Η Φαρινάζ ξέφυγε από τους
επίδοξους βιαστές της αλλά μόνο πέφτοντας στο κενό μπορούσε να γλιτώσει
από τον βιασμό. Ο θάνατος της να γίνεται λάβαρο στις καρδιές των Κούρδων
|
Στο Κουρδιστάν τάφοι υπάρχουν πολλοί
Απ’ τη Χαλάμπτζα στο Ντερσίμ
απ’ το Κιρκούκ στο Αγκιρί
απ’ τη Μαχάμπατ στο Μποτάν
απ’ το Χιουλέρ στο Τσούντι
Οι σκοτωμένοι από τις δυνάμεις του κακού φωνάζουν
Ολο φωνάζουν
Και σε καλούν να δεις την πάλη τους μετά τον θάνατο
Σαχίν Σορεκλί
Η όμορφη Φαρινάζ έγινε λάβαρο στις καρδιές των Κούρδων. Η κατάσταση στο Κουρδιστάν-Ιράν μοιάζει ανεξέλεγκτη. Οι Κούρδοι έχουν ξεσηκωθεί, η ιρανική κυβέρνηση προσπαθεί να κατευνάσει τα πνεύματα διά της βίας! Οι κουρδικές πόλεις έχουν κηρυχθεί σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης.
Η Διεθνής Αμνηστία με αξιοζήλευτη και ασυνήθιστη ως προς το Κουρδικό ταχύτητα κάνει έκκληση για δημιουργία ανεξάρτητης αρχής που θα επιληφθεί των προβλημάτων…
Ολα ξεκίνησαν από την ιστορική για τους Κούρδους πόλη Μαχάμπατ. Εκεί, στο ξενοδοχείο Tara εργαζόταν η 25χρονη Farinaz Khosrawani, μηχανικός ηλεκτρονικών υπολογιστών, ώσπου δέχτηκε σεξουαλική επίθεση από τρεις άντρες της Μυστικής Υπηρεσίας Πληροφοριών του Ιράν.
Οι τρεις πανσταράν, που σημαίνει άνθρωποι που έχουν κυριολεκτικά την εξουσία στο Ιράν, στρίμωξαν την όμορφη Φαρινάζ σε δωμάτιο του τέταρτου ορόφου.
Ούτε οι φωνές της ούτε οι εκκλήσεις της συγκίνησαν τους τρεις επίδοξους βιαστές. Πάλεψε μαζί τους, τους χτύπησε με όλες της τις δυνάμεις… Για μια στιγμή τούς ξέφυγε, αλλά μόνο πέφτοντας στο κενό μπορούσε να γλιτώσει από τον βιασμό η Φαρινάζ· δεν γλίτωσε όμως από τον θάνατο.
Βγήκαν όλοι στους δρόμους, να διαδηλώσουν, να διαμαρτυρηθούν για τον θάνατο της περήφανης Κούρδισσας, για την αθλιότητα των πανσταράν, να ζητήσουν την τιμωρία αυτών των Φρουρών της Επανάστασης που δεν υπολογίζουν τίποτα και κανέναν.
Μαζεύτηκαν έξω από το ξενοδοχείο και με τα μάτια καρφωμένα εκεί στον τέταρτο όροφο ζητούσαν δικαίωση. Κανείς δεν καταδέχτηκε να τους συναντήσει, επιδεικτικά τους αγνόησαν οι αξιωματούχοι…
Και η οργή των διαδηλωτών δεν άργησε να γίνει φωτιά που κατέκαψε το κτίριο.
Τότε μόνο εμφανίστηκε η αστυνομία και στην προσπάθειά της να τους διαλύσει άνοιξε πυρ με αποτέλεσμα να σκοτωθούν 2 διαδηλωτές και να τραυματιστούν 27.
Η πόλη κηρύχτηκε σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης. Η ιρανική κυβέρνηση «έχει πολλές σκοτούρες, καλύτερα οι Κούρδοι να μείνουν μαντρωμένοι».
Ομως οι διαδηλώσεις σαν ντόμινο πέρασαν από τη μια πόλη στην άλλη, το ίδιο και οι απαγορεύσεις. Αρχισαν οι πρώτοι ψίθυροι μεταξύ των κυβερνητικών για πιθανή εξέγερση των Κούρδων και στην ιρανική επικράτεια.
Φόβοι, αφού βλέπουν την τεράστια αναταραχή και αγανάκτηση σε όλες τις κουρδικές περιοχές.
