«Δεν υπάρχει έδαφος για την
Κεντροαριστερά. Ο χώρος που εξέφραζε το ΠΑΣΟΚ, έχει καταληφθεί πλέον από
τον ΣΥΡΙΖΑ». Η εκτίμηση ακούγεται από πολλές πλευρές, εκφράζει όμως
περισσότερο την επιθυμία του Αλ.Τσίπρα και των συνεργατών του και
λιγότερο την πολιτική πραγματικότητα.
Οι πολίτες που κινούνται σε αυτό τον χώρο είναι απαιτητικοί και δεν αρκούνται σε συνθήματα και κλισέ. Τάσσονται αδιαπραγμάτευτα υπέρ της ευρωπαϊκής πορείας της χώρας και του ευρώ, υπέρ του εκσυγχρονισμού των δομών του κράτους και της οικονομίας, υπέρ της οικονομίας της αγοράς με ρυθμιστικές αρμοδιότητες του κράτους. Επιθυμούν τη συγκρότηση κοινωνικού κράτους που θα λειτουργεί με σύγχρονα κι όχι πελατειακά κριτήρια.
Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορεί να εκφράσει αυτόν τον κόσμο. Ποιος μπορεί; Σε πρόσφατη έρευνα της GPO, το 63% των ερωτηθέντων, απάντησε ότι επιθυμεί να δει ένα ισχυρό κόμμα ανάμεσα στη Ν.Δ. και τον ΣΥΡΙΖΑ. Αυτό το ισχυρό κόμμα δεν μπορεί να είναι ξανά το ΠΑΣΟΚ, δεν μπορεί να γίνει η ΔΗΜΑΡ ούτε κάποιο από τα υφιστάμενα νεοπαγή σχήματα. Η έκφραση του χώρου, παραμένει ζητούμενο.
Δεν μπορεί όμως αυτό το κενό να το καλύψει ο ΣΥΡΙΖΑ ακόμη κι αν συνεχίσει τη μετακίνηση σε περισσότερο σοσιαλδημοκρατικές θέσεις. Παρά τις προσπάθειες που καταβάλει ο Αλ. Τσίπρας, πρέπει να διανύσει ακόμη πολύ δρόμο. Ακόμη κι αν υποθέσουμε ότι είναι διατεθειμένος για κάτι τέτοιο, δεν έχει την ίδια διάθεση η πλειοψηφία των στελεχών που προέρχεται από το ΚΚΕ, το ΚΚΕ Εσωτερικού, την εξωκοινοβουλευτική Αριστερά ή ακόμη και από το παραδοσιακό ΠΑΣΟΚ.
Οι θέσεις που εκφράζονται στα κομματικά κείμενα του ΣΥΡΙΖΑ, ανταποκρίνονται στις διαθέσεις του κομματικού μηχανισμού ο οποίος εξακολουθεί στην πλειοψηφία του να κινείται στη λογική του 4-5%. Δεν εκφράζουν όμως εκείνους που στράφηκαν στον ΣΥΡΙΖΑ. Σημαντικό τμήμα των ψηφοφόρων, που κατέφυγε σε αυτόν λόγω οργής ή λόγω ανάγκης τον Ιούνιο συνεχίζει να «ψάχνεται», διαφωνεί πλήρως με θέσεις που εκφράζει ο Αλ. Τσίπρας στα πιο σημαντικά ζητήματα κι εκφράζει σοβαρές αμφιβολίες κατά πόσον το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης διαθέτει πρόγραμμα και την ικανότητα να κυβερνήσει.
Σύμφωνα με πρόσφατη μέτρηση της Public Issue, μόλις το 12% πιστεύει ότι μια κυβέρνηση από τον ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να αντιμετωπίσει την οικονομική κρίση (για τη Ν.Δ. το ποσοστό είναι 25%). Τα ευρήματα της GPO δείχνουν ότι μόλις το 44,8% εκείνων που ψήφισαν ΣΥΡΙΖΑ πιστεύει πως τα πράγματα θα ήταν καλύτερα αν ο Αλ. Τσίπρας είχε κερδίσει τις εκλογές τον Ιούνιο, το 35,3% πιστεύει ότι θα ήταν τα ίδια και το 6,8% ότι θα ήταν χειρότερα. Κι όσο η κατάσταση δείχνει να σταθεροποιείται και να είναι ορατή η προοπτική ανάκαμψης, τόσο το ρίσκο μιας πιθανής περιπέτειας με τον ΣΥΡΙΖΑ θα μεγαλώνει.
Ο ΣΥΡΙΖΑ εξάντλησε τον Ιούνιο τη «δεξαμενή» ψήφων που είχε από τα αριστερά του. Για να κερδίσει εκλογές, χρειάζεται δυνάμεις από τον σοσιαλδημοκρατικό χώρο. Και δείχνει ότι δεν μπορεί να εκφράσει αυτόν τον κόσμο. Σε αυτό οφείλεται και η δημοσκοπική του στασιμότητα. Αλλά αυτό τον κόσμο δεν μπορείς να τον εκφράσεις όταν οι αναφορές σου είναι ο Ζίζεκ και ο Τσάβες.
