Αναδημοσίευση από τη «Ναυτεμπορική»
Οι άνθρωποι ποτέ δεν λένε τόσα ψέματα, όσα μετά το κυνήγι, στη διάρκεια του πολέμου και πριν από τις εκλογές, είχε πει ο Γερμανός καγκελάριος Οτο Φον Μπίσμαρκ, πριν από σχεδόν δύο αιώνες. Να πούμε ότι η ρήση είναι επίκαιρη στη σημερινή Ελλάδα, είναι πλεονασμός, αφού εάν υπάρχει ένας τόπος που ισχύουν απόλυτα τα παραπάνω, αυτή είναι η χώρα μας.Στη διάρκεια της μακράς προεκλογικής περιόδου, μέχρι την 26η Μαΐου, θα ακούσουμε πολλές υπερβολές τόσο από την κυβέρνηση όσο και από την αντιπολίτευση. Και το πεδίο αντιπαράθεσής τους δεν είναι άλλο από την οικονομία, που «καίει» κυριολεκτικά νοικοκυριά και επιχειρήσεις στην τελευταία τετραετία, βιώνοντας τις συνέπειες της πρωτοφανούς κρίσης.
Παρακολουθώντας την προεκλογική αντιπαράθεση και τα εκατέρωθεν επιχειρήματα, τις περισσότερες φορές, δεν ισχύει το χιλιοειπωμένο πως «η αλήθεια βρίσκεται κάπου στη μέση». Η εντύπωση που δίνεται ορισμένες φορές είναι πως η αλήθεια δεν βρίσκεται ούτε καν στη μέση της αντιπαράθεσης, αλλά πολύ μακριά, κάπου... αλλού.Η συγκυρία για την οικονομία είναι κρίσιμη. Με βάση τις προβλέψεις, φέτος θα πραγματοποιήσει το άλμα της εξόδου από την ύφεση και θα καταγράψει αύξηση του ΑΕΠ, ύστερα από μια εξαετία βαθιάς ύφεσης, που έφτασε μέχρι και το -7,2%. Πώς θα επιτευχθεί όμως η ανάκαμ Εγινεψη; κάτι την περασμένη τετραετία ώστε να δοθεί ώθηση στην ανάπτυξη; Το αντίθετο. Ολα τα μέτρα είχαν αντιαναπτυξιακό χαρακτήρα. Να πάρουμε τη φορολογία που στέγνωσε την αγορά; Να πάρουμε τη συνεχή μείωση του Προγράμματος Δημοσίων Επενδύσεων; Την αέναη γραφειοκρατία; Την έλλειψη ρευστότητας;
Ακόμη, δύο χρόνια ακούμε για ένα αναπτυξιακό σχέδιο, που θα δώσει τις κατευθύνσεις για την επανεκκίνηση της οικονομίας. Αντί αυτού, έχουμε μνημόνια. Παράλληλα υπάρχει και η απειλή από την αντιπολίτευση (έστω και μικρή) ότι μπορεί να ξαναγυρίσουμε και στη δραχμή, να κρατικοποιηθούν οι τράπεζες, υποσχέσεις για ακάλυπτες παροχές και γενικά αναπτύσσει μια ρητορεία που συντηρεί την αβεβαιότητα.Στο μέσον αυτών υπάρχει η οικονομία που αναζητεί διέξοδο. Φαίνεται, όμως, πως δεν υπάρχει σχέδιο και η έξοδος από την ύφεση θα βασίζεται στην απλοϊκή λογική πως «δεν πάει παρακάτω». Δηλαδή, θεωρούν ότι η οικονομία «έπιασε πάτο» και δεν μπορεί, θα αρχίσει μόνη της να ανακάμπτει.
Στο δημοσιονομικό τομέα υπάρχει αισθητή πρόοδος και το «κοινωνικό μέρισμα» θα μπορούσε να είναι μήνυμα εξόδου από την κρίση. Θα ίσχυε, εάν δινόταν μετά τις εκλογές και όχι πριν. Τα τρέχοντα δημοσιονομικά δεδομένα είναι μεν βελτιωμένα, αλλά δεν δικαιολογούν κανένα επίδομα. Τον Ιούνιο που θα επιστρέψει η τρόικα θα μας προσγειώσει στην ωμή πραγματικότητα.
