Την ίδια στιγμή, παρουσία των πρέσβεων των ΗΠΑ και του Ισραήλ στην Λευκωσία υπεγράφετο το «μνημόνιο κατανοήσεως» για τη δημιουργία του πρώτου σταθμού υγροποιήσεως φυσικού αερίου, στα Βασιλικά, πλησίον της Λεμεσού. Η διπλωματική αυτή παρουσία αποδεικνύει την τεράστια σημασία του συγκεκριμένου εγχειρήματος, με το οποίο δρομολογείται η προοπτική συντονισμένων εξαγωγών του φυσικού αερίου της Κύπρου και του Ισραήλ, χωρίς μάλιστα την παρεμβολή άλλων ενδιαμέσων.
Ο μεγάλος χαμένος είναι η Τουρκία, η οποία ήλπιζε ότι με τον αγωγό Ναμπούκο η Ελλάς θα παρεκάμπτετο. Ακόμη περισσότερο όμως, ήλπιζε να θέση υπό τον έλεγχό της και την μεταφορά του φυσικού αερίου της Κύπρου και του Ισραήλ, με αγωγό που θα το έφερνε μέσω της βορείου Κύπρου στο λιμάνι Τσεϊχάν, στην νότιο ακτή της. Από εκεί με τον ήδη υφιστάμενο αγωγό θα μπορούσε να μεταφέρεται προς το Μπακού και να «πέφτη» στον Ναμπούκο προκειμένου να μεταφερθή στην Ευρώπη.
Η διπλή αυτή επιτυχία, είναι αποτέλεσμα επιμόνων προσπαθειών αφ’ ενός της ελληνικής διπλωματίας και, αφ’ ετέρου της νέας κυπριακής κυβερνήσεως, η οποία κατόρθωσε να ξεπεράση τα προβλήματα που είχε δημιουργήσει η διακυβέρνησις Χριστόφια, εξ αιτίας της οποίας η συμφωνία για τον σταθμό υγροποιήσεως καθυστερούσε αδικαιολογήτως. Και όσο καθυστερούσε, τόσο η Τουρκία έβρισκε περιθώρια να πιέζη για την δική της λύση.
Όπως αποδεικνύεται δε, για τις καθυστερήσεις δεν ευθύνεται ούτε η απροθυμία των Ισραηλινών, ούτε η πολιτική των ΗΠΑ. Και οι δύο αυτές πλευρές ήσαν πρόθυμες να υποστηρίξουν το εγχείρημα. Τα συμφέροντα του Ισραήλ όσον αφορά στην εκμετάλλευση του φυσικού αερίου είναι στενά συνδεδεμένα με αυτά της Κύπρου, οι δε εταιρεία που εκμεταλλεύεται το οικόπεδο 12 είναι αμερικανική. Και τούτο διότι αυτή ενδιεφέρθη να το αναλάβη.
Ούτε η «φιλική» ρωσική κυβέρνησις, ούτε οι έχοντες συμφέροντα στην Κύπρο Ρώσοι «ολιγάρχες» ησχολήθησαν με τους ενεργειακούς πόρους της Μεγαλονήσου. Ίσως μάλιστα οι μεγάλοι ρωσικοί οργανισμοί του κλάδου να ηνοχλήθησαν κιόλας με την εμφάνιση ενός ανταγωνιστού, η παρουσία του οποίου θα έθετε τέρμα στο μονοπώλιο που είχαν στην διάθεση φυσικού αερίου στις ευρωπαϊκές χώρες.
Ως προς τον σταθμό υγροποιήσεως λοιπόν, αποδεικνύεται ότι η κυπριακή πλευρά ήταν το πρόβλημα. Τουλάχιστον για όσο διάστημα το αριστερό ΑΚΕΛ κυβερνούσε την Μεγαλόνησο. Ας τα βλέπουν αυτά όσοι ευαγγελίζονται αριστερές διακυβερνήσεις και ευελπιστούν ότι αυτές μπορεί να λύσουν προβλήματα. Τα γεγονότα αποδεικνύουν το αντίθετο. Οι χώρες που αντιμετωπίζουν τα χειρότερα προβλήματα και την βαθύτερη κρίση, οδηγήθησαν σε αυτά από αριστερές κυβερνήσεις ή από αριστερές ιδεοληψίες.
Επιβεβαιώνεται επιπροσθέτως πόσο εξωπραγματικές ήσαν εξ αρχής οι προτάσεις των αριστερών κομμάτων και για την αντιμετώπιση της κρίσεως στην Ελλάδα. Η μικροψυχία μάλιστα, την οποία επιδεικνύουν κατά τον σχολιασμό των τελευταίων εξελίξεων καθιστά εμφανή την πλήρη αδυναμία των στελεχών τους να κατανοήσουν τα συμβαίνοντα στην διεθνή σκηνή. Βεβαίως, υπάρχει και άλλη ερμηνεία της συμπεριφοράς τους. Αντιλαμβάνονται με ακρίβεια την πραγματικότητα και προφανώς θλίβονται για το γεγονός ότι για μιαν ακόμη φορά η καταστροφολογία τους διεψεύσθη.
(από την εφημερίδα "ΕΣΤΙΑ", 01/07/2013)