Οι πολίτες που κινούνται σε αυτό τον χώρο είναι απαιτητικοί και δεν αρκούνται σε συνθήματα και κλισέ. Τάσσονται αδιαπραγμάτευτα υπέρ της ευρωπαϊκής πορείας της χώρας και του ευρώ, υπέρ του εκσυγχρονισμού των δομών του κράτους και της οικονομίας, υπέρ της οικονομίας της αγοράς με ρυθμιστικές αρμοδιότητες του κράτους. Επιθυμούν τη συγκρότηση κοινωνικού κράτους που θα λειτουργεί με σύγχρονα κι όχι πελατειακά κριτήρια.
Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορεί να εκφράσει αυτόν τον κόσμο. Ποιος μπορεί; Σε πρόσφατη έρευνα της GPO, το 63% των ερωτηθέντων, απάντησε ότι επιθυμεί να δει ένα ισχυρό κόμμα ανάμεσα στη Ν.Δ. και τον ΣΥΡΙΖΑ. Αυτό το ισχυρό κόμμα δεν μπορεί να είναι ξανά το ΠΑΣΟΚ, δεν μπορεί να γίνει η ΔΗΜΑΡ ούτε κάποιο από τα υφιστάμενα νεοπαγή σχήματα. Η έκφραση του χώρου, παραμένει ζητούμενο.
Δεν μπορεί όμως αυτό το κενό να το καλύψει ο ΣΥΡΙΖΑ ακόμη κι αν συνεχίσει τη μετακίνηση σε περισσότερο σοσιαλδημοκρατικές θέσεις. Παρά τις προσπάθειες που καταβάλει ο Αλ. Τσίπρας, πρέπει να διανύσει ακόμη πολύ δρόμο. Ακόμη κι αν υποθέσουμε ότι είναι διατεθειμένος για κάτι τέτοιο, δεν έχει την ίδια διάθεση η πλειοψηφία των στελεχών που προέρχεται από το ΚΚΕ, το ΚΚΕ Εσωτερικού, την εξωκοινοβουλευτική Αριστερά ή ακόμη και από το παραδοσιακό ΠΑΣΟΚ.
Οι θέσεις που εκφράζονται στα κομματικά κείμενα του ΣΥΡΙΖΑ, ανταποκρίνονται στις διαθέσεις του κομματικού μηχανισμού ο οποίος εξακολουθεί στην πλειοψηφία του να κινείται στη λογική του 4-5%. Δεν εκφράζουν όμως εκείνους που στράφηκαν στον ΣΥΡΙΖΑ. Σημαντικό τμήμα των ψηφοφόρων, που κατέφυγε σε αυτόν λόγω οργής ή λόγω ανάγκης τον Ιούνιο συνεχίζει να «ψάχνεται», διαφωνεί πλήρως με θέσεις που εκφράζει ο Αλ. Τσίπρας στα πιο σημαντικά ζητήματα κι εκφράζει σοβαρές αμφιβολίες κατά πόσον το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης διαθέτει πρόγραμμα και την ικανότητα να κυβερνήσει.
Σύμφωνα με πρόσφατη μέτρηση της Public Issue, μόλις το 12% πιστεύει ότι μια κυβέρνηση από τον ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να αντιμετωπίσει την οικονομική κρίση (για τη Ν.Δ. το ποσοστό είναι 25%). Τα ευρήματα της GPO δείχνουν ότι μόλις το 44,8% εκείνων που ψήφισαν ΣΥΡΙΖΑ πιστεύει πως τα πράγματα θα ήταν καλύτερα αν ο Αλ. Τσίπρας είχε κερδίσει τις εκλογές τον Ιούνιο, το 35,3% πιστεύει ότι θα ήταν τα ίδια και το 6,8% ότι θα ήταν χειρότερα. Κι όσο η κατάσταση δείχνει να σταθεροποιείται και να είναι ορατή η προοπτική ανάκαμψης, τόσο το ρίσκο μιας πιθανής περιπέτειας με τον ΣΥΡΙΖΑ θα μεγαλώνει.
Ο ΣΥΡΙΖΑ εξάντλησε τον Ιούνιο τη «δεξαμενή» ψήφων που είχε από τα αριστερά του. Για να κερδίσει εκλογές, χρειάζεται δυνάμεις από τον σοσιαλδημοκρατικό χώρο. Και δείχνει ότι δεν μπορεί να εκφράσει αυτόν τον κόσμο. Σε αυτό οφείλεται και η δημοσκοπική του στασιμότητα. Αλλά αυτό τον κόσμο δεν μπορείς να τον εκφράσεις όταν οι αναφορές σου είναι ο Ζίζεκ και ο Τσάβες.
