Σπύρος ΛίτσαςΟ δυτικός κόσμος βρίσκεται σε διαρκή δίνη εξαιτίας της ανόδου
του τζιχαντιστικού Ισλάμ. Σταδιακά, ο δυτικός κόσμος αποδέχεται τον ρόλο
του πολιορκημένου, προσφέροντας χώρο στις ακραίες απολήξεις του Ισλάμ
για να διασπείρουν τον τρόμο και τον θάνατο. Βρισκόμαστε μπροστά σε ένα
φαινόμενο διάχυσης της πλέον σκοτεινής πλευράς του Ισλάμ, που καλεί τους
πιστούς σε ένα διαρκές τζιχάντ. Και από αυτή τη διαδικασία κανένα
κράτος (ή κοινωνία) δεν είναι ασφαλές.Βέβαια, μπροστά σε αυτό το μείζον πρόβλημα δεν έχουμε και μεγάλα
περιθώρια ελιγμών. Είτε θα οχυρωθούμε στον πυρήνα μας και θα
αντιμετωπίζουμε φοβικά οτιδήποτε έχει σχέση με τον ισλαμικό κόσμο είτε
θα βγούμε μπροστά και θα επιδιώξουμε έναν εις βάθος διάλογο με το Ισλάμ,
ώστε να πείσουμε τις εκεί κοινωνίες να απομονώσουν τους ακραίους και να
επιλέξουν τις προοπτικές ειρηνικής συμβίωσης με τον δυτικό κόσμο.Ασφαλώς και αυτή η διαδικασία αφορά το σύνολο των πολιτικών σχέσεων της Δύσης με το Ισλάμ, ακόμα και τον τομέα της μετανάστευσης. Για παράδειγμα, η ευρωπαϊκή Ακροδεξιά κηρύσσει το μίσος και ζητά από τις Βρυξέλλες τη μετατροπή της Ενωσης σε μια γεωγραφική ζώνη-φρούριο. Υπάρχει βέβαια και η ορθολογική -αλλά και άκρως φιλελεύθερα δημοκρατική- απάντηση από τον αρμόδιο επίτροπο Δημήτρης Αβραμόπουλο, ο οποίος σε πρόσφατη συνέντευξή του στο «Βήμα της Κυριακής» δήλωσε δίχως περιστροφές ότι η Ευρώπη θα εντατικοποιήσει τους ελέγχους στα σύνορά της απέναντι στο ζήτημα της παράτυπης μετανάστευσης, αλλά σε καμία περίπτωση δεν θα μετατραπεί σε φρούριο.
Πράγματι, το να ορθώσουμε τείχη απέναντι στους μη προνομιούχους του πλανήτη αυτού ή το να αποδώσουμε στο Ισλάμ μια συνολική ετικέτα δαιμονοποίησης θα αποτελούσε λαμπρή νίκη των τζιχαντιστών. Κι αυτό γιατί, μέσα από τη διαιώνιση των ζητημάτων του μίσους, της ξενοφοβίας και της αποστασιοποίησης της Δύσης από τους πυρήνες αστάθειας, οι τζιχαντιστές στρατολογούν μεγαλύτερο αριθμό προθύμων, έτοιμων να οδηγήσουν τον δυτικό κόσμο στο μονοπάτι του χάους και της καταστροφής. Αν μπροστά σε μια κρίση χάσουμε τον πλουραλιστικό και δημοκρατικό χαρακτήρα μας, τότε θα έχουμε προσφέρει μια σημαντική νίκη στους ακραίους, όχι μόνο στο εσωτερικό του Ισλάμ αλλά και στο εσωτερικό της Δύσης. Κι αυτό θα αποτελεί μια ξεκάθαρη ήττα του ορθολογισμού και της πολιτικής μεσότητας που το αστικό φιλελεύθερο δημοκρατικό πολίτευμα πρεσβεύει και εφαρμόζει. Σε καμία των περιπτώσεων οι τζιχαντιστές δεν γίνεται να αντιμετωπιστούν απλώς και μόνο ως ένα κοινωνικό ζήτημα.
Αλλά η πλήρης περιχαράκωση της Δύσης απέναντι στο Ισλάμ και η ανάδειξη εσωστρεφών πολιτικών επιλογών αποτελούν την ουσιαστική εγκατάλειψη του δημοκρατικού κεκτημένου που διέπει τον δυτικό κόσμο. Και αυτό δεν πρέπει επ' ουδενί λόγω να το επιτρέψουμε. Το Ισλάμ χρειάζεται περισσότερες Μαλάλα Γιουσαφζάι ως μοντέλα νίκης της νηφαλιότητας πάνω στο μίσος και στη βία, κι αυτό η Δύση μπορεί να το ενθαρρύνει μόνο μέσω της εξωστρέφειάς της και ενός διαρκούς διαλόγου με τα προοδευτικά και ορθολογικά τμήματα των ισλαμικών κοινωνιών. Εν κατακλείδι, μαζικές ξενοφοβικές διαδηλώσεις, όπως αυτή στη Δρέσδη τη Δευτέρα που μας πέρασε, δεν βοηθούν στο παραμικρό.
Σπύρος Ν. Λίτσας
