Ελίφ Σαφάκ: Οι Κούρδοι έγιναν η σημαντικότερη προοδευτική δύναμη της Τουρκίας

«Οι εκλογές αυτές ήταν πολύ αγχωτικές. Η ατμόσφαιρα ήταν γεμάτη ένταση, η πόλωση ήταν μεγάλη. Πολύς κόσμος συνειδητοποίησε ότι πήγε να ψηφίσει όχι μόνο για κόμματα, αλλά για να επιλέξει το αν η χώρα θα αποκτήσει ή όχι προεδρικό σύστημα. Εγώ, ως συγγραφέας, ως γυναίκα, ως δημοκράτις και ως φεμινίστρια, δεν θέλω να έχει κανείς μεγάλες εξουσίες στα χέρια του. Όποιος γεύεται την εξουσία, θέλει ακόμη περισσότερη. Είναι πολύ επικίνδυνο. Εγώ είμαι ικανοποιημένη με το αποτέλεσμα γιατί δεν θέλω η εξουσία να συγκεντρώνεται στα χέρια ενός ατόμου ή ενός κόμματος. Μια πραγματική δημοκρατία λειτουργεί αν υπάρχει ισορροπία και διάκριση εξουσιών. Τώρα στο κοινοβούλιο έχουμε τέσσερα μεγάλα κόμματα. Το σημαντικότερο, όμως, είναι ότι επιστρέφουν ο πλουραλισμός, ο σεβασμός των νόμων, η ελευθερία του Τύπου και της έκφρασης».

«Για πολλά χρόνια, η τουρκική ελίτ υποτιμούσε την κουρδική κουλτούρα μιλώντας για ένα πράγμα 'δεύτερης κατηγορίας'. Τώρα, όμως, οι Κούρδοι έγιναν η σημαντικότερη προοδευτική δύναμη της χώρας. Σήμερα, πολλοί φιλελεύθεροι, δημοκράτες, κοσμικοί και κεμαλιστές Τούρκοι είναι ευτυχείς με την ύπαρξη των Κούρδων. Η αλλαγή νοοτροπίας είναι συνταρακτική. Ο Ντεμιρτάς μετέτρεψε το κόμμα του, το HDP, από περιφερειακή, σε εθνική δύναμη. Και αντί να χρησιμοποιήσει μια γλώσσα διχαστική, επέλεξε να χρησιμοποιήσει μια γλώσσα ενωτική. Μίλησε για τα δικαιώματα όχι μόνο των Κούρδων, αλλά και των Τούρκων, των Αλεβιτών, των Αρμενίων, των γυναικών, των ομοφυλόφιλων. Εμφανίστηκε θετικός απέναντι σε όλες τις μειονότητες. Στο μέλλον, το HDP θα πρέπει να μην ξεχάσει αυτή την προσέγγιση».

"Ο ηγέτης των Κούρδων δεν αρκέστηκε στην αξιοποίηση του 'πνεύματος του Γκεζί', της εξέγερσης δηλαδή που σημειώθηκε το 2013 στο Πάρκο Γκεζί. Επικεντρώθηκε στην ανάγκη για περισσότερη δημοκρατία, για πιο ενεργό κοινωνία των πολιτών, για την προστασία του περιβάλλοντος. Είναι ενδιαφέρον το γεγονός ότι ψήφισαν το κόμμα του οπαδοί των σοσιαλδημοκρατών ή και των εθνικιστών, προκειμένου να ξεπεράσει το όριο του 10%. Άνθρωποι που υπό κανονικές συνθήκες δεν θα ήταν «φίλοι», έγιναν χάρις στο Γκεζί. Και αυτό αποτελεί σημαντική κοινωνιολογική αλλαγή. Στη διάρκεια εκείνης της εξέγερσης, η κυβέρνηση ακολούθησε σκληρή και αδιάλλακτη στάση και ο Ερντογάν χρησιμοποίησε διχαστική γλώσσα. Η μισή κοινωνία αισθάνθηκε αποξενωμένη. Κι όλοι αυτοί -Κούρδοι, φιλελεύθεροι, κεμαλιστές, Αλεβίτες, φεμινίστριες, ακόμη και εθνικιστές- αλληλοϋποστηρίχθηκαν σ' αυτές τις εκλογές.

"Το μεγάλο προσόν του Ντεμιρτάς είναι το χιούμορ. Σε μια χώρα που έχει χάσει την αίσθηση της ελαφρότητας, εκείνος δεν έχασε ούτε το χιούμορ ούτε την ηρεμία του. Ακόμη κι όταν εξερράγη μια βόμβα και τραυματίστηκαν άνθρωποι, εκείνος ηρέμησε τους φίλους του. Κι αυτό μπορεί να μοιάζει με μικρή λεπτομέρεια, αλλά έχει σημασία. Όσο για τον Ερντογάν, αποκλείεται να αντιδράσει με αντικειμενικότητα. Το απέδειξε και στη διάρκεια της προεκλογικής εκστρατείας".
ΑΥΓΗ