Του Πανίκου Παναγιώτου, “Φιλελεύθερος”Για δυο και πλέον χρόνια, η ανθρωπότητα παρακολουθεί εν μέσω συγκρουόμενων συμφερόντων τη σύγχρονη τραγωδία που εξελίσσεται στη γειτονιά της Κύπρου, με εκατόμβες θυμάτων, τεράστιες καταστροφές και στρατιές προσφύγων. Από τη μια, ετοιμάζεται διεθνής διάσκεψη για τη λήξη του εμφύλιου πολέμου στη Συρία και, από την άλλη, η Ευρωπαϊκή Ένωση αποφασίζει τον εξοπλισμό των ανταρτών. Στην Ουάσιγκτον και στο Τελ Αβίβ προβάλλεται όλο και πιο πολύ η άποψη ότι είναι προτιμότερος ο διάβολος που ξέρουμε από τον διάβολο που δεν ξέρουμε, γιατί αυτοί που μάχονται να εκδιώξουν τον Άσαντ, φαίνονται πιο επικίνδυνοι και απρόβλεπτοι σε θέματα ασφάλειας.
Την ίδια στιγμή, «σάρκα και οστά» παίρνει το όραμα των Κούρδων (Συρίας, Τουρκίας, Ιράκ και Ιράν) για να αποκτήσουν επιτέλους τη δική τους ανεξάρτητη πατρίδα. Ο Αμερικανός υπουργός Εξωτερικών, Τζον Κέρι, ομολόγησε ότι «η απίστευτη αποσταθεροποίηση της Συρίας έχει σοβαρές συνέπειες στην περιοχή». Κανένας δεν ξέρει και δεν μπορεί να εκτιμήσει πού πραγματικά θα οδηγήσει αυτό το πρωτοφανές αιματοκύλισμα. Τώρα, προστίθενται σε όλα αυτά η «αναπάντεχη εξέγερση» μεγάλης μερίδας του τουρκικού λαού κατά του Ερντογάν και της αυταρχικής πολιτικής του.
Η Κύπρος βιώνει για 39 χρόνια την απάνθρωπη τουρκική κατοχή, ενώ είναι τόσο κοντά στη Συρία. Επομένως, δεν μπορεί να μένει αδιάφορη μπροστά στις γεωπολιτικές ανακατατάξεις. Επιπλέον, εξαιτίας των δικών της προβλημάτων και αδιεξόδων, τα γεγονότα στη χώρα του Αττίλα και τη Μέση Ανατολή είναι πιθανό να την οδηγήσουν σε περαιτέρω περιπέτειες, χειρότερες και από την οικονομική κρίση.
Όλα αυτά λοιπόν αποτελούν έναν επιπρόσθετο λόγο ώστε να μην αφεθεί ο κάθε διαμεσολαβητής στο Κυπριακό να κλονίζει την εσωτερική πολιτική συνοχή και την αξιοπιστία της Κυπριακής Δημοκρατίας. Και επειδή αυτός ο τόπος βίωσε συμπεριφορές αρκετών ανίκανων εξουσιών, ο κόσμος φοβάται όλο και περισσότερο, ζητώντας τη λήψη πατριωτικών αποφάσεων.
