Της Susi Dennison
Στο τέλος Απριλίου, καθώς ο Αλγερινός πρόεδρος
Abdelaziz Bouteflika μετέβαινε αεροπορικώς στη Γαλλία για θεραπεία, είχα
προειδοποιήσει ότι αυτές είναι ώρες δοκιμασίας για το αλγερινό
καθεστώς. Προς το παρόν δεν φαίνεται να υπάρχει κάποια εναλλακτική λύση
αντί του σημερινού προέδρου προκειμένου να δράσει ως το δημόσιο πρόσωπο
των διαφόρων ομάδων συμφερόντων που κρατούν το αλγερινό καθεστώς –
γνωστό ως le pouvoir.
Στη διάρκεια του Σαββατοκύριακου, η
κυβέρνηση αποκαλύφθηκε σχετικά με πόσο νευρική είναι για αυτό, σε μια
ελαφρώς καλυμμένη προσπάθεια να φιμώσει τις εικασίες σχετικά με την
υγεία του Bouteflika. ΤΟ Σάββατο, το υπουργείο Επικοινωνίας πίεσε τον
Hicham Aboud, εκδότη των εφημερίδων My Journal και Djaridati, να
αφαιρέσει ένα άρθρο που άφηνε να εννοηθεί (στη βάση του τι μετέδιδε
επικαλούμενος αξιόπιστες ιατρικές πηγές) ότι ο Bouteflika έχει πέσει σε
κώμα. Ο Aboud αρνήθηκε να το κάνει και αντί αυτού ενημέρωση το διεθνή
Τύπο για την προσπάθεια της κυβέρνησης να τον λογοκρίνει. Ως απάντηση, η
αλγερινή κυβέρνηση φέρεται να έχει μπλοκάρει την έκδοση και των δύο
εφημερίδων του.
Αυτά είναι ανησυχητικά νέα, με πολλές έννοιες. Αν και το αλγερινό καθεστώς έχει πολλά ελαττώματα, και ο Τύπος λειτουργεί σε ένα πολύ ελεγχόμενο περιβάλλον, η ευθεία λογοκρισία δεν είναι στο στυλ του. Αντίθετα, η αυτολογοκρισία παίζει έναν ισχυρό ρόλο στο να καθορίζει τι εμφανίζεται και τι όχι στα μέσα ενημέρωσης.
Οι τελευταίες εξελίξεις ίσως αποτελούν ένα σύμπτωμα μιας γενικότερης τάσης για πιο αυστηρές συνθήκες. Στο δείκτη ελευθερίας του Τύπου για το 2013 των Δημοσιογράφων Χωρίς Σύνορα, η Αλγερία υποχώρησε τρεις θέσεις και βρίσκεται τώρα στην 125η από το σύνολο των 179 -αν και παραμένει υψηλότερα από τους γείτονές της Μαρόκο (136η) και Αίγυπτο (158η)- λόγω της ενίσχυσης της δικαστικής και οικονομικής πίεσης στα ανεξάρτητα μέσα ενημέρωσης κατά το παρελθόν έτος.
Τέτοιες ενδείξεις της μείωσης της ελευθερίας του
Τύπου στη χώρα που έχει φανεί, σε μεγάλο βαθμό, να έχει ξεφύγει τη
σημαντική αναταραχή της αραβικής εξέγερσης που αντηχεί γύρω της, μπορεί
να είναι ένα σημάδι ενδεικτικό όχι μόνο για το πόσο ανήσυχο είναι το
καθεστώς σχετικά με το τι θα προκύψει στην μετά-Bouteflika εποχή, αλλά
επίσης για το πόσο εύθραυστο είναι το κοινωνικό συμβόλαιο σε αυτό το
κράτος των πετρελαιοπαραγωγών.
Από το 2011, υπήρξε έντονη φημολογία για το εάν και πότε και εάν όχι, γιατί όχι, θα φθάσει η αραβική εξέγερση στην Αλγερία. Αυτές οι τελευταίες εξελίξεις σχετικά με την ελευθερία του Τύπου είναι μια υπενθύμιση ότι όταν όλα τα κλειδιά της εξουσίας παραμένουν στο απρόσωπο pouvoir, το καθεστώς μπορεί επίσης να ακολουθήσει τον άλλο δρόμο, κάτι που είναι ακόμη λιγότερο ευχάριστο. Ένας λόγος παραπάνω, όπως πάντα, για τους εταίρους της Αλγερίας, συμπεριλαμβανομένων αυτών στην Ευρώπη, να λένε τα πράγματα με το όνομά τους και να μην αφήνουν ακόμη και το παραμικρό σημάδι της αυξανόμενης ολίσθησης προς τον αυταρχισμό, απαρατήρητο.
Μπορείτε να δείτε το κείμενο εδώ: http://ecfr.eu/blog/entry/signs_of_straits_in_algeria
