Η ανοικτή επιστολή 42 Ρεπουμπλικάνων γερουσιαστών
προς την Τεχεράνη είναι μετωπική σύγκρουση με την πολιτική του Λευκού
Οίκου. Συνιστά απροκάλυπτη προσπάθεια παρεμπόδισης ολοκλήρωσης του
συμβιβασμού για το Πυρηνικό Πρόγραμμα του Ιράν εντός του Μαρτίου στο
σχήμα 5 συν 1 (τα πέντε μόνιμα μέλη του ΣΑ του ΟΗΕ συν τη Γερμανία), μια
συμφωνία που θα ανοίξει τον δρόμο συνολικής προσέγγισης ΗΠΑ-Ιράν στην
Ευρύτερη Μέση Ανατολή και Νοτιοδυτική Ασία.Παρόμοια
ανταρσία είχε να σημειωθεί από το καλοκαίρι του 1920, όταν το
ελεγχόμενο από τους Ρεπουμπλικάνους Κογκρέσο απέρριψε τη Συνθήκη των
Βερσαλλιών, που έφερε την προσωπική σφραγίδα του τότε προέδρου Ουίλσον.
Δεν παρεμπόδισε έτσι μόνο τη συμμετοχή των ΗΠΑ στην Κοινωνία των Εθνών,
αλλά εξανάγκασε τη χώρα να επιστρέψει στον απομονωτισμό και να αφήσει
μετέωρες ρυθμίσεις και διευθετήσεις για τη μεταπολεμική τάξη πραγμάτων
στην Ευρώπη που προϋπέθεταν την εξισορροπητική συμμετοχή της Ουάσιγκτον.Σήμερα η ανταρσία των Ρεπουμπλικάνων δείχνει πρώτα από όλα την αδυναμία τους να διεκδικήσουν τον Λευκό Οίκο και την ανανέωση της κυριαρχίας τους στο Κογκρέσο το 2016, με εναλλακτική ατζέντα για τις κοινωνικές και οικονομικές ισορροπίες.Ετσι για πρώτη φορά μετά το 1920 έχουν καταστήσει την εξωτερική πολιτική το κύριο πεδίο πολιτικής σύγκρουσης με τον Λευκό Οίκο. Κατηγορούν τον Ομπάμα ως υποχωρητικό και ανεπαρκή στην προάσπιση των ζωτικών συμφερόντων της χώρας, μια κριτική που από μόνη της είναι παράγων υπονόμευσης της αμερικανικής ηγεμονικής ισχύος.
Ομως οι εξελίξεις στο πεδίο των συγκρούσεων στη Συρία και στο Ιράκ τρέχουν και δεν περιμένουν την έγκριση της Γερουσίας. Στο Ιράκ Φρουροί της Επανάστασης και μονάδες του Στρατού από το Ιράν μάχονται στο πλευρό των δυνάμεων της Βαγδάτης κατά των τζιχαντιστών, ενώ στη Συρία υπάρχει άτυπος αλλά λειτουργικός επιχειρησιακός συντονισμός ανάμεσα στην Αεροπορία των ΗΠΑ, τις δυνάμεις της Δαμασκού και τη Χεζμπολάχ.Ετσι οι Ρεπουμπλικάνοι δεν επιχειρούν απλώς να καθυστερήσουν ή και να ματαιώσουν μια στροφή στην πολιτική των ΗΠΑ στη Μέση Ανατολή, αλλά να ανατρέψουν τη Νέα Πολιτική Ομπάμα που διαμορφώθηκε τον τελευταίο ενάμιση χρόνο.
Ολα τα παραπάνω αθροιστικά είναι ένα ισχυρότατο κίνητρο προς τον Κέρι και τον Ιρανό ομόλογό του, Ζαρίφ, να κλείσουν το συντομότερο δυνατόν τις τελευταίες εκκρεμότητες, ώστε η συμφωνία να είναι μέρος του νέου τοπίου που έχει διαμορφωθεί στην Ευρύτερη Μέση Ανατολή.
kapopoulos@pegasus.gr-ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΑΠΟΠΟΥΛΟΣ
