Πολιτικό
ρεπορτάζ χωρίς ίντριγκα, ονόματα και διαλόγους, δεν είναι ρεπορτάζ,
είναι εγγαστριμυθία - έλεγαν οι παλιοί. Έχουμε και λέμε, λοιπόν, για το
αντι-ρατσιστικό νομοσχέδιο. Ο Κώστας Καραγκούνης, υφυπουργός
Δικαιοσύνης, ενημερώνει -πριν από το Πάσχα- τον, προϊστάμενό του κατά τα
άλλα, υπουργό Δικαιοσύνης Αντώνη Ρουπακιώτη ότι «το Μαξίμου επείγεται
για το αντιρατσιστικό νομοσχέδιο. Έχουν διατυπωθεί παράπονα από τις
Βρυξέλλες ότι καθυστερούμε, επίκειται και η επίσκεψη επιτρόπου για τους
δικαιούμενους ασύλου…». Ο Ρουπακιώτης αναρωτιέται «τι απέγιναν, άραγε,
οι επιφυλάξεις της Ν.Δ. στο νομοσχέδιο Παπαϊωάννου, εξαιτίας των οποίων
δεν ψηφίστηκε τότε στη Βουλή το αντιρατσιστικό», αλλά έλαβε τη
διαβεβαίωση ότι «πλέον, άλλη αναβολή δεν μπορεί να γίνει».Πέντε δικαστές, υποδειχθέντες από το Ανώτατο Δικαστικό Συμβούλιο
συνέταξαν, μαζί με τον υπουργό, το πρώτο σχέδιο, το οποίο εστάλη στο
Μαξίμου και στους δύο άλλους αρχηγούς.
Μετ΄ ου πολύ, την εβδομάδα του Πάσχα, ο Καραγκούνης επανέρχεται στον Ρουπακιώτη. Είπαμε, υφυπουργός μεν, καλός αγωγός του Μαξίμου δε. «Υπουργέ, το βρίσκουν ήπιο το νομοσχέδιο». Υπουργός και δικαστές ξαναπιάνουν δουλειά, επαναδιατυπώνουν επί το αυστηρότερο και αποστέλλουν εκ νέου «ως πίνακας αποδεκτών». Ω, της εκπλήξεως, όμως! Το νομοσχέδιο, στην τελική μορφή του, κρίνεται «ακραίο». Το ίδιο, που είχε χαρακτηριστεί «ήπιο».
Τι να πει και ο Καραγκούνης; Δε λέει τίποτα. Τότε, όμως, επιλαμβάνεται άλλος, αρμοδιότερος του Καραγκούνη, ο οποίος, όταν τελειώνουν τα επιχειρήματα, καταφεύγει στο DNA. “Αν εσείς έχετε στο DNA σας τα δικαιώματα, εμείς στο δικό μας έχουμε την πατρίδα», ήταν το επιχείρημα προς τρίτους. Σου λέει, δεν μπορεί, θα φτάσει στα αυτιά του Ρουπακιώτη. Έτιλλε τις τρίχες της κεφαλής του ο Ρουπακιώτης, αλλά η μοριακή επιχειρηματολογία του ήταν οικεία. Στον νόμο για τη δυνατότητα προσφυγής πολιτών, αλλά και σωματείων στο Δικαστήριο των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, ο ίδιος άνθρωπος είχε πει, σε κοινοβουλευτικό εκπρόσωπο: «όσο έχετε στο δικό σας DNA τα εργασιακά, οι δικοί μας έχουν το έθνος». Τι εννοούσε ο μοριακός ποιητής; Ότι ο νόμος αυτός, που έδινε τη δυνατότητα σε πολίτες να επικαλούνται το ευρωπαϊκό κεκτημένο για δίκαιη δίκη, θα το χρησιμοποιούσε η Ένωση Τούρκων Θράκης, οπότε ποιος είδε τον Αλλάχ και δεν τον φοβήθηκε.
