Πώς το παπικό καθεστώς εκμεταλλεύτηκε τα εκατομμύρια του πρώην δικτάτορα
O Πάπας Βενέδικτος ΙΣΤ', εικονιζόμενος
να πραγματοποιεί μία βάπτιση στην καπέλα Σιστίνα, τηρεί σιγή ιχθύος για
την περιουσία του Βατικανού, αλλά και τον προορισμών των κερδών που
προκύπτουν από αυτήν. (REUTERS/Osservatore Romano)
Πολυτελή ακίνητα στη
Βρετανία, τη Γαλλία και την Ελβετία και ένα διεθνές χαρτοφυλάκιο 600
εκατομμυρίων ευρώ μέσω υπεράκτιων εταιρειών θα ταίριαζαν απόλυτα στο
προφίλ κάποιας μεγάλης πολυεθνικής εταιρείας. Ανήκουν όμως στο Βατικανό
και προέρχονται από χρήματα που αρχικά είχαν δοθεί στην Καθολική
Εκκλησία από τον δικτάτορα Μπενίτο Μουσολίνι σε αντάλλαγμα για την παπική αναγνώριση του φασιστικού του καθεστώτος το 1929.
Εκτοτε η διεθνής αξία αυτής της περιουσίας πολλαπλασιάστηκε και πλέον ξεπερνά τα 600 εκατομμύρια ευρώ. Το 2006, στο απόγειο της φούσκας των ακινήτων, το Βατικανό ξόδεψε περίπου 18 εκατομμύρια από αυτό το κεφάλαιο για τον αριθμό 30 της πολυτελούς Σεν Τζέιμς Σκουέρ του Λονδίνου. Αλλα ακίνητά του βρίσκονται στον αριθμό 168 της περίφημης Μποντ Στριτ και στο Κόβεντρι, ενώ περιλαμβάνουν πολυτελή συγκροτήματα κατοικιών στη Γαλλία και στην Ελβετία.
Το εκπληκτικό όμως είναι μέχρι ποιου σημείου έφτασε το Βατικανό για
να διατηρήσει την μυστικότητα της προέλευσης αυτών των χρημάτων. Το
συγκρότημα γραφείων της Σεν Τζέιμς Σκουέρ αγοράστηκε μέσω μιας
βρετανικής εταιρείας, της Grolux Investements βασικοί μέτοχοι της οποίας
είναι ονομαστικά δύο εξέχοντες Καθολικοί τραπεζίτες: ο Τζον Βάρλεϊ, της
τράπεζας Barclays και ο Ρόμπιν Χέρμπερτ που εργαζόταν στην εμπορική
τράπεζα Leopold Joseph. Οταν μάλιστα η βρετανική εφημερίδα Guardian
ζήτησε από τους δύο κυρίους να αποκαλύψουν για λογαριασμό ποιου
ενεργούσαν, δεν έλαβε καμία απάντηση - βεβαίως σύμφωνα με τη βρετανική
νομοθεσία η πρακτική αυτή δεν είναι παράνομη.
Παρόλα αυτά, έρευνα της βρετανικής εφημερίδας σε παλιά αρχεία αποκάλυψε την αλήθεια. Η Grolux Investements βρέθηκε τελικά να ελέγχεται από την ελβετική εταιρεία Profima, που όπως επιβεβαιώνουν τα βρετανικά αρχεία ανήκει στο Βατικανό και μάλιστα κατά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο είχε κατηγορηθεί ότι «εμπλέκεται σε δραστηριότητες που έρχονται σε αντίθεση με τα συμφέροντα των Συμμάχων». Συγκεκριμένα ο έμπιστος του Πάπα Μπερναντίνο Νογκάρα ο οποίος ήλεγχε και έκανε επενδύσεις με το εν λόγω χαρτοφυλάκιο φέρεται να μετέφερε τις μετοχές από δύο γαλλικές εταιρείες που ανήκαν στο Βατικανό σε μία ελβετική εταιρεία, με σκοπό να μην χαρακτηριστούν εχθρικά περιουσιακά στοιχεία.
Τα χρήματα του Μουσολίνι ήταν απολύτως αναγκαία για τα οικονομικά του Βατικανού, διότι έτσι εξασφάλιζε την οικονομική άνεση και ασφάλεια σε ένα μεγάλο βάθος χρόνου.
Ενώ όμως η μυστικότητα σχετικά με την φασιστική προέλευσης του
πλούτου του Βατικανού ήταν ίσως κατανοητή κατά τη διάρκεια του πολέμου,
εκείνο που είναι λιγότερο κατανοητό σήμερα, παρά το γεγονός ότι οι
οικονομικές δομές των επίμαχων εταιρειών έχουν ταυτοποιηθεί είναι γιατί
το Βατικανό συνεχίζει να τηρεί σιγή ιχθύος για την όλη υπόθεση.
