ΤΟ ΙΣΡΑΗΛ, ΤΟ ΙΡΑΝ, ΟΙ ΔΕΚΑ ΠΡΑΚΤΟΡΕΣ ΚΑΙ Η ΠΡΟΔΟΣΙΑ ΤΗΣ ΤΟΥΡΚΙΑΣ.

Γράφει ο Ιωάννης Αθ. Μπαλτζώης*

To σημερινό (17/10) δημοσίευμα της Washington Post, με συντάκτη τον David Ignatius, διέλυσε στην κυριολεξία τις σχεδόν ανύπαρκτες πλέον Τουρκο-Ισραηλινές σχέσεις, που είχαν καταρρεύσει από τον Μάιο 2010, με το περίφημο περιστατικό του λεγόμενου «στολίσκου ελευθερίας» και τον θάνατο των εννέα (9) Τούρκων πολιτών που επέβαιναν στο πλοίο ΜΑΒΙ ΜΑΡΜΑΡΑ, μετά από καταδρομική επιχείρηση Ισραηλινών κομάντος. Ο «στολίσκος ελευθερίας» είχε οργανωθεί από την τάχα μου «ανθρωπιστική» οργάνωση ΙΗΗ, στην πραγματικότητα όμως από το γραφείο του Τούρκου πρωθυπουργού Ταγίπ Ερντογάν και με εντολές του ιδίου προσωπικά και με σκοπό την «αποστολή ανθρωπιστικής βοήθειας» στους Παλαιστίνιους, στην πραγματικότητα όμως επεδίωκε την διάσπαση του αποκλεισμού της Γάζας και την ανάδειξη του Ερντογάν σε μέγα ηγέτη και προστάτη του αραβικού κόσμου.

Το δημοσίευμα της Washington Post , που έτυχε ευρύτατης κάλυψης όχι μόνο από τις Ισραηλινές εφημερίδες και ενημερωτικές ιστοσελίδες, αλλά και από τα διεθνή ΜΜΕ, αφορά στην κατάδοση Ισραηλινού δικτύου κατασκοπείας στο Ιράν, από την Τουρκική κυβέρνηση, στις αρχές του περασμένου έτους.

Συγκεκριμένα, η τουρκική κυβέρνηση φέρεται να προέβη, κατά τους πρώτους μήνες του 2012 στην αποκάλυψη στις Ιρανικές μυστικές υπηρεσίες, της ταυτότητας δέκα (10) Ιρανών υπηκόων που είχαν πραγματοποιήσει συναντήσεις με πράκτορες της Μοσάντ, εντός της Τουρκικής επικράτειας και φυσικά είχαν καταγραφεί από την ΜΙΤ.

Με την κίνηση αυτή της Άγκυρας, που είχε ως αποτέλεσμα την εξάρθρωση του Ισραηλινού δικτύου κατασκοπείας στο Ιράν, περιγράφεται από «καλά πληροφορημένες» πηγές, σύμφωνα με τον δημοσιογράφο Ignatius, ως μια πολύ σημαντική απώλεια πληροφοριών για το Ισραήλ και ως μια ακόμη «προσπάθεια πλήγματος του Ισραήλ» από την Τουρκία.

Φαίνεται ότι το Ισραήλ γνώριζε από την αρχή τι συνέβη και ποιος ήταν ο πραγματικός υπαίτιος της σημαντικής αυτής απώλειας δέκα πρακτόρων του στο Ιράν, αν και το δίκτυο δεν εξαρθρώθηκε πλήρως, πλην όμως υπέστη σοβαρό πλήγμα, καθώς επίσης και των στενών σχέσεων Τουρκίας και Ιράν και τις ιδιαίτερες σχέσεις των υπηρεσιών πληροφοριών των δύο χωρών. Έτσι εντός του πλαισίου αυτού δύναται να ενταχθεί και η πολύμηνη άρνηση της Ισραηλινής κυβέρνησης να υποκύψει στις πιέσεις των ΗΠΑ για αποκατάσταση των σχέσεων του Ισραήλ με την Τουρκία, μέχρι τον παρελθόντα Μάρτιο τρέχοντος έτος, όταν ο Ισραηλινός Πρωθυπουργός Μπέντζαμιν Νετανιάχου πιέσθηκε αφόρητα από τον Αμερικανό πρόεδρο Ομπάμα και απολογήθηκε τελικά τηλεφωνικώς, στον Τούρκο ομόλογό του, Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, παρουσία του Αμερικανού Προέδρου Μπαράκ Ομπάμα, πριν την αναχώρησή του από το αεροδρόμιο Μπεν Γκουριόν του Τελ Αβίβ.