Η αυτοκτονία της περήφανης Φαρινάζ έγινε την ίδια ημερομηνία (9/5) με την εκτέλεση μιας ομάδας Κούρδων, το 2010, που το ιρανικό κράτος τούς θεώρησε προδότες. Πολλοί είναι οι Κούρδοι που σαπίζουν στις φυλακές του Ιράν περιμένοντας τη σειρά τους για την εκτέλεση κι άλλοι τόσοι που οδηγούνται στην κρεμάλα με συνοπτικές διαδικασίες.
Δικαιοσύνη και ανθρώπινα δικαιώματα; Αστεία πράγματα. Για ποιους; Δεν δικαιούται τίποτα ο πληθυσμός στο υπό ιρανική κατοχή Κουρδιστάν, που ξεπερνά τα 15 εκατομμύρια.
Απέναντι στις απαγορεύσεις και στο κυνηγητό, το Δημοκρατικό Κόμμα του Κουρδιστάν-Ιράν και η οργάνωση Κομέλα συμφώνησαν και αποφάσισαν να στείλουν στην πόλη Μαχάμπατ 1.800 πεσμεργκά. Η αστυνομία με εντολή της ιρανικής κυβέρνησης αδειάζει την πόλη.
Απομακρύνονται κάτοικοι και φυγαδεύονται αξιωματούχοι.
Ο Ιρανός πρόεδρος Ροχανί σε μια ύστατη προσπάθεια κατευνασμού των πνευμάτων ζήτησε την άμεση διαλεύκανση της υπόθεσης αυτοκτονίας της Φαρινάζ και από τις αστυνομικές δυνάμεις να αποφύγουν τη χρήση όπλων.
Κανείς ακόμη δεν ξέρει αν ο θάνατος της περήφανης Φαρινάζ θα είναι η σταγόνα που θα ξεχειλίσει το ποτήρι. Είναι νωρίς ακόμη να πούμε πως φυσάει άνεμος ελευθερίας στο υποταγμένο από το Ιράν Κουρδιστάν. Πολύ νωρίς, αλλά και καθόλου αργά…
*Κούρδος συγγραφέας, δημοσιογράφος
Η Κουρδική Δημοκρατία άντεξε ή καλύτερα την άφησαν να υπάρχει έναν χρόνο, μέχρι τον Οκτώβριο του 1946. Πρόεδρος ο Καντί Μοχάμετ, ηγέτης του Δημοκρατικού Κόμματος Κουρδιστάν-Ιράν και ιδρυτής του το 1945.
Στην ανάπτυξη του κράτους βοήθησε πολύ η πρώην Σοβιετική Ενωση. Μέσα σε έναν χρόνο κατάφεραν οι Κούρδοι να δημιουργήσουν όλους τους θεσμούς μια ευημερούσας Δημοκρατίας.
Το Ιράν επετίθετο συνεχώς, αλλά έβρισκε απέναντί του τον τακτικό στρατό των 15.000 Κούρδων. Η Βρετανία και οι ΗΠΑ ενοχλημένες από το γεγονός άρχισαν να ασκούν μεγάλες πιέσεις στη Σοβιετική Ενωση και να την απειλούν.
Μπλέχτηκαν οι γραμμές, μπλέχτηκαν και τα πετρέλαια, και η Σοβιετική Ενωση διέκοψε κάθε βοήθεια προς τους Κούρδους. Το Ιράν κατέπνιξε στο αίμα την πρώτη Κουρδική Δημοκρατία.
»Μέτρησε αυτούς που χάθηκαν κι αυτούς που έμειναν να θρηνούν. Είναι τρελός ο αριθμός. […]
»Πολλές Κούρδισσες για να μην πέσουν στα χέρια των Τούρκων ανέβηκαν πάνω στα βράχια του βουνού και, τραγουδώντας και χορεύοντας, μία μία έπεφταν στον γκρεμό.
»Και είναι συγκλονιστικό γιατί είναι απίστευτο πόσο κοντά είναι οι λαοί σε ορισμένα πράγματα. Καταλαβαίνεις πώς ένιωσα όταν με τα χρόνια έμαθα και διάβασα για τις Σουλιώτισσες. […]»
Από το βιβλίο του Τζεμίλ Τουράν «Τα παιδιά του Αραράτ», (εκδόσεις Καστανιώτη)
*Κούρδος συγγραφέας, δημοσιογράφος
Απ’ τη Χαλάμπτζα στο Ντερσίμ
απ’ το Κιρκούκ στο Αγκιρί
απ’ τη Μαχάμπατ στο Μποτάν
απ’ το Χιουλέρ στο Τσούντι
Οι σκοτωμένοι από τις δυνάμεις του κακού φωνάζουν
Ολο φωνάζουν
Και σε καλούν να δεις την πάλη τους μετά τον θάνατο
Σαχίν Σορεκλί
Η όμορφη Φαρινάζ έγινε λάβαρο στις καρδιές των Κούρδων. Η κατάσταση στο Κουρδιστάν-Ιράν μοιάζει ανεξέλεγκτη. Οι Κούρδοι έχουν ξεσηκωθεί, η ιρανική κυβέρνηση προσπαθεί να κατευνάσει τα πνεύματα διά της βίας! Οι κουρδικές πόλεις έχουν κηρυχθεί σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης.
Η Διεθνής Αμνηστία με αξιοζήλευτη και ασυνήθιστη ως προς το Κουρδικό ταχύτητα κάνει έκκληση για δημιουργία ανεξάρτητης αρχής που θα επιληφθεί των προβλημάτων…
Ολα ξεκίνησαν από την ιστορική για τους Κούρδους πόλη Μαχάμπατ. Εκεί, στο ξενοδοχείο Tara εργαζόταν η 25χρονη Farinaz Khosrawani, μηχανικός ηλεκτρονικών υπολογιστών, ώσπου δέχτηκε σεξουαλική επίθεση από τρεις άντρες της Μυστικής Υπηρεσίας Πληροφοριών του Ιράν.
Οι τρεις πανσταράν, που σημαίνει άνθρωποι που έχουν κυριολεκτικά την εξουσία στο Ιράν, στρίμωξαν την όμορφη Φαρινάζ σε δωμάτιο του τέταρτου ορόφου.
Ούτε οι φωνές της ούτε οι εκκλήσεις της συγκίνησαν τους τρεις επίδοξους βιαστές. Πάλεψε μαζί τους, τους χτύπησε με όλες της τις δυνάμεις… Για μια στιγμή τούς ξέφυγε, αλλά μόνο πέφτοντας στο κενό μπορούσε να γλιτώσει από τον βιασμό η Φαρινάζ· δεν γλίτωσε όμως από τον θάνατο.
Κύμα διαμαρτυρίας
Σαν από σεισμό σείστηκε η γης, και τα σπίτια της πόλης των 280 χιλιάδων κατοίκων άδειασαν.Βγήκαν όλοι στους δρόμους, να διαδηλώσουν, να διαμαρτυρηθούν για τον θάνατο της περήφανης Κούρδισσας, για την αθλιότητα των πανσταράν, να ζητήσουν την τιμωρία αυτών των Φρουρών της Επανάστασης που δεν υπολογίζουν τίποτα και κανέναν.
Μαζεύτηκαν έξω από το ξενοδοχείο και με τα μάτια καρφωμένα εκεί στον τέταρτο όροφο ζητούσαν δικαίωση. Κανείς δεν καταδέχτηκε να τους συναντήσει, επιδεικτικά τους αγνόησαν οι αξιωματούχοι…
Και η οργή των διαδηλωτών δεν άργησε να γίνει φωτιά που κατέκαψε το κτίριο.
Τότε μόνο εμφανίστηκε η αστυνομία και στην προσπάθειά της να τους διαλύσει άνοιξε πυρ με αποτέλεσμα να σκοτωθούν 2 διαδηλωτές και να τραυματιστούν 27.
Η πόλη κηρύχτηκε σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης. Η ιρανική κυβέρνηση «έχει πολλές σκοτούρες, καλύτερα οι Κούρδοι να μείνουν μαντρωμένοι».
Ομως οι διαδηλώσεις σαν ντόμινο πέρασαν από τη μια πόλη στην άλλη, το ίδιο και οι απαγορεύσεις. Αρχισαν οι πρώτοι ψίθυροι μεταξύ των κυβερνητικών για πιθανή εξέγερση των Κούρδων και στην ιρανική επικράτεια.
Φόβοι, αφού βλέπουν την τεράστια αναταραχή και αγανάκτηση σε όλες τις κουρδικές περιοχές.
Η αυτοκτονία της περήφανης Φαρινάζ έγινε την ίδια ημερομηνία (9/5) με την εκτέλεση μιας ομάδας Κούρδων, το 2010, που το ιρανικό κράτος τούς θεώρησε προδότες. Πολλοί είναι οι Κούρδοι που σαπίζουν στις φυλακές του Ιράν περιμένοντας τη σειρά τους για την εκτέλεση κι άλλοι τόσοι που οδηγούνται στην κρεμάλα με συνοπτικές διαδικασίες.
Δικαιοσύνη και ανθρώπινα δικαιώματα; Αστεία πράγματα. Για ποιους; Δεν δικαιούται τίποτα ο πληθυσμός στο υπό ιρανική κατοχή Κουρδιστάν, που ξεπερνά τα 15 εκατομμύρια.
Απέναντι στις απαγορεύσεις και στο κυνηγητό, το Δημοκρατικό Κόμμα του Κουρδιστάν-Ιράν και η οργάνωση Κομέλα συμφώνησαν και αποφάσισαν να στείλουν στην πόλη Μαχάμπατ 1.800 πεσμεργκά. Η αστυνομία με εντολή της ιρανικής κυβέρνησης αδειάζει την πόλη.
Απομακρύνονται κάτοικοι και φυγαδεύονται αξιωματούχοι.
Ο Ιρανός πρόεδρος Ροχανί σε μια ύστατη προσπάθεια κατευνασμού των πνευμάτων ζήτησε την άμεση διαλεύκανση της υπόθεσης αυτοκτονίας της Φαρινάζ και από τις αστυνομικές δυνάμεις να αποφύγουν τη χρήση όπλων.
Κανείς ακόμη δεν ξέρει αν ο θάνατος της περήφανης Φαρινάζ θα είναι η σταγόνα που θα ξεχειλίσει το ποτήρι. Είναι νωρίς ακόμη να πούμε πως φυσάει άνεμος ελευθερίας στο υποταγμένο από το Ιράν Κουρδιστάν. Πολύ νωρίς, αλλά και καθόλου αργά…
*Κούρδος συγγραφέας, δημοσιογράφος
Για τη Μαχάμπατ
Η πόλη Μαχάμπατ είναι σύμβολο ανεξαρτησίας για τους Κούρδους. Σ’ αυτήν τον Δεκέμβριο του 1945 ιδρύθηκε η βραχύβια Κουρδική Δημοκρατία του Μαχάμπατ, και έγινε κοιτίδα του ισχυρού πατριωτικού κινήματος που είχε ξεκινήσει.Η Κουρδική Δημοκρατία άντεξε ή καλύτερα την άφησαν να υπάρχει έναν χρόνο, μέχρι τον Οκτώβριο του 1946. Πρόεδρος ο Καντί Μοχάμετ, ηγέτης του Δημοκρατικού Κόμματος Κουρδιστάν-Ιράν και ιδρυτής του το 1945.
Στην ανάπτυξη του κράτους βοήθησε πολύ η πρώην Σοβιετική Ενωση. Μέσα σε έναν χρόνο κατάφεραν οι Κούρδοι να δημιουργήσουν όλους τους θεσμούς μια ευημερούσας Δημοκρατίας.
Το Ιράν επετίθετο συνεχώς, αλλά έβρισκε απέναντί του τον τακτικό στρατό των 15.000 Κούρδων. Η Βρετανία και οι ΗΠΑ ενοχλημένες από το γεγονός άρχισαν να ασκούν μεγάλες πιέσεις στη Σοβιετική Ενωση και να την απειλούν.
Μπλέχτηκαν οι γραμμές, μπλέχτηκαν και τα πετρέλαια, και η Σοβιετική Ενωση διέκοψε κάθε βοήθεια προς τους Κούρδους. Το Ιράν κατέπνιξε στο αίμα την πρώτη Κουρδική Δημοκρατία.
«Χιλιάδες κορμιά σκοτωμένα»
«...Και ακολούθησε η πέμπτη και μεγαλύτερη επίθεση στις 20 Ιουνίου του 1930 κι έγινε η γενοκτονία στη Ζιλάν - 30.000 Τούρκοι στρατιώτες, 52 αεροπλάνα, 32 κανόνια, 550 αυτόματα όπλα αφάνισαν 380 χωριά και σκότωσαν 47.000 ανθρώπους. Μέτρησέ το με το μυαλό σου… τόσες χιλιάδες κορμιά σκοτωμένα.»Μέτρησε αυτούς που χάθηκαν κι αυτούς που έμειναν να θρηνούν. Είναι τρελός ο αριθμός. […]
»Πολλές Κούρδισσες για να μην πέσουν στα χέρια των Τούρκων ανέβηκαν πάνω στα βράχια του βουνού και, τραγουδώντας και χορεύοντας, μία μία έπεφταν στον γκρεμό.
»Και είναι συγκλονιστικό γιατί είναι απίστευτο πόσο κοντά είναι οι λαοί σε ορισμένα πράγματα. Καταλαβαίνεις πώς ένιωσα όταν με τα χρόνια έμαθα και διάβασα για τις Σουλιώτισσες. […]»
Από το βιβλίο του Τζεμίλ Τουράν «Τα παιδιά του Αραράτ», (εκδόσεις Καστανιώτη)
*Κούρδος συγγραφέας, δημοσιογράφος
