Του Κώστα Ράπτη Σε ποιο σημείο βρίσκονται τα θέματα “υψηλής πολιτικής” στις ελληνοτουρκικές σχέσεις την επαύριο της συνεδρίασης του Ανώτατου Συμβουλίου Συνεργασίας των δύο χωρών;
Η πολιτική (και επικοινωνιακή) εστίαση στις 25 συμφωνίες διμερούς (κυρίως οικονομικής) συνεργασίας που συνάφθηκαν στην Κωνσταντινούπολη αποτυπώνει μεν μία βούληση να δοθεί ένας βηματισμός “χωρίς ρίσκα” στις ελληνοτουρκικές σχέσεις, δεν διαγράφει όμως το γεγονός ότι στην κατ’ ιδίαν συνάντηση των δύο πρωθυπουργών η συζήτηση υπήρξε εφ΄ όλης της ύλης - σε πνεύμα, πάντως, επιμένει η ελληνική αντιπροσωπεία, αποτύπωσης των θέσεων των δύο πλευρών.
Όμως κατά την κατ’ ιδίαν συνάντησή τους οι Tayyip Erdogan και Αντώνης Σαμαράς δεν ήσαν και τόσο... μόνοι. Νοερά βρίσκονταν μαζί τους λ.χ. ο Αμερικανός υπουργός Εξωτερικών John Kerry, ο οποίος μόλις είχε ολοκληρώσει τη δική του επίσκεψη στη γείτονα (στο βαρύ κλίμα που είχαν δημιουργήσει οι περί σιωνισμού ρητορικές εξάρσεις του Τούρκου πρωθυπουργού) αλλά και ο Γάλλος πρόεδρος Francois Hollande, ο οποίος τις τελευταίες ημέρες έδωσε διπλό μήνυμα αφενός με το ξεμπλοκάρισμα -για πρώτη φορά μετά από δυόμιση χρόνια- ενός κεφαλαίου των ευρωτουρκικών ενταξιακών διαπραγματεύσεων, αφετέρου με την ενοικίαση στην Ελλάδα των δύο φρεγατών Fremm και τις δηλώσεις του για τα δικαιώματα της χώρας μας βάσει Διεθνούς Δικαίου στην θαλάσσια δικαιοδοσία.
Δεν είναι τυχαίο ότι στις κοινές δηλώσεις των δύο ηγετών ο Tayyip Erdogan στάθηκε ιδιαίτερα στα “βήματα που θα πρέπει να κάνουν οι δύο χώρες με την ιδιότητα των μελών του ΝΑΤΟ”. Ούτε άλλωστε το ότι ο Τούρκος πρωθυπουργός είχε προκαταβολικά τονίσει, με τη συνέντευξή του στη ΝΕΤ, την ανάγκη να μην υπάρχει στο εξής στις διμερείς σχέσεις “μια πολιτική που να βασίζεται στα κουτσομπολιά”.
Με άλλα λόγια η τουρκική πλευρά υπεραμύνθηκε της διαφύλαξης του υφιστάμενου πλαισίου διαλόγου σε ό,τι αφορά το Αιγαίο (εξ ου και η ρητή αναφορά Erdοgan στις διερευνητικές επαφές για την υφαλοκρηπίδα, όπου οι δισταγμοί για την καταγραφή πολιτικής συμφωνίας αφορούν την ελληνική πλευρά), την ίδια ώρα που εξαιρεί από αυτό το Καστελλόριζο, προτείνοντας για την Ανατολική Μεσόγειο λύσεις “win-win”.
Η κάθε πλευρά φρόντισε να αποκλείσει “εκπλήξεις”, με την μεν Άγκυρα να κατατάσσει προφανώς στην κατηγορία του “επιβλαβούς κουτσομπολιού” τις διαρροές περί κατάθεσης των συντεταγμένων της ελληνικής ΑΟΖ, η δε Αθήνα, με την ρηματική διακοίνωση στον ΟΗΕ για τις άδειες ερευνών της τουρκικής πετρελαϊκής εταιρείας ΤΡΑΟ σε χώρο ελληνικής υφαλοκρηπίδας νοτίως του Καστελλόριζου, προσήλθε στην Κωνσταντινούπολη έχοντας προδιαγράψει την... ανετοιμότητά της να προσχωρήσει στο πνεύμα του win-win.
Η οριοθέτηση των θεμάτων υψηλής πολιτικής στα δεδομένα πλαίσια, διεθνή και διμερή, σηματοδοτήθηκε από την προεργασία των δύο υπουργών Εξωτερικών καθ’ όλο το προηγούμενο διάστημα, μέχρι και την παραμονή του Συμβουλίου.
Επόμενη δοκιμασία, η προαναγγελθείσα από την Τουρκία κατάθεση δικής της ρηματικής διακοίνωσης, η οποία εκτιμάται ότι θα είναι σκληρή. Και βέβαια, οι κινήσεις στο πεδίο των ερευνών της ΤΡΑΟ που θέτουν σε συγκεκριμένη υλική βάση την υπεράσπιση των ελληνικών δικαιωμάτων.
http://www.capital.gr/News.asp?id=1743947
