Τα μαθηματικά του μνημονίου
Ο λιγότερο δύσκολος δρόμος για να βγούμε, υστέρα από μία πενταετία, από το μνημόνιο είναι να εφαρμόσουμε τα συμφωνηθέντα. Θα πρέπει να αναλάβουμε πρόσθετες υποχρεώσεις της τάξης των 2,5-3 δισ. ευρώ –ιδιαίτερα στον ασφαλιστικό, συνταξιοδοτικό τομέα- για να εξασφαλίσουμε σε διάστημα λίγων μηνών πολλαπλάσια οφέλη μέσα από την προγραμματισμένη αναδιάρθρωση του δημόσιου χρέους, την έξοδο στις αγορές όταν το επιτρέψουν οι συνθήκες και την αύξηση των επενδύσεων μετά τη δημιουργία κλίματος οικονομικής και επιχειρηματικής εμπιστοσύνης.
Η Πορτογαλία και η Ιρλανδία μπήκαν μετά από εμάς σε μνημονιακή προγράμματα και τα έχουν αφήσει οριστικά πίσω τους. Η Λετονία και η Λιθουανία εφάρμοσαν με επιτυχία ειδικά προγράμματα εξυγίανσης και εκσυγχρονισμού της οικονομίας τους και πέρασαν από μια δύσκολη μετακομμουνιστική περίοδο στην Ευρωζώνη. Στο ξεκίνημα του 2015 η Λιθουανία γίνεται το 19ο μέλος της Ευρωζώνης, με την Ελλάδα να μην έχει αποφασίσει ακόμη εάν θέλει να καταβάλει την αναγκαία προσπάθεια για να μείνει στην Ευρωζώνη ή όχι.
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η ολοκλήρωση της εφαρμογής του μνημονίου είναι μια δύσκολη υπόθεση, από την άλλη όμως πλευρά είναι αδιανόητο να συνεχίσουν να επιδοτούν οι Ευρωπαίοι εταίροι και πιστωτές ελληνικού τύπου πρακτικές που έχουν ξεπεραστεί από τις εξελίξεις. Ακόμη και σήμερα, προσφέρεται στους ασφαλισμένους η δυνατότητα να εξαγοράζουν μέχρι επτά χρόνια πλασματικής ασφάλισης και να βγαίνουν πρόωρα στη σύνταξη και συμβάλλοντας έτσι στη διεύρυνση του ασφαλιστικού ελλείμματος, που εμποδίζει τη συνεννόηση με την τρόικα.
Οικονομικό άλμα στο κενό
Η επιχειρηματολογία των κομμάτων της αντιπολίτευσης συμβάλλει ήδη στην απομόνωση της Ελλάδας από τις διεθνείς αγορές. Κανένας επενδυτής ή κερδοσκόπος δεν πρόκειται να τοποθετήσει τα χρήματά του στη διαχείριση του δημόσιου χρέους μιας χώρας όπου οι πολιτικές δυνάμεις που διεκδικούν, με μεγάλες πιθανότητες επιτυχίας, την εξουσία, δηλώνουν ότι θα «κουρέψουν» τουλάχιστον κατά 50% το δημόσιο χρέος και πως δεν πρόκειται να εφαρμόσουν τα μέτρα που συνοδεύουν τις δανειακές συμβάσεις.
Η σύγκρουση με τις αγορές θα στερήσει από την Ελλάδα μια μεγάλη πηγή χρηματοδότησης με ευνοϊκούς όρους, την οποία αξιοποιούν με επιτυχία οι πρώην μνημονιακές χώρες Ιρλανδία και Πορτογαλία.
Χωρίς τη συμβολή των διεθνών αγορών, η Ελλάδα θα πρέπει να καλύψει το χρηματοδοτικό της κενό και να στηρίξει τη διαχείριση ενός χρέους 325 δισ. ευρώ στη συνεννόηση με τους Ευρωπαίους εταίρους και πιστωτές. Μπορεί τα κόμματα της αντιπολίτευσης να καλλιεργούν σκόπιμα την εντύπωση ότι έχουμε τη δυνατότητα να μην πληρώσουμε αυτά που χρωστάμε, αλλά όπως χαρακτηριστικά είπε ο Επίτροπος κ. Μοσκοβισί, αυτό θα ισοδυναμούσε με οικονομική αυτοκτονία. Για να αποφύγουμε λοιπόν την οικονομική καταστροφή θα πρέπει να έρθουμε σε συνεννόηση με τους πιστωτές της Ευρωζώνης, ακόμη και σε περίπτωση που σχηματίσουν κυβέρνηση αυτοί που υπόσχονται ότι θα μας απαλλάξουν «εδώ και τώρα» από την μνημονιακή λιτότητα. Θα φτάσουμε λοιπόν σε ένα νέο μνημόνιο που θα έχει πολύ σκληρότερους όρους από αυτό που διστάζουμε να εφαρμόσουμε και θα διαρκέσει αρκετά χρόνια.
Ο ασφαλέστερος τρόπος για να υπάρξουν ακόμη μεγαλύτερες μειώσεις στους μισθούς, στις συντάξεις και σε κάθε είδους παροχές, είναι η υπερψήφιση των κομμάτων που δεσμεύονται υπέρ του άμεσου τερματισμού της μνημονιακής λιτότητας.
ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΥΡΤΣΟΣ
