Χακάν Αλμπαϊράκ, δημοσιογράφος και ακτιβιστής «Υπονομεύει την Τουρκία ο Γκιουλέν»

Ο Χακάν Αλμπαϊράκ είναι γνωστός ισλαμιστής δημοσιογράφος και εκδότης, στέλεχος της ανθρωπιστικής ισλαμικής οργάνωσης IHH και ακτιβιστής. Ανταποκριτής τουρκικών ΜΜΕ στη Μέση Ανατολή, συνιδρυτής της εφημερίδας «Yeni Safak», αρθρογράφος σε πολλά τουρκικά μέσα ενημέρωσης, έχει υποστεί διώξεις και φυλακίστηκε το 2000 για τις απόψεις του, που θεωρήθηκε από το δικαστήριο ότι προσέβαλαν τον Κεμάλ Ατατούρκ. Ο Αλμπαϊράκ δεν κρύβει την υποστήριξή του για την κυβέρνηση Ερντογάν και υποστηρίζει ότι η νέα Τουρκία του ΑΚΡ είναι ανεξάρτητη και μη ελέγξιμη από τη Δύση και το Ισραήλ, που προσπαθούν μέσα και από το κίνημα του Γκιουλέν να την υπονομεύσουν.
 «Το σχίσμα μεταξύ Ερντογάν και Γκιουλέν συνέβη όταν άρχισαν οι ειρηνευτικές συνομιλίες με το ΡΚΚ

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ στον Νικόλα Ζηργάνο

• Ησασταν στο Μαβί Μαρμαρά, έχετε μεγάλη ευαισθησία με το θέμα του αποκλεισμού της Γάζας, ας αρχίσουμε λοιπόν από την επικαιρότητα και την ισραηλινή επίθεση κατά της «Κιβωτού της Γάζας» και τη βύθιση του πλοίου από το Ισραήλ.

Μέχρι τώρα έκαναν επιθέσεις σε πλοία που ήθελαν να μπουν στη Γάζα, τώρα επιτέθηκαν στην «Κιβωτό της Γάζας» που ήθελε να αποπλεύσει. Αυτή η επίθεση σημαίνει ότι το Ισραήλ δεν ενδιαφέρεται καν να νομιμοποιήσει οτιδήποτε κάνει. Του είναι αδιάφορο το Διεθνές Δίκαιο. Για παράδειγμα, τώρα, η Φάταχ και η Χαμάς υπέγραψαν συμφιλίωση και θέλουν να κάνουν κοινά αποδεκτή κυβέρνηση για να οδηγήσει τους Παλαιστίνιους σε εκλογές. Το Ισραήλ λέει στον (πρόεδρο της Παλαιστινιακής Αρχής) Αμπάς ότι πρέπει να διαλέξει ανάμεσα στην ειρήνη με το Ισραήλ ή την ειρήνη με τη Χαμάς. Ομως, ποια ειρήνη θέλει το Ισραήλ και κάτω από ποιους όρους; Σύμφωνα με το Διεθνές Δίκαιο, οι Παλαιστίνιοι πρέπει να αποδεχτούν τα σύνορα του 1967 και να εγκαταλείψουν την ένοπλη πάλη. Η Οργάνωση για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης έχει αποδεχτεί ήδη από τη Συμφωνία του Οσλο αυτούς τους όρους. Ακόμη και η Χαμάς, λίγο μετά την εκλογή του Χανίγια ως πρωθυπουργού στη Γάζα, είπε ότι θα μπορούσε να αποδεχτεί τα σύνορα του ‘67 και τη δημιουργία παλαιστινιακού κράτους με πρωτεύουσα την Ανατολική Ιερουσαλήμ, η οποία ανήκει, σύμφωνα με το Διεθνές Δίκαιο στους Παλαιστινίους. Ο Αμπάς το πήγε ακόμη πιο μακριά και είπε ότι θα μπορούσε να αποδεχτεί ακόμη και τροποποιήσεις στα σύνορα του ‘67. Το 1993 ο Αραφάτ και ο Ράμπιν υπέγραψαν συμφωνία που προέβλεπε ότι μέχρι το 1999 θα έπρεπε να αποσυρθούν τα ισραηλινά στρατεύματα από το μεγαλύτερο μέρος των κατεχόμενων παλαιστινιακών εδαφών και να ανακηρυχθεί παλαιστινιακό κράτος. Ποιος λοιπόν ενδιαφέρεται να εφαρμοστεί το Διεθνές Δίκαιο και οι υπογεγραμμένες συνθήκες; Ποιος συνεχίζει τον παράνομο εποικισμό των παλαιστινιακών εδαφών; Τι είδους ειρήνη θέλει το Ισραήλ; Το Ισραήλ θα συμφωνήσει μόνο αν πιεστεί από τη διεθνή κοινότητα. Μέχρι τότε, ο Αμπάς δεν έχει εναλλακτικές λύσεις. Εβλεπε ότι κάνει υποχωρήσεις χωρίς αντίκρισμα, δεν του απέμενε άλλη λύση για να ενισχυθεί παρά η παλαιστινιακή συμφιλίωση.

• Η Τουρκία ετοιμάζεται πάντως, σε αυτή τη δύσκολη φάση του Μεσανατολικού, να υπογράψει την ομαλοποίηση των σχέσεών της με το Ισραήλ, σχέσεις που διακόπηκαν μετά την πειρατική επέμβαση των ισραηλινών κομάντος στο Μαβί Μαρμαρά και τον Στόλο της Ελευθερίας.

Μοιάζει με κακό τάιμινγκ, αλλά αυτή η διαδικασία συζητιέται πολλά χρόνια. Μερικές φορές μυστικά, άλλες φανερά. Η Αγκυρα είχε θέσει τρεις όρους: τη δημόσια έκφραση συγγνώμης, τις αποζημιώσεις των οικογενειών των θυμάτων και έναν τρίτο όρο, που έθεσε ο ίδιος ο Ερντογάν, να σταματήσει ο αποκλεισμός της Γάζας. Τώρα, όπως γνωρίζω, το Ισραήλ αποδέχτηκε τους πρώτους δύο όρους, αλλά αρνείται τον τρίτο. Ο Ερντογάν αντιπρότεινε να μεταφέρεται ανθρωπιστική βοήθεια στη Γάζα από την Τουρκία, με τουρκικά μέσα και όποτε το θέλει η Τουρκία. Φαίνεται ότι μπορεί να γίνει αποδεκτή αυτή η πρόταση. Ομως, η ομαλοποίηση των σχέσεων δεν θα τις επαναφέρει ποτέ στο επίπεδο που ήταν στο παρελθόν. Δεν θα ξαναγίνουν κοινές στρατιωτικές ασκήσεις στον εναέριο χώρο μας ή τη Μεσόγειο, που έχουν στόχο να εκπαιδεύσουν τους Ισραηλινούς να βομβαρδίζουν την Παλαιστίνη, τον Λίβανο… Αυτό ήταν ντροπή για την Τουρκία. Στο παρελθόν, πριν από την άνοδο του ΑΚΡ στην εξουσία, οι μυστικές μας υπηρεσίες ήταν υποκατάστημα της CIA και της Μοσάντ. Είμαι ισλαμιστής και έχω πολλούς φίλους ισλαμιστές που συνελήφθησαν τότε από τις τουρκικές υπηρεσίες και ανακρίθηκαν, ακόμη και βασανίστηκαν παρουσία Ισραηλινών πρακτόρων.

Τώρα επειδή γινόμαστε πραγματικά ανεξάρτητοι, μας υπονομεύουν και με τη βοήθεια πέμπτης φάλαγγας.

• Λέτε δηλαδή ότι ο Γκιουλέν εξυπηρετεί ξένα συμφέροντα;

Οι επιθέσεις αυτές άρχισαν όταν σταμάτησε η συνεργασία με το ΔΝΤ, όταν γίναμε οικονομικά ανεξάρτητοι και όταν τέθηκε επί τάπητος το κουρδικό ζήτημα. Το σχίσμα μεταξύ Ερντογάν και Γκιουλέν συνέβη όταν άρχισαν οι ειρηνευτικές συνομιλίες μεταξύ των διευθυντή της ΜΙΤ Χακάν Φιντάν και εκπροσώπων του ΡΚΚ στο Οσλο. Ο Γκιουλέν δεν θέλει την ειρήνη με τους Κούρδους. Είναι χαρακτηριστικό ότι οι Κούρδοι δεν στήριξαν τους διαδηλωτές στο Γκεζί. Λέγαν ότι γίνονται διαδηλώσεις για λίγα δέντρα στο Ταξίμ, αλλά οι διαδηλωτές σιωπούσαν όταν καίγονταν από τον στρατό τα δάση στο Κουρδιστάν, όταν ξεριζώνονταν εκατοντάδες χωριά, όταν πέθαιναν οι Κούρδοι. Ολες οι εφημερίδες που υποστήριξαν το Γκεζί ήταν ενάντια στους Κούρδους και σήμερα εναντιώνονται στις συνομιλίες της κυβέρνησης με τον Οτσαλάν για να βρεθεί ειρηνική λύση.

• Ομως, πόσο ελεύθερος είναι ο Τύπος στην Τουρκία; Δεν αναφέρομαι μόνο στις φυλακίσεις δημοσιογράφων, αλλά κυρίως στον ασφυκτικό έλεγχο που ασκεί η κυβέρνηση σε πολλά ΜΜΕ, κάποια από τα οποία πέρασαν σε φιλοκυβερνητικούς επιχειρηματίες.

Πράγματι, τα τελευταία 10 χρόνια πολλές εφημερίδες άλλαξαν γραμμή και στηρίζουν την κυβέρνηση. Εξαγοράστηκαν από επιχειρηματίες φίλους του Ερντογάν που έχουν συμφέροντα σε κρατικά συμβόλαια. Αυτά τα ΜΜΕ, όμως, στήριζαν στο παρελθόν τη χούντα, τους στρατηγούς, το παρακράτος. Η κυβέρνηση τα έφερε στην επιρροή της για να ανοίξει τον δρόμο στις δημοκρατικές μεταρρυθμίσεις. Ακόμη και τώρα, πολλές εφημερίδες εξακολουθούν να στηρίζουν τον στρατό, με πρώτη τη «Χουριέτ». Πολλά ΜΜΕ -μεταξύ των οποίων και το CNN- έκαναν ζωντανές μεταδόσεις από το Ταξίμ. Πού ήταν τόσα χρόνια; Πότε έκαναν ζωντανό πρόγραμμα για τις σφαγές στη Γάζα, στη Συρία, στη Σρεμπρένιτσα, στο Κάιρο, τη σφαγή των ισλαμιστών διαδηλωτών από τον αιγυπτιακό στρατό;