Ενα σκληρό τρίμηνο

ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΑΠΟΠΟΥΛΟΣ Ολάντ και Ρέντσι παραβίασαν με τους προϋπολογισμούς του 2015 το σύμφωνο σταθερότητας και πήραν τρίμηνη προθεσμία από την Κομισιόν με την παρατήρηση ότι δεν είναι ικανοποιητικός ο ρυθμός διαρθρωτικών αλλαγών και περικοπών. Μια διαπίστωση που συνυπογράφει η Μέρκελ σε χθεσινή της συνέντευξη.

Οι τόνοι ανεβαίνουν και από τις δύο πλευρές, που τρέφουν διαφορετικές προσδοκίες για το τέλος της προθεσμίας:

• Ολάντ και Ρέντσι πιστεύουν ότι μέχρι τότε ο Ντράγκι θα έχει προχωρήσει σε τύπωμα χρήματος, θα έχει προκύψει αισιοδοξία για επιστροφή στην ανάπτυξη, θα έχει διαμορφωθεί ένα διαφορετικό τοπίο που θα τους επιτρέψει τουλάχιστον επικοινωνιακά να δώσουν εχέγγυα προσαρμογής, την οποία δεν θα μπορούν να υλοποιήσουν, ώστε η διένεξη για την Κομισιόν να παγώσει μέχρι τον Προϋπολογισμό του 2016
• Μέρκελ και Σόιμπλε που βάλλουν προληπτικά ώστε να οριοθετήσουν τις αναμενόμενες αντισυμβατικές κινήσεις του επικεφαλής της ΕΚΤ, δίχως αμφιβολία θα επιχειρήσουν να ισορροπήσουν την όποια ανοχή τους στην ποσοτική χαλάρωση με ακόμη μεγαλύτερες πιέσεις προς το Παρίσι και τη Ρώμη αδιαφορώντας για το επιπρόσθετο υψηλό εσωτερικό πολιτικό τους κόστος στη Γαλλία και την Ιταλία.

Τα παραπάνω αφορούν άμεσα και την Αθήνα καθώς είναι η μεγάλη εικόνα στην οποία εντάσσονται όλα τα σενάρια εσωτερικών πολιτικών εξελίξεων αλλά και διαπραγματεύσεων με την τρόικα για το επόμενο τρίμηνο.Εύλογα προκύπτει το ερώτημα αν μπορεί η Ευρωζώνη να προχωρήσει προς τα εμπρός ακόμη και με την πιο τολμηρή και ανεμπόδιστη παρέμβαση του Ντράγκι, ακόμη και με την πλήρη στήριξη του Γιούνκερ προς τον κεντρικό τραπεζίτη της Ευρωζώνης όταν η Γερμανία απαξιώνει έστω και με κατανόηση τους δύο ισχυρότερους εταίρους της τη Δεύτερη και την Τρίτη Οικονομία της ΟΝΕ τη Γαλλία και την Ιταλία.Ο Ολάντ και ο Ρέντσι δεν διαφωνούν, δεν αμφισβητούν το σύμφωνο σταθερότητας, ζητούν απλώς ορίζοντα προσαρμογής γιατί η εσωτερική πολιτική και κοινωνική σταθερότητα των χωρών τους έχει φτάσει σε οριακό σημείο.

Η Γερμανία περιχαρακώνεται. Απέναντι στον Ντράγκι με τον Σόιμπλε να τονίζει ότι οι προτάσεις του είναι η αιτία και όχι η λύση των προβλημάτων της Ευρωζώνης, απέναντι στους Ολάντ και Ρέντσι.
Το μήνυμά της έμμεσο πλην σαφές είναι ότι μια Ευρωζώνη εκτός των προδιαγραφών του Μάαστριχτ και αυτών που επέβαλε από το 2010 μέχρι και σήμερα δεν την ενδιαφέρει...
kapopoulos@pegasus.gr