ΠΑΝΟΣ Φ. ΚΑΚΟΥΡΗΣ - pkak@naftemporiki.gr
Οι άνθρωποι ποτέ δεν λένε τόσα ψέματα, όσα μετά το κυνήγι, στη διάρκεια του πολέμου και πριν από τις εκλογές, είχε πει ο Γερμανός καγκελάριος Οτο Φον Μπίσμαρκ, πριν από σχεδόν δύο αιώνες. Να πούμε ότι η ρήση είναι επίκαιρη στη σημερινή Ελλάδα, είναι πλεονασμός, αφού εάν υπάρχει ένας τόπος που ισχύουν απόλυτα τα παραπάνω, αυτή είναι η χώρα μας.Στη διάρκεια της μακράς προεκλογικής περιόδου, μέχρι την 26η Μαΐου, θα ακούσουμε πολλές υπερβολές τόσο από την κυβέρνηση όσο και από την αντιπολίτευση. Και το πεδίο αντιπαράθεσής τους δεν είναι άλλο από την οικονομία, που «καίει» κυριολεκτικά νοικοκυριά και επιχειρήσεις στην τελευταία τετραετία, βιώνοντας τις συνέπειες της πρωτοφανούς κρίσης.
Παρακολουθώντας την προεκλογική αντιπαράθεση και τα εκατέρωθεν επιχειρήματα, τις περισσότερες φορές, δεν ισχύει το χιλιοειπωμένο πως «η αλήθεια βρίσκεται κάπου στη μέση». Η εντύπωση που δίνεται ορισμένες φορές είναι πως η αλήθεια δεν βρίσκεται ούτε καν στη μέση της αντιπαράθεσης, αλλά πολύ μακριά, κάπου... αλλού.Η συγκυρία για την οικονομία είναι κρίσιμη. Με βάση τις προβλέψεις, φέτος θα πραγματοποιήσει το άλμα της εξόδου από την ύφεση και θα καταγράψει αύξηση του ΑΕΠ, ύστερα από μια εξαετία βαθιάς ύφεσης, που έφτασε μέχρι και το -7,2%. Πώς θα επιτευχθεί όμως η ανάκαμ Εγινεψη; κάτι την περασμένη τετραετία ώστε να δοθεί ώθηση στην ανάπτυξη; Το αντίθετο. Ολα τα μέτρα είχαν αντιαναπτυξιακό χαρακτήρα. Να πάρουμε τη φορολογία που στέγνωσε την αγορά; Να πάρουμε τη συνεχή μείωση του Προγράμματος Δημοσίων Επενδύσεων; Την αέναη γραφειοκρατία; Την έλλειψη ρευστότητας;
Ακόμη, δύο χρόνια ακούμε για ένα αναπτυξιακό σχέδιο, που θα δώσει τις κατευθύνσεις για την επανεκκίνηση της οικονομίας. Αντί αυτού, έχουμε μνημόνια. Παράλληλα υπάρχει και η απειλή από την αντιπολίτευση (έστω και μικρή) ότι μπορεί να ξαναγυρίσουμε και στη δραχμή, να κρατικοποιηθούν οι τράπεζες, υποσχέσεις για ακάλυπτες παροχές και γενικά αναπτύσσει μια ρητορεία που συντηρεί την αβεβαιότητα.Στο μέσον αυτών υπάρχει η οικονομία που αναζητεί διέξοδο. Φαίνεται, όμως, πως δεν υπάρχει σχέδιο και η έξοδος από την ύφεση θα βασίζεται στην απλοϊκή λογική πως «δεν πάει παρακάτω». Δηλαδή, θεωρούν ότι η οικονομία «έπιασε πάτο» και δεν μπορεί, θα αρχίσει μόνη της να ανακάμπτει.
Στο δημοσιονομικό τομέα υπάρχει αισθητή πρόοδος και το «κοινωνικό μέρισμα» θα μπορούσε να είναι μήνυμα εξόδου από την κρίση. Θα ίσχυε, εάν δινόταν μετά τις εκλογές και όχι πριν. Τα τρέχοντα δημοσιονομικά δεδομένα είναι μεν βελτιωμένα, αλλά δεν δικαιολογούν κανένα επίδομα. Τον Ιούνιο που θα επιστρέψει η τρόικα θα μας προσγειώσει στην ωμή πραγματικότητα.
ΠΑΝΟΣ Φ. ΚΑΚΟΥΡΗΣ - pkak@naftemporiki.gr
