Τη βαθύτατη ασθένεια του πολιτικού συστήματος την εντοπίζεις εύκολα παντού. Ενώ είναι σε εξέλιξη ένα κακό, κάκιστο πρόγραμμα για δημοσιονομική προσαρμογή και διαρθρωτικές αλλαγές, το πολιτικό σύστημα στο σύνολό του δημαγωγεί και απλώς προστατεύει τον πυρήνα του πελατειακού συστήματος εξουσίας, υπονομεύοντας κάθε αλλαγή και περιορίζοντας την παρέμβασή του απλώς και μόνο στη συρρίκνωση των μισθών και την αύξηση της φορολογίας. Και η κυβέρνηση, η οποία στηρίζεται σε μια πλειοψηφία «κουτσή» λόγω των υπαρξιακών προβλημάτων στο ΠΑΣΟΚ και των δικών της εκπροσώπων της λαϊκής Δεξιάς, καταλήγει πολύ συχνά να διαπραγματεύεται με τον εαυτό της για να ικανοποιήσει όλους.
Από κοντά στη δημαγωγία έρχεται και η αξιωματική αντιπολίτευση, η οποία, διαπιστώνοντας ότι εισπράττει μόνο ένα μέρος της οργής των πολιτών, δεν έχει τίποτα άλλο να πράξει από το να υπερθεματίζει σε κάθε αίτημα. Μόλις προχθές με ενδιαφέρον διαβάσαμε με αφορμή επίσκεψη συλλόγου τυφλών στην Κουμουνδούρου ότι στις κυβερνητικές προτεραιότητες του ΣΥΡΙΖΑ προστέθηκε και ο «αθλητισμός των τυφλών»... Ετσι αύριο θα έρθει η ανακοίνωση για την ικανοποίηση των αιτημάτων των «κωφών», των αγάμων, των εγγάμων, των ψηλών, των κοντών... Εξαρτάται ποιος θα επισκεφτεί την Κουμουνδούρου.
Γιατί όταν δεν υπάρχει συνολικό αξιόπιστο πρόγραμμα για τη χώρα, εφευρίσκονται χιλιάδες προγράμματα και εξαγγελίες για τον καθένα ξεχωριστά. Αλλά αυτός είναι ο λαϊκισμός και η βάση του πελατειακού συστήματος στο οποίο στηρίχτηκε το «παλαιό» και συνεχίζει με συνέπεια, όπως φαίνεται, και το «νέο» πολιτικό σύστημα. Γι' αυτό ακριβώς ο φόβος είναι ότι το πρόβλημα στην Ελλάδα είναι κυρίως πολιτικό, το οποίο δυστυχώς δεν θα λυθεί, αλλά μάλλον θα επιδεινωθεί στις προσεχείς εκλογικές αναμετρήσεις... Μέχρι τότε ας ζήσουμε όλοι τον μύθο μας περιμένοντας το ναυάγιο...