Όταν εξαντλήθηκαν οι ακριτομυθίες, όταν οι ανακοινώσεις περί ατελειών δεν έφεραν αποτέλεσμα, άρχισαν οι διαρροές στα κανάλια. Με το στυλάκι της δήθεν εκμυστηρεύσεως (ενώπιον εκατομμυρίων θεατών…) προς την παρουσιάστρια λέει ο διαπιστευμένος: «πρέπει να σου πω ότι τώρα στο Μαξίμου λένε ότι θα το κρατήσουν το νομοσχέδιο για το καλοκαίρι και, μάλλον, μετά τον ανασχηματισμό». Ο πέλεκυς του ανασχηματισμού θα φτάσει την υπόθεση στο κόκαλο, αναζητώντας υπουργό με καθωσπρέπει DNA. Πέλεκυς στην καθομιλουμένη; Συνεννοηθήκαμε.
Αρκετά, όμως, με την ίντριγκα. Περί τίνος πρόκειται; Είναι το αντιρατσιστικό μια ευρωπαϊκή υποχρέωση πολυτελείας, η οποία δε χάλασε ο κόσμος, βρε αδελφέ, αν δεν την υιοθετήσουμε και ταράξουμε τη βαλκανική μας νιρβάνα. Μήπως είναι μια έμμονη ιδέα κάποιων εκκεντρικών φιλελεύθερων ή ιδεοληπτικών Αριστερών; Όχι. Είναι μια πολιτική μάχη στην καρδιά των προβλημάτων της ελληνικής κρίσης. Τα ελλείμματα, το χρέος, η αναδιάρθρωση της οικονομίας για να αντιμετωπιστούν έχουν ανάγκη από πολιτικά εργαλεία και θεσμούς. Αυτούς τους θεσμούς υπονομεύει, ξεφτιλίζει ο ναζισμός. Λύνονται αυτά τα θέματα μόνο με το αντιρατσιστικό; Όχι. Αλλά χωρίς αυτό και, κυρίως, με μια πολιτική ιδεολογική υποχώρηση, που θα σημάνει η απόσυρση είτε η κατάψυξη του νόμου, τότε έρχεται η σειρά της ιθαγένειας, θα επανέλθει το γένος για τον στρατό και πάει λέγοντας.
Γιατί ενώ επείγονταν, τώρα καθυστερούν; Γιατί τη Μεγάλη Εβδομάδα τους φαινόταν ήπιο και του Θωμά ακραίο; Μέτρησαν αντιδράσεις; Πήραν μετρήσεις; Μήπως έκλεισαν τίποτε μεταγραφές; Όλα έπαιξαν τον ρόλο τους. Όμως, τα ήξεις αφήξεις της Ν.Δ. στο νομοσχέδιο είναι, κυρίως, η άρνησή της να αναμετρηθεί με τις ρίζες του εθνικισμού. Αυτές που παρακινούν 85 βουλευτές να παίξουν με το «γένος». Αυτές που θέλουν δεσποτάδες να απειλούν τον Μπουτάρη. Αλλά δε βλέπουν ότι στην άκρη του «γένους», αναβλύζει η πολιτική αίματος των ναζί; Νομίζουν ότι υπερφαλαγγίζεται ο ναζισμός αν πάρεις από το στόμα του το αίμα και το βαφτίσεις γένος ή DNA ή δεν ξέρω τι άλλο;
Μετ΄ ου πολύ, την εβδομάδα του Πάσχα, ο Καραγκούνης επανέρχεται στον Ρουπακιώτη. Είπαμε, υφυπουργός μεν, καλός αγωγός του Μαξίμου δε. «Υπουργέ, το βρίσκουν ήπιο το νομοσχέδιο». Υπουργός και δικαστές ξαναπιάνουν δουλειά, επαναδιατυπώνουν επί το αυστηρότερο και αποστέλλουν εκ νέου «ως πίνακας αποδεκτών». Ω, της εκπλήξεως, όμως! Το νομοσχέδιο, στην τελική μορφή του, κρίνεται «ακραίο». Το ίδιο, που είχε χαρακτηριστεί «ήπιο».
