Σε κατάσταση πολιορκίας...

Ο στρατηγός Ντε Γκολ επανήλθε στην εξουσία το 1958, ενώ μαινόταν από το 1954 ο πόλεμος στην Αλγερία. Για να μπορεί να αντιμετωπίσει την ανταρσία του FLN αλλά και την τρομοκρατική δράση των Γάλλων εξτρεμιστών του OAS διαμόρφωσε εργαλεία εκτάκτων εξουσιών και τα ενέταξε στο νέο Σύνταγμα: Το άρθρο 16 που επιτρέπει στον Πρόεδρο να κηρύσσει στρατιωτικό νόμο για συγκεκριμένο χρονικό διάστημα με μόνο περιορισμό την απρόσκοπτη λειτουργία του Κοινοβουλίου, αλλά και το άρθρο 49 παράγραφος 3 που επιτρέπει στην κυβέρνηση να καταθέσει νομοσχέδιο στην Εθνοσυνέλευση, το οποίο επικυρώνεται χωρίς συζήτηση και χωρίς ψηφοφορία αν σε διάστημα τριών ημερών δεν κατατεθεί και δεν υπερψηφισθεί πρόταση μομφής!Τη διαδικασία αυτή, που όταν την χρησιμοποιούσαν οι κυβερνήσεις της Δεξιάς η Αριστερά μιλούσε για πραξικοπηματική επιλογή και εκτροπή από την ομαλότητα, την χρησιμοποίησαν για δεύτερη φορά μέσα σε λίγους μήνες οι Ολάντ - Βαλς για να ανταποκριθούν στις δεσμεύσεις τους απέναντι στις Βρυξέλλες και το Βερολίνο για μεταρρυθμίσεις - διαρθρωτικές αλλαγές.

Προχθές το βράδυ, ο πρωθυπουργός Βαλς επικαλέσθηκε το εθνικό συμφέρον για νομοσχέδιο που διευρύνει τη δυνατότητα απασχόλησης την Κυριακή και προωθεί τη χαλάρωση των εργασιακών σχέσεων.Ο συμβολισμός είναι βαρύς και καταστροφικός για τους Ολάντ - Βαλς: Την ώρα που καταποντίζονται στις δημοσκοπήσεις είναι σαφές ότι δεν διαθέτουν στην Εθνοσυνέλευση πλειοψηφία που να στηρίζει οποιαδήποτε διαρθρωτική αλλαγή - μεταρρύθμιση.

Ενας Πρόεδρος και ένας Πρωθυπουργός, που στο όνομα των δεσμεύσεών τους απέναντι στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή και την Καγκελαρία προωθούν επιμέρους μέτρα με υψηλό πολιτικό κόστος και αμφίβολη απόδοση ως προς την επιστροφή στην ανάπτυξη, δεν έχουν πολιτικό ορίζοντα.Οχι απλά και μόνον μιας επανεκλογής που δεν θα τολμήσουν να τη διεκδικήσουν, αλλά δεν έχουν καν διασφαλίσει τη δυνατότητά τους να τερματίσουν ομαλά την προεδρική θητεία και τη θητεία της Εθνοσυνέλευσης, που λήγουν την άνοιξη του 2017.Τα παραπάνω οροθετούν τη Δεξιά του Σαρκοζί, που αν μείνει στη γραμμή «εμείς θα τολμήσουμε να υιοθετήσουμε δυναμικά και επιθετικά τα μέτρα που υλοποιούν συρόμενοι οι Ολάντ- Βαλς» θα πριμοδοτήσουν τη Λεπέν και το Εθνικό Μέτωπο, και θα της δώσουν δυναμική πρωτιάς και νίκης με ορίζοντα τις κάλπες του 2017.

Η πολιτική τραγωδία των Ολάντ - Βαλς δεν έχει προηγούμενο στη σύγχρονη πολιτική ιστορία της Ευρώπης: Προωθούν τις μεταρρυθμίσεις με διαδικασίες κατάστασης πολιορκίας και παραμένουν στην εξουσία με ωμό εκβιασμό της Κοινοβουλευτικής Ομάδας των Σοσιαλιστών και ταυτόχρονα τα μέτρα που προωθούν προβάλλουν ως ανεπαρκή τόσο στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή στις Βρυξέλλες όσο και στην Καγκελαρία στο Βερολίνο.Το πρόβλημα δεν το έχουν όμως μόνον οι Ολάντ - Βαλς, το έχει και η Μέρκελ, καθώς από την αρχή του χρόνου έχει επενδύσει στην αναβίωση του γαλλογερμανικού άξονα και κινείται από κοινού με τον Ολαντ σε όλα τα ευρωπαϊκά μέτωπα από τη διαπραγμάτευση με την Αθήνα μέχρι και τη διαμεσολάβηση μεταξύ Ρωσίας - Ουκρανίας.Βραχυκύκλωμα στη Γαλλία και πολύ περισσότερο απώλεια της κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας από τους Ολάντ - Βαλς θα έθετε βαριά υποθήκη στο σύνολο του ευρωπαϊκού πολιτικού σχεδιασμού του Βερολίνου.

Η Γαλλία ανάμεσα στον Νότο της Ευρωζώνης και τη Γερμανία -μια επιδίωξη που εξυπηρετεί και την καγκελάριο και τον Πρόεδρο- προβάλλει ως ένα μετέωρο βήμα, καθώς δεν στηρίζεται από τους συσχετισμούς της πολιτικής σκηνής αλλά κυρίως της γαλλικής κοινωνίας.Το κέρδος από την προώθηση νομοσχεδίων με παράκαμψη της Εθνοσυνέλευσης είναι ανύπαρκτο, καθώς ήδη υπάρχει μια ατμόσφαιρα ρήξης και καχυποψίας ανάμεσα στον Πρόεδρο, στην κυβέρνηση και την Κοινοβουλευτική Ομάδα.Τέλος, η βεβαιότητα της εκλογικής ήττας είναι κίνητρο για εσωκομματική ανταρσία, με το άρθρο 49 παράγραφος 3 να κινδυνεύει να γυρίσει μπούμερανγκ.
Μετέωρο βήμα
Η Γαλλία ανάμεσα στον Νότο της Ευρωζώνης και τη Γερμανία -μια επιδίωξη που εξυπηρετεί και την καγκελάριο και τον Πρόεδρο- προβάλλει ως ένα μετέωρο βήμα, καθώς δεν στηρίζεται από τους συσχετισμούς της πολιτικής σκηνής αλλά κυρίως της γαλλικής κοινωνίας.

Γ. ΚΑΠΟΠΟΥΛΟΣ