Τι απαντά η γερμανική κυβέρνηση σε
επερώτηση του κόμματος Die Linke της αξιωματικής αντιπολίτευσης για την
Ελλάδα και τις επιπτώσεις της κρίσης
Ο Αντρέι Χούνκο, βουλευτής του
κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης Die Linke. Η απάντηση της
γερμανικής κυβέρνησης σε επερώτηση του κόμματος για την Ελλάδα δίνει μια
μοναδική στην πληρότητά της εικόνα των συνεπειών της κρίσης τα
τελευταία πέντε έτη στηριγμένη σε αριθμούς τόσο του γερμανικού
υπουργείου Oικονομικών όσο και των «θεσμών»
Είναι ξεχωριστό
ντοκουμέντο. Η απάντηση της γερμανικής κυβέρνησης σε επερώτηση του
κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης Die Linke (Η Αριστερά) για την
Ελλάδα δίνει μια μοναδική στην πληρότητά της εικόνα των επιπτώσεων της
κρίσης τα τελευταία πέντε έτη στηριγμένη σε αριθμούς τόσο του γερμανικού
υπουργείου Οικονομικών όσο και των «θεσμών»: της Κομισιόν, της
Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας και του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου.
Και η εικόνα δεν είναι καθόλου ωραία. Για ένα «πανόραμα της εξαθλίωσης» μιλά ο βουλευτής της Linke Αντρέι Χούνκο, που εξαπλώνεται στις 40 σελίδες του ντοκουμέντου - η μία πιο «άσχημη» σε περιεχόμενο από την άλλη.Μόνο ένα σημείο της απάντησης έχει γίνει ως τώρα γνωστό στη δημοσιότητα: εκείνο για τα κέρδη που αποκόμισε και συνεχίζει να αποκομίζει το γερμανικό κράτος από τους τόκους του διμερούς δανείου που έδωσε το 2010 στην Ελλάδα.
Στο διάστημα 2010-2014, αναφέρεται στο έγγραφο, τα σχετικά έσοδα ήταν 360 εκατομμύρια ευρώ, ενώ στα αμέσως επόμενα χρόνια θα είναι «μόνο» 20 εκατομμύρια ετησίως.
Πολλά στοιχεία, που είναι γνωστά και στην Ελλάδα, όπως για παράδειγμα η δραστική περικοπή μισθών και συντάξεων, δεν προκαλούν βέβαια σήμερα μεγάλη έκπληξη.
Αλλα όμως, όπως η δραματική άνοδος της φτώχειας, βγάζουν πάντα «ανατριχίλα». Σύμφωνα με τις στατιστικές, το τμήμα του πληθυσμού που πλήττεται σε μεγάλο βαθμό από αυτήν ανέβηκε από 11% το 2009 στο 20,3% το 2014, δηλαδή σχεδόν διπλασιάστηκε.
Ακόμη πιο ανατριχιαστική είναι η κατάσταση όσον αφορά το AIDS. Σύμφωνα με αυτά, το ποσοστό των οροθετικών ανέβηκε από 5,5% ανά 100.000 άτομα το 2010, σε 8,7% το 2011, σε 10,7%, για να πέσει πάλι στο 8,7% το 2013 - άγνωστο αν αυτό σημαίνει ότι συνεχίζει ως σήμερα την κατιούσα.
Σε πολλά θέματα οι συντάκτες του ντοκουμέντου αποφεύγουν να απαντήσουν στα ερωτήματα, επικαλούμενοι πότε έλλειψη στοιχείων και πότε αναρμοδιότητα. Σχετικά με την πρόσφατη αυστηρή κριτική του Ευρωκοινοβουλίου στην τρόικα, για παράδειγμα, δηλώνουν ότι «η ομοσπονδιακή κυβέρνηση δεν σχολιάζει μεμονωμένες εκτιμήσεις της Ευρωβουλής».
Σε άλλες (λίγες) περιπτώσεις ωστόσο οφείλουν να δώσουν ολοκληρωμένες απαντήσεις. Για παράδειγμα, στο ερώτημα «αν τα αποτελέσματα της πολιτικής διαχείρισης της κρίσης αντισταθμίζουν τα βάρη που έπρεπε να σηκώσει ο ελληνικός πληθυσμός».
Στο ντοκουμέντο γίνεται ευθεία αναφορά και στον ΣΥΡΙΖΑ. «Σε τι βαθμό υποστηρίζει η ομοσπονδιακή κυβέρνηση την πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ για διάσκεψη για τα χρέη κατά το πρότυπο της αντίστοιχης διάσκεψης του 1953;» ρωτούν οι βουλευτές της Linke.Η απάντηση που ακολουθεί είναι η πρώτη που στηρίζεται σε εκτενή επιχειρηματολογία. «Η τρέχουσα κατάσταση στην Ελλάδα δεν συγκρίνεται με εκείνη της Γερμανίας το 1953» αναφέρεται σε αυτήν. «Ιδιαίτερα τότε δεν υπήρχαν οι κανονισμοί και οι μηχανισμοί που δημιουργήθηκαν στην Ευρωπαϊκή Ενωση και στην ευρωζώνη για την αντιμετώπιση τέτοιων καταστάσεων. Τα κράτη της οικονομικής και νομισματικής ένωσης δημιούργησαν μηχανισμούς - όπως το ESM - με τους οποίους υποστηρίζουν κράτη-μέλη που έχουν προβλήματα αναχρηματοδότησης. Αυτό είναι το νομικό και πολιτικό πλαίσιο, μέσα στο οποίο μπορεί να βρεθεί λύση για την Ελλάδα και τα άλλα θιγόμενα κράτη».
«Πώς εκτιμά η κυβέρνηση τις συνέπειες ενός "Grexit" στην ελληνική οικονομία και στην ευρωζώνη;» είναι η προτελευταία ερώτηση. «Η κυβέρνηση δεν συμμετέχει σε εικασίες σχετικά με την αποχώρηση μελών-κρατών από την ευρωζώνη» απαντούν οι συγγραφείς. «Σε τι βαθμό επιδιώκει η κυβέρνηση αλλαγή των ευρωπαϊκών συνθηκών, έτσι που να διευκολύνει την έξοδο ενός κράτους-μέλους από την ευρωζώνη χωρίς αποχώρηση από την Ευρωπαϊκή Ενωση ή να επιβάλει μάλιστα, παρά τη θέλησή του, την έξοδο ενός κράτους-μέλους;» συνεχίζουν οι επερωτούντες.«Η ομοσπονδιακή κυβέρνηση δεν επιδιώκει τίποτε από όλα αυτά. Κάνει ό,τι μπορεί για να διατηρήσει την ύπαρξη και την ενότητα της ευρωζώνης».Και αυτή η απάντηση είναι ίσως η καλύτερη από τις συνολικά 69 στο αξιομνημόνευτο αυτό ντοκουμέντο.