Εδώ να επισημανθεί, ότι παρά την απολογία (συγνώμη) του Νετανιάχου και κατ’ επέκταση του Ισραήλ προς την Τουρκία, οι σχέσεις των δύο χωρών δεν έχουν βελτιωθεί επί της ουσίας, αλλά θα λέγαμε ότι συνέχισαν την καταστροφική τους πορεία. Ένας άλλος λόγος πολύ σημαντικός, αφορά τον τρίτο ισχυρό άνδρα της Τουρκίας, τον αρχηγό των τουρκικών μυστικών υπηρεσιών, της περιβόητης ΜΙΤ, τον Χακάν Φιντάν, ο οποίος όχι μόνο αντιμετωπίζεται με δυσπιστία από το Ισραήλ επειδή θεωρείται ότι διατηρεί φιλικούς δεσμούς με την Τεχεράνη, αλλά τον θεωρούν στην ουσία «πράκτορα» του Ιράν. Είναι χαρακτηριστικό, πως ο Χακάν Φιντάν, ανέλαβε τα ηνία της ΜΙΤ το 2010 και λέγεται ότι είχε ηγετικό ρόλο στον σχεδιασμό της αποτυχημένης επιχείρησης «Στολίσκος ελευθερίας» του 2010 και στο φιάσκο του ΜΑΒΙ ΜΑΡΜΑΡΑ . Όταν λοιπόν ανέλαβε την διοίκηση της ΜΙΤ κατηγορήθηκε ευθέως, από Ισραηλινούς αξιωματούχους και αποκλήθηκε μάλιστα ως «σταθμάρχης των Ιρανικών μυστικών υπηρεσιών στην Άγκυρα». Ο διορισμός του είχε σχολιαστεί επικριτικά από τον τότε Ισραηλινό Υπουργό Άμυνας Εχούντ Μπαράκ, όστις τύγχανε ο πλέον θερμός υποστηρικτής της αποκατάστασης των σχέσεων Ισραήλ-Τουρκίας στην προηγούμενη Ισραηλινή κυβέρνηση και εθεωρείτο ότι ήταν και ο επικεφαλής του Τουρκικού Ισραηλινού λόμπυ.

Η Μοσάντ συνεργάζεται ή μάλλον συνεργαζόταν επί τουλάχιστον 50 χρόνια με την τουρκική ΜΙΤ, έτσι είχε εμπιστοσύνη στις τουρκικές υπηρεσίες πληροφοριών, για αυτό οι συναντήσεις υτων Ισραηλινών πρακτόρων έγιναν σε τουρκικό έδαφος και για αυτό τον λόγο οι Ισραηλινοί αιφνιδιάστηκαν από την προδοσία των Τούρκων. Οι Αμερικανοί γνώριζαν το περιστατικό και δεν έκαναν τίποτα, ούτε καν διαμαρτυρήθηκαν στους Τούρκους, προφανώς λόγω της συμπάθειας Ομπάμα προς την Τουρκία, θεωρώντας τον Ερντογάν ως τον κύριο μουσουλμανικό σύμμαχο και το κυριότερο λόγω του ρόλου που είχαν αναθέσει στην Τουρκία στην υπόθεση της Συρίας, που κατέληξε και πάλι σε παταγώδη αποτυχία.

Εκτιμάται ότι η αποκάλυψη αυτή δεν είναι τυχαία σε ότι αφορά την ημερομηνία της αποκάλυψής της. Έγινε μια ημέρα, μετά την διήμερη διάσκεψη στην Γενεύη των 6 μεγάλων δυνάμεων με το Ιράν, για το θέμα του πυρηνικού του προγράμματος και στην ουσία ο δημοσιογράφος της Washington Post, σε απόλυτη γραμμή και σύνδεση με το State Department θέλησε να «περάσει» ένα μήνυμα της Ουάσιγκτον στην Ιερουσαλήμ και προσωπικά στον Νετανιάχου, που είναι η μοναχική φωνή αντίδρασης , τουλάχιστον η Σαουδική Αραβία και το Κατάρ , που δεν συμφωνούν με την Ιρανική προσέγγιση δεν φωνασκούν έντονα, στην νέα Αμερικανική πολιτική, που διαμορφώνεται στην Μέση Ανατολή.

 Φαίνεται ότι η «Νέα Μέση Ανατολή» και ο ρόλος που ο Μπαράκ Ομπάμα επιφυλάσσει στο Ιράν ενοχλεί σφόδρα τους Ισραηλινούς και οι αποκαλύψεις της Washington Post αποσκοπούν στην επίπληξη προς τον Νετανιάχου για την εμμονή του κατά του Ιράν και την συμμόρφωσή του στα νέα δεδομένα που δημιουργούνται στην Νέα Μέση Ανατολή. Και για να μην έχουμε απορίες, σε ότι αφορά τους δέκα συλληφθέντες Ιρανούς, που κατηγορήθηκαν ότι ήσαν πράκτορες του Ισραήλ, να πούμε ότι εκτελέστηκαν με την κατηγορία της εσχάτης προδοσίας.

*Ο Ιωάννης Αθ. Μπαλτζώης είναι Αντγος (ε.α.) και πρώην ΑΚΑΜ ΤΕΛ ΑΒΙΒ.