Τo
ζήτημα του αν μια κυβέρνηση νομιμοποιείται να εφαρμόσει κανόνες
προσωπικής ηθικής, που βρίσκεται στο επίκεντρο της πολιτικής συζήτησης
στην Τουρκία, δεν θα έπρεπε να αποτελεί θέμα σε μια ορθώς λειτουργούσα
φιλελεύθερη δημοκρατία, σύμφωνα με τον επικεφαλής της δεξαμενής σκέψης
EDAM, Sinan Ulgen, σε άρθρο γνώμης για τους FINANCIAL TIMES («Turkey
Needs More Liberalism with its Democracy»).Το
αποτέλεσμα αυτού του δημόσιου διαλόγου θα προσδιορίσει τη μελλοντική
κατεύθυνση που θα πάρει μια χώρα όπως η Τουρκία, με φιλοδοξίες να
αποδείξει πως το Ισλάμ, η δημοκρατία και ο εκσυγχρονισμός είναι συμβατά.
Ο κος Erdogan έχει συστηματικά θέσει το πλαίσιο των πολιτικών του πρωτοβουλιών, κάνοντας έκκληση στην προσωπική ηθική. Δεν είναι εγγενές λάθος, ούτε είναι μη σύνηθες, οι ηθικές αξίες να αποτελούν μέρος της πολιτικής ηθικής των δημοκρατικών εθνών (παρατίθενται παραδείγματα στις ΗΠΑ και την Ευρώπη).
Επιπλέον η Τουρκία συνιστά μία εκ των πλέον αναπτυγμένων δημοκρατιών στον μουσουλμανικό κόσμο και το κόμμα του Erdogan και ο ίδιος προσωπικά έπαιξαν πολύτιμο ρόλο στην αναβάθμιση των δημοκρατικών στάνταρ στην χώρα την τελευταία δεκαετία. Η πρόκληση που αντιμετωπίζουν όμως πλέον, σχετίζεται με την οικοδόμηση μιας αυθεντικά φιλελεύθερης δημοκρατίας και οι φιλελεύθερες δημοκρατίες λειτουργούν με βάση τη σχετικότητα των ηθικών αξιών.
Μια κυβέρνηση μπορεί να νομοθετεί ώστε να προάγει τις ηθικές της αξίες, δεν μπορεί ωστόσο να τις επιβάλλει ή να ποινικοποιεί τις συμπεριφορές που θεωρεί ότι αντιτίθενται σε αυτές. Η τελευταία διαμάχη (συγκατοίκηση φοιτητών διαφορετικών φύλων) αποτελεί ένδειξη ότι η Τουρκία προσπαθεί ακόμη να βρει τη σωστή ισορροπία μεταξύ μιας ηθικής που επιβάλλεται από τη θρησκεία και της πολιτικής.
Τόσο η Τουρκία, όσο και η ευρύτερη περιοχή στην οποία βρίσκεται, έχει ανάγκη από ένα μοντέλο υγιούς δημοκρατικής διακυβέρνησης, που μπορεί να εξασφαλίσει τη συνοχή πολυεθνικών κοινωνιών στις οποίες ενδημούν πολλά δόγματα.
Η δυνατότητα της Τουρκίας να ηγηθεί στην περιοχή της θα εξαρτηθεί από την ενίσχυση της αξιοπιστίας της ως ενός πολιτεύματος βιώσιμης κοινωνικής ειρήνης, γεγονός που θα εξαρτηθεί από τον αγνωστικισμό των παρόντων και των μελλοντικών της κυβερνήσεων. Ο πολιτικός διάλογος που διεξάγεται είναι σημαντικός στο βαθμό που θα καθορίσει, αν η Τουρκία συνιστά μια δημοκρατία που τιμωρεί αμαρτήματα ή μια δημοκρατία που υπεραμύνεται των ελευθεριών.
http://www.ft.com/cms/s/0/d6976076-4e19-11e3-8fa5-00144feabdc0.html
Ο κος Erdogan έχει συστηματικά θέσει το πλαίσιο των πολιτικών του πρωτοβουλιών, κάνοντας έκκληση στην προσωπική ηθική. Δεν είναι εγγενές λάθος, ούτε είναι μη σύνηθες, οι ηθικές αξίες να αποτελούν μέρος της πολιτικής ηθικής των δημοκρατικών εθνών (παρατίθενται παραδείγματα στις ΗΠΑ και την Ευρώπη).
Επιπλέον η Τουρκία συνιστά μία εκ των πλέον αναπτυγμένων δημοκρατιών στον μουσουλμανικό κόσμο και το κόμμα του Erdogan και ο ίδιος προσωπικά έπαιξαν πολύτιμο ρόλο στην αναβάθμιση των δημοκρατικών στάνταρ στην χώρα την τελευταία δεκαετία. Η πρόκληση που αντιμετωπίζουν όμως πλέον, σχετίζεται με την οικοδόμηση μιας αυθεντικά φιλελεύθερης δημοκρατίας και οι φιλελεύθερες δημοκρατίες λειτουργούν με βάση τη σχετικότητα των ηθικών αξιών.
Μια κυβέρνηση μπορεί να νομοθετεί ώστε να προάγει τις ηθικές της αξίες, δεν μπορεί ωστόσο να τις επιβάλλει ή να ποινικοποιεί τις συμπεριφορές που θεωρεί ότι αντιτίθενται σε αυτές. Η τελευταία διαμάχη (συγκατοίκηση φοιτητών διαφορετικών φύλων) αποτελεί ένδειξη ότι η Τουρκία προσπαθεί ακόμη να βρει τη σωστή ισορροπία μεταξύ μιας ηθικής που επιβάλλεται από τη θρησκεία και της πολιτικής.
Τόσο η Τουρκία, όσο και η ευρύτερη περιοχή στην οποία βρίσκεται, έχει ανάγκη από ένα μοντέλο υγιούς δημοκρατικής διακυβέρνησης, που μπορεί να εξασφαλίσει τη συνοχή πολυεθνικών κοινωνιών στις οποίες ενδημούν πολλά δόγματα.
Η δυνατότητα της Τουρκίας να ηγηθεί στην περιοχή της θα εξαρτηθεί από την ενίσχυση της αξιοπιστίας της ως ενός πολιτεύματος βιώσιμης κοινωνικής ειρήνης, γεγονός που θα εξαρτηθεί από τον αγνωστικισμό των παρόντων και των μελλοντικών της κυβερνήσεων. Ο πολιτικός διάλογος που διεξάγεται είναι σημαντικός στο βαθμό που θα καθορίσει, αν η Τουρκία συνιστά μια δημοκρατία που τιμωρεί αμαρτήματα ή μια δημοκρατία που υπεραμύνεται των ελευθεριών.
http://www.ft.com/cms/s/0/d6976076-4e19-11e3-8fa5-00144feabdc0.html
