Δεν ξέφυγε από το πλαίσιο των προσδοκιών η συνάντηση των Σαμαρά και
Ερντογάν στην Κωνσταντινούπολη, όπου προήδρευσαν από κοινού στο Ανώτατο
Συμβούλιο Συνεργασίας. Οι δύο ηγέτες επέλεξαν να ακολουθήσουν τη
ρεαλιστική γραμμή της προσεκτικής προσέγγισης των μεγάλων και σοβαρών
προβλημάτων των ελληνοτουρκικών σχέσεων και ταυτόχρονα να προωθήσουν
δυναμικά θέματα «χαμηλής πολιτικής», τα οποία ενισχύουν τη διμερή
συνεργασία και την ανάπτυξη των εμπορικών συναλλαγών και μεταξύ των δύο
χωρών.Οι διαφορές, όμως, παραμένουν και για ακόμη μία φορά αποδεικνύονται αγεφύρωτες. Οχι ανεξήγητα από τη στιγμή που η Τουρκία επιμένει ανυποχώρητα να θέτει μειονοτικό ζήτημα και να συνδέει το θέμα της επαναλειτουργίας της Θεολογικής Σχολής της Χάλκης με ανταλλάγματα στη Θράκη. Και παράλληλα να προβαίνει σε ενέργειες και πρωτοβουλίες που παραβιάζουν το διεθνές δίκαιο σε σχέση με την οριοθέτηση των θαλασσίων ζωνών και την έρευνα για υδρογονάνθρακες.
Είναι προφανές ότι πρόοδος στο ευαίσθητο θέμα των θαλασσίων ζωνών δεν είναι δυνατό να προκύψει μέσα από διμερείς συνομιλίες. Δεν υπάρχει, ούτε μπορεί να υπάρξει Ελληνας πρωθυπουργός που θα προσχωρήσει στη λογική του «αμοιβαίου οφέλους», γιατί αυτό θα σημαίνει εκχώρηση δικαιωμάτων που διασφαλίζονται από το διεθνές δίκαιο, αλλά ούτε και από την πλευρά της Τουρκίας θα ήταν δυνατό να υπάρξει πολιτικός που θα υποχωρούσε από τη διακηρυγμένη τουρκική θέση.
Γι' αυτό και η ελληνική πρωτοβουλία στον ΟΗΕ πριν από έναν μήνα αποτελεί τη μοναδική αυτήν τη στιγμή ελπίδα να προκύψει κάποια ουσιαστική κινητικότητα στο θέμα της ΑΟΖ. Η Τουρκία έχει δηλώσει ότι θα εκθέσει εκεί τις απόψεις της και τα επιχειρήματά της. Μένει να αποδειχθεί ότι θα το κάνει. Και μένει, από εκεί και πέρα, να αποδειχθεί αν ο ΟΗΕ είναι σε θέση να δρομολογήσει διαδικασίες επίλυσης του προβλήματος.
http://www.ethnos.gr
