Αλέξανδρος ΤάρκαςΗ αχαρακτήριστη στάση του ΣΥΡΙΖΑ να επιβραβεύσει, εμμέσως πλην
σαφώς, την άποψη ότι η μειονότητα αποτελεί «ενιαίο συμπαγές τούρκικο
πράγμα» απέδειξε την καθήλωσή του σε σταλινικές νοοτροπίες. Γιατί αφενός
εξαφανίζει Αθίγγανους και Πομάκους από το «ενιαίο τούρκικο πράγμα» και
αφετέρου αποδέχεται (ξεχνώντας το Κόσοβο και την Κριμαία) την
αυτοδιάθεση και το ενδεχόμενο αλλαγής διεθνών συνθηκών και συνόρων.Προτού καν κοπάσει ο θόρυβος για τη Θράκη, ο ΣΥΡΙΖΑ επιβραβεύει, ακόμα σαφέστερα, την ανιστόρητη, μη ρεαλιστική και επικίνδυνη άποψη ότι υφίσταται χώρα με το αποκλειστικό δικαίωμα χρήσης του όρου «Μακεδονία». Προφανώς, οι υποψήφιοι ευρωβουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ αδιαφορούν και για τον χάρτη των Βαλκανίων, που δείχνει την περιοχή να χωρίζεται, γεωγραφικά, μεταξύ Ελλάδας, Βουλγαρίας και ΠΓΔΜ, και προσφέρουν το μονοπώλιο χρήσης του όρου στον (μόλις επανεκλεγέντα) αδιάλλακτο πρωθυπουργό Ν. Γκρούεφσκι.
Ο ΣΥΡΙΖΑ, αδιαφορώντας για τα επιχειρήματα που προσφέρει στην άλλη πλευρά των συνόρων, είναι «κολλημένος» σε παλαιές εποχές και 23 ολόκληρα χρόνια από την έναρξη της διαφοράς για την ονομασία (που, κατά τον Κ. Μητσοτάκη, θα ξεχνάγαμε σε 10 χρόνια) αναμασά αραχνιασμένα συνθήματα.
Αλλοτε λέγουν ότι «το θέμα το δημιούργησε ο Σαμαράς», σαν να μην υπάρχουν Ιστορία, αντιτιθέμενα συμφέροντα κρατών και ξένες παρεμβάσεις στα Βαλκάνια επί δεκαετίες. Αλλοτε υποστηρίζουν ότι «η ελληνική πολιτική απέτυχε», χωρίς να βλέπουν ότι πλέον η ίδια η ΠΓΔΜ παραδέχεται ότι αυτό που, πραγματικά, μετρά είναι η πλήρης αναγνώρισή της από την Ελλάδα και η συναίνεσή της για ένταξη στην Ε.Ε. και το ΝΑΤΟ, κι άλλοτε υποκρίνονται ότι «άλλαξε η επίσημη θέση και δεχόμαστε γεωγραφικό προσδιορισμό»· σαν να μην καταλαβαίνουν ότι η ουσία έχει μετατοπιστεί: περίπου από το 2007 το ερώτημα δεν είναι τόσο (ή μόνον) ποια θα είναι η ονομασία, αλλά αν θα ισχύει erga omnes, δηλαδή έναντι όλων και για όλες τις εξωτερικές και εσωτερικές (έγγραφα της ΠΓΔΜ κ.λπ.) χρήσεις.
O οπισθοδρομικός ΣΥΡΙΖΑ αγνοεί ότι, πριν από το erga omnes και χάρη στο εφεύρημα Μητσοτάκη περί «διπλής ονομασίας» το 1992, τα Σκόπια είχαν κερδίσει να αποκαλούνται στο εσωτερικό όπως ήθελαν (Μακεδονία) και η συζήτηση πια γινόταν για τα διπλωματικά έγγραφα, τους διεθνείς οργανισμούς και, θεωρητικά, για τις σχέσεις τους με τρίτες χώρες. Αντίθετα, με το erga omnes το ζήτημα της ονομασίας γίνεται πάλι ενιαίο και επιβεβαιώνεται, πανηγυρικά, ότι ο δρόμος της ΠΓΔΜ προς την ανάπτυξη και τους ευρωατλαντικούς θεσμούς περνά από την Ελλάδα.
Ο αναχρονισμός του ΣΥΡΙΖΑ συμπληρώνεται με την καραμέλα ότι, αντί της ονομασίας, έπρεπε να «κατακτούσαμε» οικονομικά την ΠΓΔΜ. Πάλι ξεχνούν τι έχει μεσολαβήσει τα τελευταία 23 χρόνια. Γιατί η Ελλάδα, πράττοντας έξυπνα και άριστα, κυριάρχησε στην οικονομία της ΠΓΔΜ από το 1996 (αποκατάσταση σχέσεων) ως το 2006-2007 (εκλογή Γκρούεφσκι). Η Ελλάδα έκανε -οικονομικά- τα πάντα ακόμα και εν μέσω εμφυλίου στην ΠΓΔΜ. Ο επισκέπτης των Σκοπίων αιφνιδιάζεται από την ελληνική και φιλελληνική παρουσία, αλλά δυστυχώς ο ψευδομακεδονικός εθνικισμός υποτάσσει και την οικονομική ευημερία του γειτονικού λαού. Μόνον ο ΣΥΡΙΖΑ (κάνει πως) δεν το καταλαβαίνει!
Αλέξανδρος Τάρκας