Τι να πει και ο Καραγκούνης; Δε λέει τίποτα. Τότε, όμως, επιλαμβάνεται άλλος, αρμοδιότερος του Καραγκούνη, ο οποίος, όταν τελειώνουν τα επιχειρήματα, καταφεύγει στο DNA. “Αν εσείς έχετε στο DNA σας τα δικαιώματα, εμείς στο δικό μας έχουμε την πατρίδα», ήταν το επιχείρημα προς τρίτους. Σου λέει, δεν μπορεί, θα φτάσει στα αυτιά του Ρουπακιώτη. Έτιλλε τις τρίχες της κεφαλής του ο Ρουπακιώτης, αλλά η μοριακή επιχειρηματολογία του ήταν οικεία. Στον νόμο για τη δυνατότητα προσφυγής πολιτών, αλλά και σωματείων στο Δικαστήριο των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, ο ίδιος άνθρωπος είχε πει, σε κοινοβουλευτικό εκπρόσωπο: «όσο έχετε στο δικό σας DNA τα εργασιακά, οι δικοί μας έχουν το έθνος». Τι εννοούσε ο μοριακός ποιητής; Ότι ο νόμος αυτός, που έδινε τη δυνατότητα σε πολίτες να επικαλούνται το ευρωπαϊκό κεκτημένο για δίκαιη δίκη, θα το χρησιμοποιούσε η Ένωση Τούρκων Θράκης, οπότε ποιος είδε τον Αλλάχ και δεν τον φοβήθηκε.
Όταν εξαντλήθηκαν οι ακριτομυθίες, όταν οι ανακοινώσεις περί ατελειών δεν έφεραν αποτέλεσμα, άρχισαν οι διαρροές στα κανάλια. Με το στυλάκι της δήθεν εκμυστηρεύσεως (ενώπιον εκατομμυρίων θεατών…) προς την παρουσιάστρια λέει ο διαπιστευμένος: «πρέπει να σου πω ότι τώρα στο Μαξίμου λένε ότι θα το κρατήσουν το νομοσχέδιο για το καλοκαίρι και, μάλλον, μετά τον ανασχηματισμό». Ο πέλεκυς του ανασχηματισμού θα φτάσει την υπόθεση στο κόκαλο, αναζητώντας υπουργό με καθωσπρέπει DNA. Πέλεκυς στην καθομιλουμένη; Συνεννοηθήκαμε.
Αρκετά, όμως, με την ίντριγκα. Περί τίνος πρόκειται; Είναι το αντιρατσιστικό μια ευρωπαϊκή υποχρέωση πολυτελείας, η οποία δε χάλασε ο κόσμος, βρε αδελφέ, αν δεν την υιοθετήσουμε και ταράξουμε τη βαλκανική μας νιρβάνα. Μήπως είναι μια έμμονη ιδέα κάποιων εκκεντρικών φιλελεύθερων ή ιδεοληπτικών Αριστερών; Όχι. Είναι μια πολιτική μάχη στην καρδιά των προβλημάτων της ελληνικής κρίσης. Τα ελλείμματα, το χρέος, η αναδιάρθρωση της οικονομίας για να αντιμετωπιστούν έχουν ανάγκη από πολιτικά εργαλεία και θεσμούς. Αυτούς τους θεσμούς υπονομεύει, ξεφτιλίζει ο ναζισμός. Λύνονται αυτά τα θέματα μόνο με το αντιρατσιστικό; Όχι. Αλλά χωρίς αυτό και, κυρίως, με μια πολιτική ιδεολογική υποχώρηση, που θα σημάνει η απόσυρση είτε η κατάψυξη του νόμου, τότε έρχεται η σειρά της ιθαγένειας, θα επανέλθει το γένος για τον στρατό και πάει λέγοντας.
Γιατί ενώ επείγονταν, τώρα καθυστερούν; Γιατί τη Μεγάλη Εβδομάδα τους φαινόταν ήπιο και του Θωμά ακραίο; Μέτρησαν αντιδράσεις; Πήραν μετρήσεις; Μήπως έκλεισαν τίποτε μεταγραφές; Όλα έπαιξαν τον ρόλο τους. Όμως, τα ήξεις αφήξεις της Ν.Δ. στο νομοσχέδιο είναι, κυρίως, η άρνησή της να αναμετρηθεί με τις ρίζες του εθνικισμού. Αυτές που παρακινούν 85 βουλευτές να παίξουν με το «γένος». Αυτές που θέλουν δεσποτάδες να απειλούν τον Μπουτάρη. Αλλά δε βλέπουν ότι στην άκρη του «γένους», αναβλύζει η πολιτική αίματος των ναζί; Νομίζουν ότι υπερφαλαγγίζεται ο ναζισμός αν πάρεις από το στόμα του το αίμα και το βαφτίσεις γένος ή DNA ή δεν ξέρω τι άλλο;
