι), όλος αυτός ο συρφετός του ευρωπαϊκού τσίρκου βρίζει,
κινδυνολογεί, απειλεί, τηλεσιγραφεί και χυδαιολογεί εναντίον της
Ελλάδος, νομίζοντας ότι δεν καταλαβαίνουμε πως πίσω απ’ τις επιθέσεις
τους κρύβεται η κραυγαλέα μειονεξία τους που είναι ετερόφωτοι, που χωρίς
τον ελληνικό, και τον ρωμαϊκό, πολιτισμό θα ήταν ακόμα (και επισήμως)
οι «βάρβαροι της Δύσης», όπως τους ονόμαζαν οι Ρωμαίοι, όχι εμείς.
Κρύβουν τα αίτια λοιπόν και καλά κάνουν, αυτοί που δεν κατάφεραν να βρουν λέξεις για να εκφράσουν ό,τι έβλεπαν και ένοιωθαν. Οι πρόγονοι της Ευρωπαϊκής Ενωσης-Ιεράς Συμμαχίας συνεννοούνταν δηλαδή με νοήματα επί αιώνες, αν και δεν ήσαν κωφάλαλοι και σύγχρονοί τους λαοί είχαν ήδη αναπτύξει πλήρη ή επαρκή γλωσσικά συστήματα.
Αλλά με τέτοια αντιπαράθεση-σαπουνόφουσκα δεν κερδίζουμε τίποτα, εκτός από μια στιγμιαία εκτόνωση. Όμως το έγκλημα των Ευρωπαίων εις βάρος μας, και άλλων λαών, είναι αιώνιο. Τι κάνουμε λοιπόν, γιατί ανεχόμαστε αυτήν την συνεχιζόμενη καθημερινή ταπείνωση και διαπόμπευσή μας παγκοσμίως; Γιατί δεν έχουμε ένα σχέδιο αντιμετώπισης και της οικονομικής κατοχής και των, κατά συρροήν και καθ’ έξιν, Ευρωπαίων δολοφόνων;
Επειδή δεν έχουμε καμμία ιστορική συναίσθηση, επειδή έχουμε θέσει εαυτόν εκτός Ιστορίας. Επειδή δεν θέλουμε να αντεπεξέλθουμε στις ευθύνες μας, επειδή προτιμάμε τον παράδεισο του ψευδοεπαναστατικού νεκροταφείου, και πολλά άλλα. Επειδή περηφανευόμαστε για τον εμφύλιο, τόσο αναποτελεσματικά αφελείς είμαστε, και τον συνεχίζουμε, θεωρώντας το επαναστατικό επίτευγμα. Αλλοιώς θα ντρεπόμασταν, οι φασιστικές χώρες του Άξονα και οι συνεργάτιδες τους χώρες να μας ταπεινώνουν από το 1945 μέχρι σήμερα.
Έχουμε όμως ένα τεράστιο εθνικό χρέος. Όχι το λογιστικό, επονείδιστο και επαχθές των Ευρωπαίων. Έχουμε εθνικό χρέος να θέσουμε έναν στόχο: Να γίνουμε αυτάρκεις, επιτέλους. Και να εκδικηθούμε τους Ευρωπαίους, με κάθε τρόπο. Τι κρίμα που ο ΕΛΑΣ δεν ξεπάστρεψε μέχρι ενός τους Γερμανούς όταν το ‘βαλαν στα πόδια σαν οργανωμένοι λαγοί, κι από κοντά τους Ιταλούς και τους Βούλγαρους που έκαναν αντίστοιχες θηριωδίες (αλλά οι Βούλγαροι έγιναν αμέσως υπαρκτοσοσιαλιστές, όπως οι μισοί Γερμανοί, δικαιώνοντας τον επαναστατικό διεθνισμό).
Και ποιος θα πληρώσει για την ψυχολογική φθορά, ταπείνωση και συντριβή του ελληνικού λαού επί πέντε χρόνια; Γιατί να υποχρεώνομαι εγώ, να καταδέχομαι να ασχοληθώ (αδόκιμο σχήμα, επιτρέψτε μου) με τον Σόϊμπλε, τον Γιούνκερ, τον Σουλτς, τον Κάμερον, τους Φαϊνάνσιαλ Τάιμς, τις εφημερίδες των ΗΠΑ, γιατί να ξοδεύω τον χρόνο μου να τους διαβάζω, να εκνευρίζομαι, να απαντάω, να χαλάω έστω κι ένα δευτερόλεπτο για τους λευκούς ευρωπαίους χριστιανούς εγκληματίες φασίστες και ναζιστές; Ως συγγραφέας, έχω πολύ πιο ενδιαφέροντα θέματα να ασχοληθώ, να διαβάσω και να γράψω, αλλά όταν ο λαός και το έθνος τελούν υπό οιονεί κατοχή παραμερίζονται όλα. Ωστόσο, δεν παύει οι Ευρωπαίοι να μας έχουν στο χέρι: Η καθημερινότητά μας και η ψυχολογία μας καθορίζονται απ’ αυτούς. Πρόκειται για ένα ακόμη έγκλημα. Δεν είναι ικανός λόγος όμως που δεν μπορούμε ούτε ένα προσωπικό ή συλλογικό μποϊκοτάζ να κάνουμε στους Ευρωπαίους και στα προϊόντά τους.
