Thomas Harrington – ANTIWAR.COM, 28-2-2015
Απόδοση Κειμένου – Επιμέλεια: Μαρία Μπαρέτα, Κέντρο Ανατολικών Σπουδών
Το Κόσοβο καταρρέει και οι κάτοικοι του προσπαθούν απελπισμένα και με κάθε δυνατό τρόπο να απεγκλωβιστούν από αυτό. Δεν το έχετε ακούσει;
Μάλλον
επειδή οι ΗΠΑ είναι σχεδόν εξολοκλήρου υπεύθυνες για τη δημιουργία του
ανεξάρτητου Κοσόβου και κατ’ επέκταση για τη δημιουργία ενός βίαιου και
διεφθαρμένου δομικού συστήματος εξουσίας που ηγεμονεύει επί της ζωής των
πολιτών του.Η δημιουργία του ανεξάρτητου Κοσόβου στο όνομα της δημοκρατίας και του
ανθρωπισμού θεωρείται από τους υποστηρικτές του Clinton ως μια από τις
πρώτες επιτυχίες της αμερικανικής μετά-ψυχροπολεμικής εξωτερικής
πολιτικής.Απόδοση Κειμένου – Επιμέλεια: Μαρία Μπαρέτα, Κέντρο Ανατολικών Σπουδών
Το Κόσοβο καταρρέει και οι κάτοικοι του προσπαθούν απελπισμένα και με κάθε δυνατό τρόπο να απεγκλωβιστούν από αυτό. Δεν το έχετε ακούσει;
Υπό την καθοδήγηση του Richard Holbrook, του «πνευματικό πατέρα» –αν μπορεί να μου επιτραπεί αυτός ο όρος- της Susan Rices και της Samantha Power, ένα νέο αμερικανικό προτεκτοράτο δημιουργήθηκε στην καρδιά των Βαλκανίων, της ιστορικά πιο ασταθούς περιοχής του Δυτικού κόσμου.
Φυσικά, και αυτό δεν είχε να κάνει σε καμία περίπτωση με την δημοκρατία και τον ανθρωπισμό και το μόνο με το οποίο συσχετιζόταν, όπως και οι περισσότερες από τις αμερικανικές κινήσεις μετά το 1989, ήταν η ανάγκη να δοθεί στις ΗΠΑ η ικανότητα α) να προβάλει ισχύ σε κάθε γωνιά του πλανήτη, β) να διαλύσει κάθε πιθανότητα οποιασδήποτε χώρας να επιβάλλει τα οικονομικά και στρατιωτικά της πρότυπα.
Πιο συγκεκριμένα, ήταν μέρος του σχεδίου των ΗΠΑ με σκοπό να διασφαλίσουν πως οι νεοσύστατες χώρες της Ανατολικής και Νοτιοανατολικής Ευρώπης θα είναι προσδεμένες στο αμερικανικό ‘άρμα’ και όχι σε αυτό των Ευρωπαίων γειτόνων τους.
Μόλις αυτή η εξάρτηση εμπεδώθηκε, όπως αυτή διαμορφώθηκε σε Κόσοβο, Βουλγαρία, Πολωνία (η οποία δεν χρειαζόταν και πολύ προσπάθεια)και στις Βαλτικές Δημοκρατίες, οι ΗΠΑ μπορούσαν, όπως ξέφυγε από τον Rumsfeld, να βάλουν τη νέα Ευρώπη και παίξει εναντίον της παλιάς, και, με αυτό τον τρόπο, να εξαφανίσουν τις δυνατότητες που θα μπορούσε να αναπτύξει η Γηραιά Ήπειρος ως ανάχωμα στις αμερικανικές προσδοκίες.
Το σχέδιο δούλεψε. Πως το ξέρουμε; Απλώς ρίξτε μια ματιά στον τρόπο που οι σημαντικότερες των χωρών της Ευρώπης (για να τις χαρακτηρίσουμε σήμερα ως «δυνάμεις» θα ήταν για να εντείνουμε την αξιοπιστία τους), όπως η Γερμανία και η Γαλλία, έχουν ακολουθήσει μέχρι προσφάτως μια εξωτερική πολιτικής στην Ουκρανία που ήταν εξολοκλήρου σχεδιασμένη από τη Ουάσιγκτον και η οποία είναι τελείως αντίθετη με τα οικονομικά και στρατηγικά τους σχέδια.
Η Ρωσία χρειάζεται την Ευρώπη και η Ευρώπη την Ρωσία.
Οι διαμορφωτές της στρατηγικής σε Ουάσινγκτον, οι γιοι και κόρες του Brzezinski, Holbooke και Albright, έχουν άλλες ιδέες. Μέχρι και την συνάντηση με τον Putin στο Minsk, φαίνεται πως ούτε η Merkel,ούτε ο Hollande έχουν πραγματικά αντιληφθεί τον αφελή ρόλο τους στο αμερικανικό παιχνίδι.
Πάμε όμως πίσω στο Κόσοβο. Αφού προώθησαν την ανεξαρτησία ενός κράτους, πράγμα που ήταν ασύμφορο με την πραγματικότητα, με σκοπό να πάρουν αυτό που πραγματικά θέλουν, το οποίο είναι «η μεγαλύτερη αμερικανική στρατιωτική βάση που έχει δημιουργηθεί εκτός ΗΠΑ από την εποχή του Βιετνάμ,» με βάση την εγωιστική, πωρωμένη και απρόσεκτη νόρμα που δημιούργησαν για τέτοιες περιστάσεις, άφησαν το Κόσοβο και τους Κοσοβάρους να καούν στην κόλαση.
Αφού χρησιμοποίησαν τη χειρότερη μορφή εθνικισμού για να καταφέρουν το σκοπό τους, οι ΗΠΑ τους άφησαν μόνους τους για να ζήσουν στη φτώχια μέσα στο δίκτυο μαφίας που αναδύθηκε από την ροή των χρημάτων για τη δημιουργία βάσεων και το μαύρο χρήμα από τη CIA. Όλα αυτά συνεπάγονται και τις «βιομηχανίες» της πορνείας και των ναρκωτικών που πάντα επωφελούνται από φτωχές κοινωνίες και ενισχύονται από τεράστιες και παράνομες ‘ενέσεις’ ξένου κεφαλαίου.
Τα πράγματα είναι τόσο άσχημα που οι άνθρωποι πηγαίνουν μαζικά προς τα βουνά και σωρηδόν στρέφονται κατά τον δημοκρατικό παράδεισο, γνωστό ως Σερβία.Και αυτό που το κάνει χειρότερο είναι ότι θα μπορούσαμε να περιγράψουμε πολλές άλλες παρόμοιες ή ακόμη χειρότερες περιπτώσεις, όπου το ίδιο σχέδιο της «δημιουργικής καταστροφής» τέθηκε σε εφαρμογή υπό την άμεση αμερικανική κηδεμονία.Αυτοί είμαστε. Αυτό είναι εκείνο για το οποίο δανειζόμαστε τρισεκατομμύρια από τους Κινέζους για να κάνουμε.
Πότε, αν ποτέ, οι Αμερικανοί θα αρχίζουν να αντιμετωπίζουν αυτά τα γεγονότα;
Πηγή: http://original.antiwar.com/thomas-harrington/2015/02/27/another-us-succ...