Και τρεις ειδήσεις που θα έπρεπε να είναι πρωτοσέλιδες: 1) βρέθηκαν ίχνη Νεάντερνταλ στην Νάξο 2) απακαλύφθηκαν νεά στοιχεία για την λεγόμενη ινδοευρωπαική γλώσσα προκαλώντας νέες διεθνείς επιστημονικές διαφωνίες για την προέλευση της ελληνικής 3) οι Έλληνες της Μαριανούπολης ζητάνε βοήθεια από την Ελλάδα (και σπεύδει αγωνιώσα η κ. Χριστοδουλοπούλου και ο αγωνιών κ. Χριστόπουλος: το έτυμον του επωνύμου τους ίσως μας διαφωτίσει), την Ελλάδα που δεν τολμάει ούτε σήμερα να θέσει θέμα Δουβλίνου 2 και πλημμυρίζει από κατατρεγμένους που δεν ξέρουν ούτε τι να κάνουν εδώ ούτε τι να κάνουμε εμείς μ’ αυτούς, οι καλές μας προθέσεις περιπλέκουν και δεν αρκούν. Και στην επέτειο του Διστόμου ποιος παρευρέθηκε; Ο πρόεδρος της Δημοκρατίας, η πρόεδρος της Βουλής, ποιος υπουργός;
Ο λόγος τώρα στους φιλευρωπαϊστές, ώστε να φανεί ανάγλυφα το γεγονός: δεν πρόκειται να ανακάμψουμε ποτέ.
Α) Πασχάλης Κητρομηλίδης, καθηγητής στο ΕΚΠΑ, έχει ασχοληθεί ιδιαίτερα με τον περίφημο ελληνικό διαφωτισμό και τον Ρήγα. Τι απεκόμισε; «Ακόμη και στους κόλπους της ενωμένης Ευρώπης, όπου το μνημειώδες, αν και επίπονο πείραμα της υπερεθνικής ολοκλήρωσης, παρουσιάζει την καλύτερη ίσως ελπίδα της ανθρωπότητας». (Βήμα, 24-5). Το «πείραμα… παρουσιάζει …. την καλύτερη ελπίδα». Ελληνικά πρώτης ποιότητος, ανάλογα του περιεχομένου. Η χειρότερη ελπίδα ποια να είναι, άραγε;
Β) Θεόδωρος Γεωργίου, καθηγητής Πολιτικής Φιλοσοφίας και Αισθητικής Θεωρίας στο Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης. «Πώς μπορεί μια Ευρώπη, η οποία έχει αναλάβει να διεκπεραιώνει ένα τόσο μεγαλεπήβολο έργο παιδείας και αγωγής της ανθρωπότητας, να το επιτελεί, όταν η ίδια ως οντότητα καθίσταται ένας γραφειοκρατικός και τεχνοκρατικός μηχανισμός κατά το πρότυπο της ευρωζώνης;» (Συντακτών, 3-6). Ας ρωτήσει τους λαούς άλλων ηπείρων και τους Κύπριους για την παιδεία και την αγωγή. Η παράκλητος Ευρώπη απαιτεί απ’ την κυβέρνηση 10% αύξηση στο ΦΠΑ του ηλεκτρικού και 23% ΦΠΑ στα τρόφιμα. Στην ΕΕ οι αντίστοιχοι πόσο είναι; Είναι συγκινητικό πάντως που οι πανεπιστημιακοί μιλάνε επ’ ονόματι της
ανθρωπότητας (που ελπίζει στους δολοφόνους της).
Και το θεμελιώδες ερώτημα: τι περιμένει η κυβέρνηση από την Ευρώπη; Πότε η Ευρώπη, όχι μας βοήθησε, αλλά συντάχθηκε με το διεθνές δίκαιο σε διάφορα εθνικά μας θέματα; Τι περιμένει η κυβέρνηση και μιλάει, αυτοδιασυρόμενη, για ευρωπαϊκή ολοκλήρωση και δημοκρατία (πότε είχαν ή κατάλαβαν από δημοκρατία αυτοί;) και τι περιμένουμε κι εμείς, ο φυγόμαχος πλέον λαός των «κινητών» και της αδράνειας, από την Ευρώπη;
Την απάντηση δίνουν ο Γοργοπόταμος και η Δρέσδη.
ΥΓ: Εδω και τρία χρόνια έχω γράψει ότι οι δειλοί Ευρωπαίοι
δολοφόνοι μας απειλούν και δεν θα διακινδυνεύσουν ποτέ να χάσουν τα
δανεικά. Τώρα το ‘γραψαν οι Φαϊνάνσιαλ και αναδημοσιεύθηκε παντού. Απ’
το 1821 και μετά ο δανεισμός μας είναι πρωτίστως ψυχολογικός, όπως
καταλαβαίνετε. (Περισσότερα στο σχετικό άρθρο του εξαιρετικού Δελαστίκ
στο ΄Εθνος, 16-5).
